ΓΝΩΜΕΣ

Η δικτατορία, του Ότο, της Βίσση και των Iron Maiden

Στην Ελλάδα έχουμε πολλές μικρές δικτατορίες. Της εφορίας, του δημοσίου, του ταξιτζή, των “κουμπάρων” κ.τ.λ. Υπάρχουν όμως και μερικές δικτατορίες που θα ζήλευε και ο Πινοσέτ. Είναι οι δικτατορίες του λαού. Αυτές που δεν μπορείς να αποφύγεις γιατί στις επιβάλουν οι ίδιοι οι παθόντες. Οι τρεις διασημότερες είναι αυτή της Άννας Βίσση, αυτή των Iron Maiden και προσφάτως αυτή του Ότο Ρεχάγκελ.

default image
Στην Ελλάδα έχουμε πολλές μικρές δικτατορίες. Της εφορίας, του δημοσίου, του ταξιτζή, των “κουμπάρων” κ.τ.λ. Υπάρχουν όμως και μερικές δικτατορίες που θα ζήλευε και ο Πινοσέτ. Είναι οι δικτατορίες του λαού. Αυτές που δεν μπορείς να αποφύγεις γιατί στις επιβάλουν οι ίδιοι οι παθόντες. Οι τρεις διασημότερες είναι αυτή της
Άννας Βίσση, αυτή των
Iron Maiden και προσφάτως αυτή του
Ότο Ρεχάγκελ.

Η μία έχει σχεδόν αυτοβαπτιστεί «απόλυτη Ελληνίδα σταρ». Και αν δεν είχε η ίδια σκοπό να το κάνει (την αυτοβάπτιση ντε), το έκανε με περίσσια ευκολία μια άλλη μικρή «χούντα». Aυτή της τηλεόρασης και των ραδιοφωνικών σταθμών που παίζουν τα ίδια 37 (μετρήστε τα) τραγούδια. Οι υπόλοιποι μένουμε σαν χάνοι με ανοιχτό το στόμα, να πετάμε επιτάφιους λουλουδιών και εμαγιέ τραπέζια στην πίστα. Απαγορεύεται να πεις ότι δεν είναι καλό ένα τραγούδι της Βίσση. Αν στους νόμους του Μέρφι περίσσευε λίγο παραπάνω χώρος, θα πρόσθετε και το «Η Άννα Βίσση είναι Θεά άρα τα τραγούδια της είναι θεϊκά».

Τα ίδια και χειρότερα με τους Iron Maiden.Το must του επαναστατημένου έφηβου είναι η αποκρουστική φιγούρα του Eddie σε κάθε τοίχο του φοιτητικού ή μαθητικού δωματίου. Το να πείσεις έναν πιτσιρικά σήμερα ότι οι τελευταίες δουλειές των Εγγλέζων είναι για τα σκουπίδια, είναι εξίσου εύκολο με το να ακούσεις τον Κώστα Μπαρμπή να σχολιάζει την τελευταία κοσμική εμφάνιση του Μαρτάκη στο δελτίο του STAR. Και οι νόμοι του Μέρφι πολλαπλασιάζονται… «Εκτός από τη Βίσση και για τους Iron Maiden απαγορεύεται να πεις άσχημη κουβέντα γιατί είναι…Θεοί»

Και μιας και μιλάμε για θεότητες φτάσαμε και στον Ρεχάγκελ. Όχι, όχι! Πριν ξεκινήσετε να γράφετε το mail διαμαρτυρίας σας, διαβάστε και τις υπόλοιπες 958 λέξεις. Θα σας βοηθήσει να μου τα «ψάλετε» καλύτερα. Άλλωστε επίτηδες διάλεξα και το θέμα αυτού του σχόλιου και το χρόνο που το έγραψα. Όχι όταν τον «βάραγαν» όλοι με το μελάνι αλλά όταν (link:131634)«του Ότο γεννούν και τα κοκόρια του»(/link) που λέει και ο φίλος μου ο Γιώτης Παναγιωτάς. Τώρα που είναι καβάλα στ΄ άλογο και καλοκάθεται στο θρόνο του.

