Η αξιολόγηση ενός ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ!

Η φετινή Ευρωλίγκα ήταν σαν να έπλεες σε αχαρτογράφητα νερά. Ένας μαραθώνιος της κανονικής περιόδου με εβδομάδες που περιλάμβαναν διπλά παιχνίδια. Δεν υπήρχε κάποιος οδηγός επιβίωσης για τις ομάδες, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Κανείς δεν μπορούσε με ακρίβεια να οριοθετήσει το σύνολο των νικών που θα ήταν αρκετό για να δώσει μία θέση στην προνομιούχο 8αδα, που θα οδηγούσε στα πλέι οφ. Πολύ δε περισσότερο τις νίκες που θα απαιτούνταν για την πρώτη 4αδα που θα έδινε το πλεονέκτημα έδρας.

Ο Ολυμπιακός δεν γνωρίζω αν θεωρείτο από την πλειοψηφία ειδικών και μη, πριν από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου, ως ένα από τα φαβορί για να είναι στο Final Four της Κωνσταντινούπολης. Αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ουδείς δεν μπορούσε να αποκλείσει ότι θα τα καταφέρει και ίσως όλα τα φαβορί θα επιθυμούσαν να μην το είχε πετύχει.

Τελικά ως γνωστό τερμάτισε τρίτος στην κανονική διάρκεια και προκρίθηκε στο Final 4, με 3-2 σκορ έναντι της τουρκικής Εφές. Οι ερυθρόλευκοι ήταν η 4η πιο αποτελεσματική ομάδα εντός έδρας και η 4η πιο αποτελεσματική ομάδα εκτός έδρας επίσης. Μπορεί να ήταν μόλις 11ος σε επίπεδο παραγωγικότητας, ωστόσο είχε την 3η καλύτερη άμυνα της φετινής Ευρωλίγκα. Ο Ολυμπιακός σκόραρε 77,6 πόντους μ.ο ανά παιχνίδι εκ των οποίων τους 46,5 π. από αυτούς του έπαιρνε από τους βασικούς του.

Από τις 4 ομάδες που προκρίθηκαν στο Final Four, μόνο ο Ολυμπιακός και η ΤΣΣΚΑ έχουν από δυο παίκτες που βρίσκονται στην πρώτη 20αδα των σκόρερ. Ενώ μόνο ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ Μαδρίτης έχουν από δυο παίκτες που βρίσκονται μέσα στην πρώτη 20αδα με τα περισσότερα ριμπάουντ.

Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου ως γνωστό και όπως αναφέραμε ήδη παραπάνω στηρίχτηκε κυρίως στην άμυνα της για να προκριθεί στην Κωνσταντινούπολη. Οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν μόλις σε 5 παιχνίδια στην σεζόν να σκοράρουν 90 πόντους και πάνω. Ωστόσο δυο από τα 8 πιο παραγωγικά τους παιχνίδια, τα έκαναν με αντίπαλο την Εφές στα πλέι οφ. Σκοράροντας 87 πόντους σε καθεμία από αυτές τις αναμετρήσεις, όταν σε αμφότερες πήρε την νίκη. Κέρδισε με 87-72 το πρώτο και με 87-78 το πέμπτο ματς της σειράς με την τουρκική ομάδα. Ο Ολυμπιακός διαθέτει τον δεύτερο καλύτερο παίκτη σε ασίστ της διοργάνωσης, τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος τερμάτισε πίσω από τον Μίλος Τεόντοσιτς της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και μπροστά από τον Σέρχιο Γιουλ της Ρεάλ Μαδρίτης.

Αναφέραμε κάποια από τα πιο σημαντικά γενικά στατιστικά των ερυθρολεύκων. Δεν είμαστε όμως αριθμολάγνοι και δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε περαιτέρω. Αυτό είναι δουλειά εξειδικευμένων ανθρώπων των επιτελείων των ομάδων, που αποκωδικοποιούν τη στατιστική και στη συνέχεια τα μέλη του προπονητικού τιμ και ο προπονητής καλούνται να την χρησιμοποιήσουν προς όφελος της ομάδας τους.

