Η 4η Ιουλίου
Η 4η Ιουλίου, έχει μείνει στην Ημετέρα ως η ημερομηνία – σύμβολο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το Σωτήριο Έτος 2004, η Εθνική ολοκληρώνει στα γήπεδα της Πορτογαλίας αυτό του οποίου ένα μέρος και μόνο θα θεωρούταν θρίαμβος.
Η ίδια ημερομηνία, του 2001 αυτή τη φορά, χαροποιεί μία αλλά σημαντική μερίδα του συλλογικού κοινού της χώρας μας. Τότε, στη Λεωφόρο, μαζεύονται περί τις 17.000 κόσμου ώστε να δουν την πρώτη προπόνηση του Παναθηναϊκού σε μία περίοδο η οποία έμελλε να τελειώσει με οδυνηρό τρόπο. Τίποτα όμως εκείνο το ζεστό απόγευμα δεν προμήνυε κάτι τέτοιο. Η πρώτη "πράσινη" νίκη έναντι των «κόκκινων» μετά από πολύ καιρό βρισκόταν στη σέντρα του "Απόστολος Νικολαΐδης". Ο Γιώργος Καραγκούνης, είναι έτοιμος για το εναρκτήριο λάκτισμα του πρώτου οικογενειακού διπλού. Ποιος όμως ήταν δίπλα του; Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου.
Η πορεία του Κύπριου φορ στη Λεωφόρο, ήταν, κατά τη γνώμη του γράφοντος, αυτή που προϋπέθεταν οι ικανότητές του και τα όσα είχε δείξει στον Ηρακλή. Μέχρι κεραίας. Τώρα, το αν, επειδήκόστισε έναν σκασμό χρήματα και η σκιά του Κριστόφ Βαζέχα –ή μάλλον της απουσίας του- έπεφτε βαριά, τον έκαναν στα μάτια των πολλών τον νέο... Φαν Μπάστεν, ήταν κάτι που ουδείς χρειαζόταν.
Προς τιμή του, ο Κωνσταντίνου δεν το έβαλε κάτω και δούλεψε για την ομάδα του, αφού πρώτα "πνίγηκε" στο άγχος (Μαγιόρκα, πρώτο μισό της σεζόν 2001-02). Ουδέποτε, στα πρώτα τρία χρόνια, κατάφερε να συμπληρώσει μία σεζόν με αξιοπρόσεκτους αριθμούς, αλλά πάλι δεν φταίει εκείνος για το ότι η καλύτερη πάσα που έπαιρνε ήταν στο ύψος του λαιμού του.
Μεσούσης της περιόδου που μας άφησε πριν μερικές εβδομάδες, τονίζει πως θέλει να κάνει το μεγάλο βήμα, ήτοι δοκιμή των δυνάμεών του στο εξωτερικό. Στην ηλικία των 27, ελεύθερος και με προσωπικές αξιώσεις κάτι λιγότερο από 1.000.000 ετησίως, φαινομενικά, κρατάει καλά χαρτιά.
Τα ντεσαβαντάζ δεν λείπουν όμως. Ένα, είναι η καταγωγή του, καθώς ο επιθετικός προσδιορισμός "Κύπριος ποδοσφαιριστής", δεν είναι αρκετός για να συγκινήσει κορυφαία μεγέθη. Άλλο, είναι το ότι δεν παίζει τα χαρτιά του ο ίδιος. Καλώς ή κακώς, εμπιστεύεται τον, πανευρωπαϊκής φήμης, μάνατζέρ του στο απόλυτο και αν εκείνος του έλεγε να πάει στο πρωτάθλημα Ισλανδίας, θα το έκανε.
Η "καλή ομάδα" δεν βρίσκεται ποτέ και έτσι ο Κωνσταντίνου καταλήγει στον Ολυμπιακό. Ας ρίξουμε μία ματιά στα δεδομένα που διαμορφώνονται:
• Ο Ολυμπιακός, έκανε μία καλή επιλογή. Απέκτησε παίκτη που με ανάλογα χαρακτηριστικά, καλά ή κακά, δεν είχε στο ρόστερ του.
• Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν παίκτη που προοδευτικά γινόταν όλο και πιο χρήσιμος στην ενδεκάδα του.
Το αν θα "πιάσει" στον Πειραιά και θα αντικατασταθεί επάξια στην Παιανία, είναι ένα διττό ερώτημα το οποίο μας αναγκάζει να εισχωρήσουμε στην επικίνδυνη ατραπό των υποθέσεων.
Η λογική λέει πως στο "Γ.Καραϊσκάκης" θα πετύχει. Ο Ολυμπιακός έχει την υποδομή όσον αφορά στο έμψυχο δυναμικό να τον αξιοποιήσει και μετά από πολύ καιρό (δείχνει να) έχει έναν "τετράγωνο" και ικανό προπονητή.
