Η επόμενη μέρα του Ολυμπιακού

Ο Μάκης Δρόσος αναλύει με ψύχραιμη ματιά τι έφταιξε και ο Ολυμπιακός δεν επανέλαβε κόντρα στη Φενέρ εμφάνιση ανάλογη με εκείνη κόντρα στην ΤΣΣΚΑ που επίσης είχε υπερδιπλάσιο μπάτζετ, το μερίδιο ευθύνης των Σφαιρόπουλου, Σπανούλη, Πρίντεζη και τις μεγάλες προκλήσεις που περιμένουν τους "ερυθρόλευκους" ενόψει καλοκαιριού...

Η επόμενη μέρα του Ολυμπιακού

Είμαι πάντοτε της άποψης ότι όταν είσαι ήρεμος και αφού έχει καταλαγιάσει η σκόνη, έχεις πιο καθαρό μυαλό να δεις κάποια πράγματα και να τα προσεγγίσεις διαφορετικά. Αν όχι διαφορετικά, τουλάχιστον πιο κοντά προς το αντικειμενικό. Μη παρασυρόμενος από την ένταση της στιγμής, το συναίσθημα ή την γρήγορη και εναλλασσόμενη εικόνα που δεν επιτρέπουν στην λογική να μιλήσει… Την μπασκετική λογική.

Έχοντας περάσει κάποια 24ωρα από την ολοκλήρωση του τελικού της Κωνσταντινούπολης, θαρρώ ότι η αιτία της ήττας του Ολυμπιακού συνοψίζεται σε μία φράση του Ναπολέων Βοναπάρτη.

« Η τέχνη να είσαι κάποιες φορές ΠΟΛΥ ΤΟΛΜΗΡΟΣ και κάποιες φορές ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ είναι η τέχνη της ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ».

Ο Ολυμπιακός για τον ακριβώς παραπάνω λόγο κατάφερε να κερδίσει την ΤΣΣΚΑ και να βρεθεί σε ένα ακόμα τελικό. Ήταν προσεχτικός και αμυνόταν μέχρι στο σημείο που τόλμησε να πάρει αυτό που του έδωσε η ΤΣΣΚΑ, το τρίποντο…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ' ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ Η ΜΠΑΛΑ ΣΤΟΝ ΣΠΑΝΟΥΛΗ

Αυτό που θαρρώ ότι πλήρωσε περισσότερο από όλα ο Ολυμπιακός στον τελικό με την Φενέρ, ήταν η επιλογή του να αφήσει την μπάλα στα χέρια του Σπανούλη. Δεν ξέρω αν ήταν κάτι που ζήτησε ο ίδιος ο παίκτης ή κάτι που επέλεξε ο Σφαιρόπουλος. Πριν αρκετό καιρό είχαμε γράψει ότι ο Ολυμπιακός φέτος έχει τον τρόπο να κερδίζει παιχνίδια με καλό Σπανούλη, με απόντα τον Σπανούλη, αλλά όχι με κακό Σπανούλη. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε 0/5 δίποντα, 2/7 τρίποντα και 3/3 βολές στον τελικό και αγωνίστηκε 31 λεπτά σχεδόν.

Όσο περνούσε η ώρα στο παιχνίδι και όσο ο Σπανούλης δεν μπορούσε να ξεμαρκαριστεί, τόσο και περισσότερο κουβαλούσε την μπάλα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να γίνεται στατικός και προβλέψιμος, ο ίδιος ο Σπανούλης να κουράζεται και η άμυνα της Φενέρ να έχει την ευκαιρία να προσαρμόζεται και να είναι περισσότερο αποτελεσματική από όσο ίσως θα υπολόγιζε και ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς.

Το δεύτερο που πλήρωσε ο Ολυμπιακός είναι το ρίσκο, αν ήταν σχεδιασμένο ρίσκο και δεν επρόκειτο απλώς για δυσλειτουργία της αμυντικής περιστροφής, να αφήσει τον Κάλινιτς από το τρίποντο. Ειδικά ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να την πατήσει από τον συγκεκριμένο παίκτη, αφού θα έπρεπε να έχει οδηγό τα παιχνίδια των πλέι οφ της Φενέρ με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος ήταν ο πρώτος παθών.

Μιλώντας για άμυνα, αναποτελεσματική αποδείχθηκε η τακτική των αλλαγών. Περισσότερο σε δύσκολη θέση έφερε του ερυθρόλευκους παρά τους βοήθησε.

ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΟΣΑ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ Η ΦΕΝΕΡ

Επανερχόμενοι στο γνωμικό του Ναπολέων, όσο τολμηρός εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός με την ΤΣΣΚΑ, τόσο άτολμος αποδείχθηκε με την Φενέρ. Οι Ρώσοι του έδωσαν το μακρινό σουτ, ο Ολυμπιακός τόλμησε, σούταρε 33 τρίποντα, είχε 43% και πήρε μία μεγάλη πρόκριση. Με την Φενέρ δεν εμφανίστηκε εξίσου τολμηρός.