Αναμφίβολα είναι μεγάλη επιτυχία που ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο Final 4. Δικαίως βέβαια αφού απέδειξε ότι ήταν περισσότερο ομάδα από την Έφες. Θα επαναλάβω ότι σε σειρές αγώνων σπανίως προκρίνεται η χειρότερη ομάδα. Ο Ολυμπιακός σαφώς εξαργύρωσε το γεγονός ότι μπήκε στην σειρά με πλεονέκτημα έδρας. Απέναντι στους Τούρκους ήταν το φαβορί για την πρόκριση. Όσο επιτυχία είναι που τελικά προκρίθηκε αλλά τόσο αποτυχία θα ήταν αν δεν τα είχε καταφέρει.

Εμείς θα προσπαθήσουμε να δώσουμε περιληπτικά την αξιολόγηση του κάθε παίκτη, το ρόλο του και την πορεία του από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου μέχρι και τα πλέι οφ. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Β. ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ: Ο αρχηγός του Ολυμπιακού είναι ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας, ο πρώτος σε ασίστ με διαφορά από τον δεύτερο Μάντζαρη, έχει τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής στο παρκέ σε μ.ο και αγωνίστηκε στα 31 από τα 35 συνολικά παιχνίδια της ομάδας του. Ο Ολυμπιακός και φέτος εξαρτάται από το παιχνίδι του αρχηγού του. Προσπάθησε και τα κατάφερε να κερδίσει κάποια ματς στην κανονική περίοδο, χωρίς αυτόν, παίζοντας και καλό μπάσκετ, αλλά στην σειρά με την Έφες αποδείχθηκε ότι δίχως αυτόν μάλλον δεν θα είχε καταφέρει να προκριθεί. Δεν θα ήταν υπερβολή ίσως να πούμε, ότι κομβική ήταν η εμφάνιση του στο πρώτο παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολης απέναντι στην τουρκική ομάδα.

Παρόλο που ο Ολυμπιακός ηττήθηκε, ήταν αυτός που μάζεψε την διαφορά και έκανε σχεδόν ντέρμπι το ματς. Γλιτώνοντας την ομάδα του από μία βαριά ήττα από την οποία πιθανότατα δεν θα κατάφερνε να συνέλθει ψυχολογικά και να ορθώσει κεφάλι στο 4ο παιχνίδι. Για χάρη του ο Ολυμπιακός έβαλε εκ νέου βαθιά το χέρι στην τσέπη πέρσι το καλοκαίρι για να ανανεώσει το συμβόλαιο του. Για «χάρη» του δεν τα βρήκε με τον Σλούκα, αλλά η επιλογή έχει δικαιώσει στο ακέραιο τους διοικούντες.

Χωρίς τον Σπανούλη μπορώ να υποστηρίξω μετά βεβαιότητας ότι ο Ολυμπιακός δεν θα ήταν στο Final 4. Μπορεί να τον συμπαθείς, να τον αντιπαθείς, να τον λατρεύεις, να τον μισείς, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι και φέτος ο Ολυμπιακός οφείλει ένα τεράστιο ποσοστό της επιτυχίας του στην παρουσία του στην ομάδα. Διαθέτει την εκτελεστική δεινότητα, μα πιο πολύ το θράσος και την αυτοπεποίθηση που κανένας άλλος παίκτης δεν έχει στην ομάδα. Ενδεχομένως του χρόνου ο Ολυμπιακός θα πρέπει να σχεδιάζει το μέλλον του χωρίς τον Σπανούλη ο οποίος οδεύει προς την Δύση της καριέρας του, αλλά φέτος χωρίς αυτόν δεν μπορεί να επιτύχει.