Δεν έγραψα ποτέ κουβέντα για τον Ότο από το Euro και μετά. Τι είχα να πω εγώ άλλωστε; Ακόμα και όταν ξεμείναμε από «καύσιμα» στα προκριματικά του μουντιάλ έπρεπε να φορτώσουμε το απαραίτητο respect στο λογισμικό του εγκεφάλου μας και μετά να μιλήσουμε. Ακόμα και τώρα το ίδιο ισχύει. Ποιος (θα) μπορεί να συγκριθεί μαζί του. ΚΑΝΕΙΣ και μάλλον ποτέ. Ο Ότο Ρεχάγκελ είναι και θα είναι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ προπονητής που είχε η χώρα μας στην ενός αιώνα ποδοσφαιρική της ιστορία. Ο επόμενος, λογικά δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Οπότε… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΕΧΑΓΚΕΛ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ! Το πρόβλημα μας είναι η «δικτατορία» του.

Αφορμή για αυτό το σχόλιο δεν μου έδωσε ούτε η κλήση του Καψή, ούτε η μη κλήση του Στολτίδη. Εγώ τους διαλέγω; Του Γερμανού και του Τοπαλίδη είναι η ευθύνη και αυτοί την αναλαμβάνουν. Αν τους κάτσουν οι επιλογές, εύγε και μπράβο. Αν δεν τους κάτσουν, δεν θα αλλάξει και η ζωή μας. Αλλού είναι το πρόβλημα και το εντόπισα διαβάζοντας εδώ στο contra αλλά και στις εφημερίδες τις οργισμένες τοποθετήσεις των αναγνωστών, όταν οποιοσδήποτε ρεπόρτερ της Εθνικής άφηνε έστω και ανεπαίσθητα να πλανάται στον αέρα η γεύση της αμφισβήτησης. Το ίδιο και στα ραδιόφωνα που δίνουν χωρίς λογοκρισία βήμα στους φιλάθλους.

«Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» ο ένας, «Κάτω τα χέρια από τον Ότο μην σας τα κόψουμε» ο άλλος, «Τσιράκια του Κόκκαλη τα παίρνετε για να σπρώξετε τον Στολτίδη στην Εθνική… κονδυλοφόροι» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Το μόνο που δεν ακούστηκε ήταν το χουντικά γραφικό «Και τώγα, ας τγαγουδήσουμε τα τγαγουδια μου μ΄ αγεσουν». Μιλάμε για ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ με κεντρικό ήρωα τον Γερμανό προπονητή.

Το θέμα μας λοιπόν, έστω και με επτά παραγράφους καθυστέρηση είναι οι σχέσεις δημοσιογράφων – φιλάθλων. Αν θέλεις να το παίξεις καλό παιδί, γράφεις πυκνά συχνά στα κείμενα σου… «Τι φταίει ο φίλαθλος για τα αίσχη που γίνονται στα γήπεδα;» ή « Το κράτος τα έχει διαλύσει όλα…» ή ακόμα «12ος παίκτης ο κόσμος…» και «υπάρχουν και δημοσιογράφοι που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και μπλα μπλα μπλα…» Διαχρονικές κοινοτυπίες για να τα έχεις καλά με τον οπαδό.

Λυπάμαι αλλά δε είναι έτσι. Το θεώρημα του κυρ Λευτέρη του φαρμακοποιού τείνει να γίνει θεσμός. Ο κυρ Λευτέρης (ο Θεός να τον συγχωρέσει) είχε φαρμακείο στην παλιά μου γειτονιά. Η σύζυγος του, μια καλοστεκούμενη, πενηντάρα ενσάρκωνε με επιτυχία υπερήλικη έκδοση της Malena. Όλα τα αγόρια της γειτονιάς έγιναν… άντρες στα χέρια της (ή καλύτερα στα πόδια της), κάτω από την μύτη που στερέωνε τα μυωπικά στρογγυλά ματομπούκαλα που φόραγε ο συμπαθέστατος εξηνταπεντάρης φαρμακοποιός μας.