Η λογική, πάλι, λέει πως στον Παναθηναϊκό δεν θα λείψει, ανεξαρτήτου διαδόχου. Ο Εμάνουελ Ολισαντέμπε, αν είναι υγιής, είναι διαφορετική κλάση, ο "τυχοδιώκτης" στην αντίπαλη περιοχή Γκέκας "έχει" το γκολ, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο Παπαδόπουλος δύσκολα δεν θα κάνει καλύτερη χρονιά από την περσινή, συν το ότι υπάρχει και ο Βαγγέλης Μάντζιος.
Στέρεες ή όχι, οι προαναφερθείσες τοποθετήσεις θα κριθούν από τον χρόνο, άρα πάμε στο επικοινωνιακό κομμάτι.
Ο Κωνσταντίνου μεγάλωσε με τις αφίσες του Παναθηναϊκού στο δωμάτιό του, οπότε προχωράει στην... έσχατη προδοσία, θα πει κάποιος, λες και ο Στέλιος Γιαννακόπουλος ή ο Λάμπρος Χούτος ήταν Ολυμπιακοί από πιτσιρικάδες. Μετά το ντέρμπι της Λεωφόρου, το οποίο είχε κριθεί με δικό του γκολ, είχε δηλώσει: "Δυστυχώς, στην Ελλάδα πρέπει να αποδεικνύεις πως δεν είσαι ελέφαντας".
Αλήθεια ή ψέματα;
Για να απαντηθεί το εν λόγω, χρειάζεται ελάχιστη σκέψη. Ο Ολυμπιακός συμφώνησε μαζί του λίγες ημέρες πριν ανακοινωθεί, οπότε, τότε, δεν έλεγε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που ένιωθε.
Οι περισσότεροι φίλοι του Παναθηναϊκού, βέβαια, εξανίστανται και αναρωτιούνται τον λόγο για τον οποίο βασικά στελέχη κάνουν το... απαγορευμένο δρομολόγιο, ρίχνοντας, αμιγώς, το φταίξιμο στην οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Δυστυχώς, οφείλουν να αντιληφθούν πως η εποχή του " όταν χάνουμε δεν βγαίνω από το σπίτι για μία εβδομάδα" έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το χρήμα κινεί τα πάντα (μα τα πάντα) και η φασαρία θα αξίζει όταν θα βρεθεί ο διαφορετικός. Όχι εκείνος που πηγαίνει μαζί με το ρεύμα.
Τέλος, επειδή ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του, τον ερχόμενο Μάιο ίσως είναι δυνατόν να βγει το πόρισμα για το αν ο Κύπριος "έφαγε το κεφάλι του" ή η διοίκηση του Παναθηναϊκού έκανε... (ακόμη μία) πατάτα που δεν προσπάθησε να τον κρατήσει.
Η ίδια ημερομηνία, του 2001 αυτή τη φορά, χαροποιεί μία αλλά σημαντική μερίδα του συλλογικού κοινού της χώρας μας. Τότε, στη Λεωφόρο, μαζεύονται περί τις 17.000 κόσμου ώστε να δουν την πρώτη προπόνηση του Παναθηναϊκού σε μία περίοδο η οποία έμελλε να τελειώσει με οδυνηρό τρόπο. Τίποτα όμως εκείνο το ζεστό απόγευμα δεν προμήνυε κάτι τέτοιο. Η πρώτη "πράσινη" νίκη έναντι των «κόκκινων» μετά από πολύ καιρό βρισκόταν στη σέντρα του "Απόστολος Νικολαΐδης". Ο Γιώργος Καραγκούνης, είναι έτοιμος για το εναρκτήριο λάκτισμα του πρώτου οικογενειακού διπλού. Ποιος όμως ήταν δίπλα του; Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου.
Η πορεία του Κύπριου φορ στη Λεωφόρο, ήταν, κατά τη γνώμη του γράφοντος, αυτή που προϋπέθεταν οι ικανότητές του και τα όσα είχε δείξει στον Ηρακλή. Μέχρι κεραίας. Τώρα, το αν, επειδήκόστισε έναν σκασμό χρήματα και η σκιά του Κριστόφ Βαζέχα –ή μάλλον της απουσίας του- έπεφτε βαριά, τον έκαναν στα μάτια των πολλών τον νέο... Φαν Μπάστεν, ήταν κάτι που ουδείς χρειαζόταν.
Προς τιμή του, ο Κωνσταντίνου δεν το έβαλε κάτω και δούλεψε για την ομάδα του, αφού πρώτα "πνίγηκε" στο άγχος (Μαγιόρκα, πρώτο μισό της σεζόν 2001-02). Ουδέποτε, στα πρώτα τρία χρόνια, κατάφερε να συμπληρώσει μία σεζόν με αξιοπρόσεκτους αριθμούς, αλλά πάλι δεν φταίει εκείνος για το ότι η καλύτερη πάσα που έπαιρνε ήταν στο ύψος του λαιμού του.