Γ. ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ: Το alter ego του Σπανούλη. Ο Πρίντεζης τράβηξε «κουπί» της εφετινής χρονιά. Ο υπαρχηγός του Ολυμπιακού πάλεψε μία ολόκληρη σεζόν σχεδόν μόνος του κοντά στο καλάθι, στην επίθεση. Είναι ο μοναδικός ψηλός του Ολυμπιακού ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει φάσεις, να παίξει με πλάτη ή και με πρόσωπο τον αντίπαλο του, να δει γήπεδο και να ψάξει την ιδανική πάσα. Προσωπικά θεωρώ ότι κάνει ακόμα καλύτερη δουλειά στην άμυνα. Είναι ο μοναδικός παίκτης του Ολυμπιακού από το «4» και πάνω που αντιλαμβάνεται τόσο καλά το μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλο πρόβλημα στις αμυντικές συμπεριφορές ψηλός-κοντός και στις περιστροφές του σαν ομάδα, όταν δεν βρίσκεται μέσα στο παρκέ. Οι ερυθρόλευκοι τον έχουν ανάγκη εξίσου με τον Σπανούλη. Όταν ο Πρίντεζης δεν είναι σε καλή μέρα, η ομάδα του Ολυμπιακού γίνεται αρκετά πιο προβλέψιμη και μονοδιάστατη, ειδικά επιθετικά. Και τεράστια είναι και η συμβολή του στα αποδυτήρια της ομάδας.

Ε. ΓΚΡΙΝ: Χρειάστηκε χρόνο προκειμένου να βρει την θέση του και τον ρόλο του στην ομάδα. Το πιο σημαντικό είναι ότι κατάφερε σε ένα βαθμό να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν μπορεί να είναι το πρώτο βιολί. Στο μυαλό του υπάρχει πάντα ότι το αξίζει, αλλά το δούλεψε αρκετά ούτως ώστε να μην τον επηρεάζει η σκέψη αυτή στην απόδοση του. Είναι «τρύπα» στην άμυνα για τον Ολυμπιακό, αλλά όχι μαύρη…. Οι αρετές του είναι στην επίθεση. Εξαιρετικός σουτέρ, δεν είναι το καλύτερο του να πρέπει να κατεβάζει και την μπάλα, αν και την θέλει αρκετά στα χέρια του. Έχοντας αγωνιστεί σε 34 παιχνίδια συνολικά φέτος, αλλά μόλις 4 σαν βασικός δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι είναι ο τρίτος σκόρερ του Ολυμπιακού σε μ.ο.

Μ. ΛΟΤΖΕΣΚΙ: Άγνωστο αν θα μπορέσει να αγωνιστεί στο Final 4 και σε τι κατάσταση θα είναι αν τελικά τα καταφέρει. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε απέναντι στην Εφές, χωρίς αυτόν παρόντα, δίνει μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία της ομάδας του Σφαιρόπουλου. Είναι αναμφίβολα ο πιο αξιόπιστος σουτέρ από το τρίποντο των ερυθρολεύκων. Όπως και ο Γκριν πιθανότατα θεωρεί ότι θα έπρεπε να έχει πιο αναβαθμισμένο ρόλο. Και ασφαλώς στο μυαλό του τριγυρνάει το νέο του συμβόλαιο. Πιθανότατα είναι η τελευταία του χρονιά στον Ολυμπιακό, είναι αρκετά βελτιωμένος σε σύγκριση με τον παίκτη που μετακόμισε στον Πειραιά από το Βέλγιο. Ειδικά στην άμυνα, είναι αυτό που λέμε «μέρα με την νύχτα». Και για αυτό κάμποσες ομάδες της Ευρωλίγκα θα του προσφέρουν «χρυσό» συμβόλαιο. Ίσως έχει το ίδιο «κρύο αίμα» με τον Σπανούλη, όταν η μπάλα καίει. Χωρίς αυτόν παρόντα το έργο του Ολυμπιακού είναι ακόμα πιο δύσκολο για να περάσει το εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ.