Τόσο μεγάλη ήταν η φήμη της, που ακόμα και εμείς οι μικρότεροι όταν μεγαλώσαμε, την συμπεριλαμβάναμε στις σεξουαλικές μας αναμνήσεις. Και ας μην την είχαμε ακουμπήσει! Η γυναίκα του φαρμακοποιού στιγματίστηκε, (όχι άδικα) από τρεις γεννιές αντρών ενώ είχε «περάσει» πρώτο χέρι μόλις μισή. Το κουσούρι αποβάλλεται, το κακό όνομα όχι. Άντε λοιπόν σήμερα, εσύ που δεν έχεις βγάλει άχνα για τον Ότο, να αποδείξεις ότι δεν είσαι η συμβία του φαρμακοποιού. Γίνεται;

Από αυτά που άκουσα τις τελευταίες μέρες, αποκόμισα μια αλγεινή εντύπωση. Χωρίς παρεξήγηση φίλοι μου αλλά ο φίλαθλος σήμερα εκμεταλλεύεται στο έπακρο και μάλιστα με άσχημο τρόπο, το δικαίωμα του να παρα-εκφράζεται. Τα sites και οι εφημερίδες του δίνουν (σωστά) «βήμα» να σχολιάσει και το ραδιόφωνο μικρόφωνο να ακουστεί χωρίς περικοπές. Και αυτός τι κάνει; Θέλει να καταργήσει ακόμη και αυτούς που του έδωσαν αυτό το δικαίωμα.

« Είσαι εγκάθετος και κατευθυνόμενος» ούρλιαζε στο ραδιόφωνο ένας υπέρμαχος της δικτατορίας του Ρεχάγκελ. Ο παραγωγός προσπαθούσε πρώτα να τον ηρεμήσει και μετά να του τεκμηριώσει την άποψη του περί κλήσης του Στολτίδη στην Εθνική. «Πως σου επιτρέπουν να κρατάς το μικρόφωνο ΑΣΧΕΤΕ! Πρέπει και εσύ και το συνάφι σου να πλένετε το στόμα σας όταν μιλάτε για τον Ρεχάγκελ, που σας έβγαλε από την ανυποληψία», συνέχισε ο οργίλος.

Επειδή αυτός είναι μια ακραία περίπτωση δεν υπάρχει λόγος να τον σχολιάσουμε, το ίδιο συμβαίνει και με τους ακραίους σε άποψη δημοσιογράφος. Αλλά προς Θεού. Ρωτάει πώς του επιτρέπουν να κρατάει το μικρόφωνο, την ίδια ώρα που ο ίδιος το χρησιμοποιεί για να περάσει ΕΛΕΥΘΕΡΑ τη δική του άποψη; Κάποιοι πάλι παρέδωσαν μαθήματα δημοσιογραφίας, υποδεικνύοντας τον τρόπο που δουλεύουν οι Ευρωπαίοι. « Να κάνετε ρεπορτάζ και όχι σχόλια» . Ναι και μετά να μας στέλνετε εσείς τα κείμενα στα κανάλια και στα ραδιόφωνα να τα απαγγέλουμε στον αέρα.

Αλλά βέβαια. Τι να ξέρει και ο κάθε ρεπορτεράκος της Εθνικής ομάδας για τον Ότο Ρεχάγκελ και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα; Και τι έγινε που με χιόνια και με ζέστες τρέχει από πίσω τους όλο τον καιρό; Πάντα θα υπάρχει ένας αγνωστόπουλος που από το σαλόνι του θα έχει καλύτερο ρεπορτάζ. Και μπράβο του αν το καταφέρνει και μπορεί ταυτόχρονα να το αντιπαραβάλει στο σχόλιο του ρεπορτεράκου. Ειδικά όταν το κάνει κόσμια. Λίγοι όμως… δυστυχώς.

Δεν υπάρχει καμία συνωμοσία κατά του Ρεχάγκελ σε κανένα μέσο. Μόνο στο contra.gr θα βρείτε δύο και τρεις διαφορετικές απόψεις για την ιστορία με το Γερμανό. Όλες όμως είναι καλοπροαίρετες, τεκμηριωμένες, σε κόσμια πλαίσια και με το θάρρος της γνώμης και της άποψης που ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να έχει ανάθεμα τον, ο αθλητικός συντάκτης. Μην τα ισοπεδώσουμε όλα και όλους. Ας αποβάλουμε το σύνδρομο του κυρ Λευτέρη του φαρμακοποιού και ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι η Άννα Βίσση και οι Iron Maiden, δεν ακούγονται τα τελευταία χρόνια.

… Και τώρα πάμε όλοι μαζί να αγοράσουμε τα τελευταία τους cd…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