Μεσούσης της περιόδου που μας άφησε πριν μερικές εβδομάδες, τονίζει πως θέλει να κάνει το μεγάλο βήμα, ήτοι δοκιμή των δυνάμεών του στο εξωτερικό. Στην ηλικία των 27, ελεύθερος και με προσωπικές αξιώσεις κάτι λιγότερο από 1.000.000 ετησίως, φαινομενικά, κρατάει καλά χαρτιά.
Τα ντεσαβαντάζ δεν λείπουν όμως. Ένα, είναι η καταγωγή του, καθώς ο επιθετικός προσδιορισμός "Κύπριος ποδοσφαιριστής", δεν είναι αρκετός για να συγκινήσει κορυφαία μεγέθη. Άλλο, είναι το ότι δεν παίζει τα χαρτιά του ο ίδιος. Καλώς ή κακώς, εμπιστεύεται τον, πανευρωπαϊκής φήμης, μάνατζέρ του στο απόλυτο και αν εκείνος του έλεγε να πάει στο πρωτάθλημα Ισλανδίας, θα το έκανε.
Η "καλή ομάδα" δεν βρίσκεται ποτέ και έτσι ο Κωνσταντίνου καταλήγει στον Ολυμπιακό. Ας ρίξουμε μία ματιά στα δεδομένα που διαμορφώνονται:
• Ο Ολυμπιακός, έκανε μία καλή επιλογή. Απέκτησε παίκτη που με ανάλογα χαρακτηριστικά, καλά ή κακά, δεν είχε στο ρόστερ του.
• Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν παίκτη που προοδευτικά γινόταν όλο και πιο χρήσιμος στην ενδεκάδα του.
Το αν θα "πιάσει" στον Πειραιά και θα αντικατασταθεί επάξια στην Παιανία, είναι ένα διττό ερώτημα το οποίο μας αναγκάζει να εισχωρήσουμε στην επικίνδυνη ατραπό των υποθέσεων.
Η λογική λέει πως στο "Γ.Καραϊσκάκης" θα πετύχει. Ο Ολυμπιακός έχει την υποδομή όσον αφορά στο έμψυχο δυναμικό να τον αξιοποιήσει και μετά από πολύ καιρό (δείχνει να) έχει έναν "τετράγωνο" και ικανό προπονητή.
Η λογική, πάλι, λέει πως στον Παναθηναϊκό δεν θα λείψει, ανεξαρτήτου διαδόχου. Ο Εμάνουελ Ολισαντέμπε, αν είναι υγιής, είναι διαφορετική κλάση, ο "τυχοδιώκτης" στην αντίπαλη περιοχή Γκέκας "έχει" το γκολ, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο Παπαδόπουλος δύσκολα δεν θα κάνει καλύτερη χρονιά από την περσινή, συν το ότι υπάρχει και ο Βαγγέλης Μάντζιος.
Στέρεες ή όχι, οι προαναφερθείσες τοποθετήσεις θα κριθούν από τον χρόνο, άρα πάμε στο επικοινωνιακό κομμάτι.
Ο Κωνσταντίνου μεγάλωσε με τις αφίσες του Παναθηναϊκού στο δωμάτιό του, οπότε προχωράει στην... έσχατη προδοσία, θα πει κάποιος, λες και ο Στέλιος Γιαννακόπουλος ή ο Λάμπρος Χούτος ήταν Ολυμπιακοί από πιτσιρικάδες. Μετά το ντέρμπι της Λεωφόρου, το οποίο είχε κριθεί με δικό του γκολ, είχε δηλώσει: "Δυστυχώς, στην Ελλάδα πρέπει να αποδεικνύεις πως δεν είσαι ελέφαντας".
Αλήθεια ή ψέματα;
Για να απαντηθεί το εν λόγω, χρειάζεται ελάχιστη σκέψη. Ο Ολυμπιακός συμφώνησε μαζί του λίγες ημέρες πριν ανακοινωθεί, οπότε, τότε, δεν έλεγε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που ένιωθε.
Οι περισσότεροι φίλοι του Παναθηναϊκού, βέβαια, εξανίστανται και αναρωτιούνται τον λόγο για τον οποίο βασικά στελέχη κάνουν το... απαγορευμένο δρομολόγιο, ρίχνοντας, αμιγώς, το φταίξιμο στην οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Δυστυχώς, οφείλουν να αντιληφθούν πως η εποχή του " όταν χάνουμε δεν βγαίνω από το σπίτι για μία εβδομάδα" έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το χρήμα κινεί τα πάντα (μα τα πάντα) και η φασαρία θα αξίζει όταν θα βρεθεί ο διαφορετικός. Όχι εκείνος που πηγαίνει μαζί με το ρεύμα.
Τέλος, επειδή ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του, τον ερχόμενο Μάιο ίσως είναι δυνατόν να βγει το πόρισμα για το αν ο Κύπριος "έφαγε το κεφάλι του" ή η διοίκηση του Παναθηναϊκού έκανε... (ακόμη μία) πατάτα που δεν προσπάθησε να τον κρατήσει.