Β. ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ: Ο Μάντζαρης δεν είναι ο πιο ταλαντούχος και προικισμένος γκαρντ της διοργάνωσης. Το ξέρει όμως και ο ίδιος και αυτό τον βοηθάει στο να γνωρίζει τα όρια του. Είναι μεγάλη δουλειά που έχει καταφέρει και έχει επιστρέψει σε ανταγωνιστικό επίπεδο μετά από τον σοβαρό τραυματισμό του. Διαθέτει μέτρο στο παιχνίδι του, «σκυλί» στην άμυνα, παίκτης ομάδας και με τρομερές παραστάσεις και εμπειρίες για την ηλικία του. Δεν είναι ο γκαρντ που θα σου καθαρίσει ένα παιχνίδι στην επίθεση, αλλά και εμφανίσεις όπως στο πρώτο παιχνίδι με την Έφες δεν σε αφήνουν και με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη. Είναι ο μοναδικός καθαρός άσος που διαθέτει ο Ολυμπιακός και ότι πιο κοντά στα προπονητικά θέλω του Σφαιρόπουλου. Θα είναι κομβική η συνεισφορά του στην άμυνα, στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, είτε μαρκάρει τον Τεόντοσιτς είτε τον Ντε Κολό.

Κ. ΜΠΙΡΤΣ: Ο Καναδός έδειξε ότι είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για την εφαρμογή του αμυντικού πλάνου του Σφαιρόπουλου. Γρήγορα πόδια, παίζει καλά τις αντιμετωπίσεις στα σκριν και είναι εξαιρετικός ριμπάουντερ. Στην επίθεση έχει χτυπητές αδυναμίες και σπανίως του ακουμπάει την μπάλα η ομάδα του. Εξαιρετικός στο παιχνίδι above the rim και στο να μετατρέπει τα χαμένα σουτ των συμπαικτών του σε πόντους. Ωστόσο θεωρείται από τους αναλώσιμους παίκτες.

Ι. ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ: Και φέτος αγωνίζεται κάπου ανάμεσα στο 4 και στο 3. Το πρώτο το ανέχεται, με το δεύτερο αισθάνεται πιο άνετος. Πάντως είναι περισσότερο συμβιβασμένος με την ιδέα ότι καλείται να είναι «στρατιώτης» και να παίζει όπου του ζητήσει ο Σφαιρόπουλος προκειμένου να βρίσκει περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Δυο σουτ του στο τελευταίο παιχνίδι με την Εφές στο ΣΕΦ ήταν κομβικά, όταν η αναμέτρηση βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού. Είναι φανερό ότι πιστεύει στον εαυτό του και περιμένει την στιγμή που από ρολίστας θα γίνει πρωταγωνιστής.

Κ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σε σχέση με τον περσινό παίκτη είναι «μέρα με την νύχτα». Έχει αρχίσει να θυμίζει τον Παπανικολάου από την πρώτη του θητεία στην ομάδα. Και έχει ανεβάσει την απόδοση του από το δεύτερο γύρο της κανονικής περιόδου μέχρι και τα πλέι οφ. Ο Παπανικολάου ωστόσο δεν έχει επιστρέψει σαν πιο βελτιωμένος παίκτης στον Ολυμπιακό. Γνωρίζει όμως άριστα ποιος είναι ο ρόλος του και δεν διεκδικεί κάτι παραπάνω που θα μπορούσε να ταράξει τις ισορροπίες. Και σε αυτόν τον Ολυμπιακό είναι ζωτικής σημασίας το παραπάνω. Θα πάρει τις 5-6 φάσεις που του αναλογούν στην επίθεση και επικεντρώνεται ως επί το πλείστων στην άμυνα. Χάρις αυτήν και τα ριμπάουντ εξασφαλίζει κοντά στα 25 λεπτά συμμετοχής. Ένας ακόμα ρολίστας, με παραστάσεις όμως από Final 4, που τον έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός προκειμένου να προκριθεί στον τελικό.

Ν. ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ: Μακράν ο πιο βελτιωμένος παίκτης του Ολυμπιακού φέτος. Από το παιχνίδι με την Ουνίξ Καζάν και έπειτα ο Σέρβος σέντερ παίζει σχεδόν 20 λεπτά σε κάθε παιχνίδι και λογίζεται πλέον σαν ο βασικός σέντερ της ομάδας. Είναι ο μοναδικός ψηλός πλην Πρίντεζη, στον οποίο η περιφέρεια μπορεί να του ακουμπήσει κάποιες μπάλες. Για 7 footer έχει πλαστικότητα στις κινήσεις του πλέον, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι παίζει μέχρι και την αλλαγή στο σκριν και δεν χρειάζεται να μένει σαν «λίμπερο» μέσα στην ρακέτα. Οι σειρήνες του ΝΒΑ και του Σαν Αντόνιο έχουν αρχίσει να ηχούν. Η απόδοση του, ειδικά στην άμυνα, αλλά και στην φθορά που θα δημιουργήσει απέναντι στους δυναμικούς ψηλούς της ΤΣΣΚΑ, ίσως να είναι από τα κλειδιά της αναμέτρησης με την ρωσική ομάδα.

Π. ΓΙΑΝΓΚ: Ο Ολυμπιακός τον πίστεψε και τον στήριξε παρά την ατυχία του και τον τραυματισμό του. Χρειάστηκε υπερβολικό χρόνο για να ξεπεράσει τις φοβίες του και να βρει πατήματα. Τα οποία δεν τα έχει βρει ούτε και τώρα σε ικανοποιητικό βαθμό. Αν και τον τελευταίο διάστημα δείχνει να παίζει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ίσως το πιο δυνατό σέντερ στην ευρωλίγκα, με τρομερή σωματοδομή. Αρκετά άγαρμπος επιθετικά, ωστόσο για άλλη δουλειά τον θέλει ο Σφαιρόπουλος. Όταν στήνεται για σκριν αποτελεί πραγματικό τοίχο για τον αντίπαλο γκαρντ. Εξαιρετικός στο φίσικαλ γκέιμ, καλός στο ριμπάουντ, αλλά παραμένει άγουρος μπασκετικά. Είναι φανερό ότι του λείπουν παιχνίδια, συνεπώς και ρυθμός. Αναλώσιμος στρατιώτης για τον Σφαιρόπουλο.

Δ. ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ: Για την επιτυχία του ή την αποτυχία του στην καριέρα του θα ευθύνεται αποκλειστικά ο ίδιος. Έχει πάρει ευκαιρίες στο παρελθόν και ξαναπήρε και φέτος. Ο Σφαιρόπουλος δείχνει να τον πιστεύει, αλλά του έχει καταστίσει σαφές ότι δεν μπορεί και να τον περιμένει επ αόριστον. Για μεγάλο μέρος της σεζόν βρισκόταν στην αφάνεια. Από το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα και έπειτα, διένυσε ένα εξαιρετικό διάστημα, που του έδωσε και αυτοπεποίθηση. Το μεγάλο του μείον είναι ότι πρόκειται για ένα παίκτη ψυχολογίας. Έχει μπροστά του τον Γ. Πρίντεζη, πολυτέλεια, για να μάθει την θέση, αλλά η πρόοδος και η βελτίωση του δεν είναι η αναμενόμενη.

ΝΤ. ΟΥΟΤΕΡΣ: Έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για τις δυνατότητες και τις ικανότητες του. Ήρθε σαν αντί-Χάκετ και ίσως για αυτό το λόγο οι προσδοκίες για το τι μπορεί να κάνει ήταν αυξημένες. Καλός σουτέρ, βλέπει την πάσα, αν και αρκετές φορές κουβαλάει την μπάλα περισσότερο από ότι επιθυμεί ο Σφαιρόπουλος. Φιλότιμος, αλλά όχι τρομερός αμυντικός, δεν τον βοηθάει το ύψος του να δείξει το ταλέντο του. Σαν Αμερικανός χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί, αλλά χρόνος σε ομάδες σαν τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει. Το γεγονός ότι σε όλες πλην ενός των αναμετρήσεων με την Εφές, αγωνίστηκε λιγότερο από 10 λεπτά δείχνει ότι ο Σφαιρόπουλος δεν του έχει μεγάλη εμπιστοσύνη τώρα που έχουν «σφίξει τα γάλατα».

ΝΤ. ΧΑΚΕΤ: Σίγουρα ο Σφαιρόπουλος θα σκέφτεται πόσο διαφορετικός θα ήταν ο στρατηγικός σχεδιασμός του για το ματς με την ΤΣΣΚΑ αν τον είχε στην διάθεση του. Σε ένα σχεδιασμό που είναι κομβικής σημασίας να καταφέρει να περιορίσει τους Τεόντοσιτς και Ντε Κολό. Ο Ιταλός είναι μεγάλη απουσία, τόσο για τις αγωνιστικές αρετές όσο και για την σκληράδα που βγάζει στο παιχνίδι του. Ναι μεν η ομάδα του έχει μάθει να παίζει χωρίς αυτόν, αλλά δεν έχει συμβιβαστεί με την ιδέα και ειδικά τώρα ενόψει Κωνσταντινούπολης θα τον μνημονεύει όλο και περισσότερο.

Γ. ΣΦΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι ανάμεσα στους 3-4 κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη. Αλλά σίγουρα είναι από τους πιο συνεπής. Για να μπει στους κορυφαίους γνωρίζει και ο ίδιος ότι του λείπουν οι τίτλοι. Δεν τα κατάφερε στην Μαδρίτη, έπεσε στην διοργανώτρια Ρεάλ στον τελικό. Φέτος αν προσπεράσει το «βουνό» που λέγεται ΤΣΣΚΑ, ίσως θα έχει την ευκαιρία να πάρει την ρεβάνς από την Ρεάλ ή να διεκδικήσει ένα τίτλο απέναντι και πάλι στην ομάδα της διοργανώτριας πόλης.

Ο Σφαιρόπουλος έχει μία φιλοσοφία αγωνιστική, την οποία υπηρετεί και είναι αποφασισμένος να ακολουθεί μέχρι τέλους. Προτιμά να χάνει για αυτά που έκανε και όχι για αυτά που δεν έκανε. Δεν είναι από τους προπονητές, που έχει αγωνιστικά τρικ, που διαφοροποιεί αρκετά την ομάδα του ανάλογα με τον αντίπαλο. Απλά προσπαθεί να τελειοποιήσει τον αρχικό του σχεδιασμό και πλάνο. Το είδαμε και με την Έφες, στήριξε τις επιλογές του και την φιλοσοφία του από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο ματς.

Θεωρεί ότι κάθε παιχνίδι που πηγαίνει στους 70-73 πόντους η ομάδα του είναι το φαβορί για να το κερδίσει. Η άμυνα είναι το παν για αυτόν. Φέτος έβαλε στην ομάδα του περισσότερο την αναζήτηση της early offence. Γνωρίζει αρκετά καλά το ρόστερ του, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έχει βρει τις ισορροπίες με τους παίκτες του. Δείχνει μεν απρόσιτος, ωστόσο είναι και διπλωμάτης όπου χρειαστεί.

Στην Κωνσταντινούπολη είχε υπάρξει «θύμα» του Ολυμπιακού, όντας στο τεχνικό τιμ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ελπίζει προφανώς ότι φέτος θα καταφέρει να είναι ο θήτης. Ο Έλληνας τεχνικός στηρίζει και εμπιστεύεται τον ελληνικό πυρήνα. Πέρα από το πλάνο, η ομοιογένεια και η εμπειρία παίζει πρωταρχικό στην εφαρμογή του. Ο Σφαιρόπουλος και με την Εφές στηρίχτηκε σε 6-7 παίκτες και γύρω τους «κούμπωσε» τους υπόλοιπους ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα και της διαχείρισης αυτού. Έχοντας σαν γνώμονα επίσης να καταφέρει να έχει στην τελευταία περίοδο όσο πιο φρέσκους μπορούσε τους Σπανούλη και Πρίντεζη. Βασικός πυλώνας για το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ, θα είναι το scouting και η εξουδετέρωση πρωτίστως των ατού της ρωσικής ομάδας, αλλά σε γενικές γραμμές θα κινηθεί με βάση όσα είδαμε και στην σειρά με την Εφές.

Photo Credit: Tourette Photography