Η τουρκική ομάδα δεν έδωσε το μακρινό σουτ στους ερυθρόλευκους. Τουναντίον, όλη η στρατηγική της ήταν να μην αφήσει τον Σπανούλη να βρει ρυθμό και χώρους, να μην βρει έστω το ένα βήμα για να πατήσει για σουτ πρωτίστως. Δεν επιθυμούσε με τίποτα ο Ομπράντοβιτς να αφήσει τον Ολυμπιακό να βρει αυτοπεποίθηση ευστοχώντας σε σουτ από την περιφέρεια, που παράλληλα θα αποσυντόνιζαν το μυαλό των παικτών του.

Μοιραία και όντας αδύνατο να καλύψει όλους τους χώρους στο παρκέ, υπήρχαν κενά μέσα στην ρακέτα. Ο Ούντο πραγματικά έκανε όργια στην σειρά των πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό, αλλά και στον τελικό, ο Βέσελι επίσης ήταν εξαιρετικός, ωστόσο όσο η κόπωση έκανε την εμφάνιση της σε περιφερειακούς παίκτες του Ολυμπιακού, οι δυο τους ήταν οι πιο καταπονημένοι παίκτες της Φενέρ.

Η μία ανάγνωση των 14 πόντων του Μπιρτς, που ήταν ο πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού και των 10 πόντων του Μιλουτίνοφ, είναι ότι με πρώτους σκόρερ τον Καναδό και τον Σέρβο πως να κερδίσει ο Ολυμπιακός τον τελικό; Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλο παιχνίδι την φετινή σεζόν που οι δυο τους βρέθηκαν στην συγκεκριμένη θέση. Η άλλη ανάγνωση όμως είναι ότι οι δυο τους είχαν πρόσφορο έδαφος για τις συγκεκριμένες επιδόσεις και θα μπορούσαν να αποτελέσουν το κλειδί, αν μη τι άλλο, για να είναι κοντά στο σκορ ο Ολυμπιακός μέχρι τα τελευταία λεπτά.

Ο Ολυμπιακός υπήρξε υπερβολικά φλύαρος και μονότονος, επιτιθέμενος στην περιφέρεια, προκειμένου να έχει «ζεστό» τον Σπανούλη, ενώ στην πραγματικότητα χρειαζόταν να είναι κοντά στο σκορ μέχρι το 33' και στην συνέχεια να δώσει την μπάλα στον αρχηγό του.

Η μπάλα έπρεπε να πάει ακόμα περισσότερο μέσα στην ρακέτα. Κάποια στιγμή θα ανάγκαζε τους Τούρκους να κλείσουν την άμυνα τους προς τα μέσα και τότε η έκβαση ίσως να βλέπαμε διαφορετικό παιχνίδι.

Ειδικά ο Μιλουτίνοφ, ο οποίος είναι μακράν ο πιο βελτιωμένος παίκτης του φέτος, θα μπορούσε να έχει παίξει καθοριστικό ρόλο. Ήταν η βραδιά του, απλά δεν τον πίστεψε όσο έπρεπε η ομάδα του. Ο Σέρβος έχει αποκτήσει πλαστικότητα στις κινήσεις του, μεγαλύτερη γκάμα στον τρόπο με τον οποίο επιτίθεται, δεν φοβάται να βάλει το κορμί του και είναι εμφανώς πιο δυνατός. Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να έχει βάλει κοντά στα 15 κιλά από τότε μετακόμισε στον Πειραιά. Το είχε γράψει το Contra πριν καιρό ότι το Σαν Αντόνιο είναι έτοιμο να σηκώσει το τηλέφωνο και να τον καλέσει να πάρει το αεροπλάνο για το υπερατλαντικό ταξίδι.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ Ο ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ

Ο Ολυμπιακός είχε την «ατυχία» να έχει τον Πρίντεζη σε «μέτρια έως κακή» βραδιά. Μπορεί κάποιος να τον κακολογήσει; Τράβηξε τεράστιο κουπί φέτος στην θέση «4». Αν κάπου φάνηκε περισσότερο μέσα στην σεζόν το «λάθος» ότι δεν αποκτήθηκε ένα καθαρό 4αρι, είναι στο παιχνίδι της Κυριακής ίσως. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τι χρειάστηκε να κάνει ο συγκεκριμένος παίκτης τόσο στην κανονική διάρκεια όσο και στο Final 4.

Επειδή συνήθως κοιτάζουμε τι γίνεται εκεί που είναι η μπάλα και το τι κάνει κάποιος στην επίθεση, με τον Πρίντεζη πέρα από το παραγωγικό κομμάτι που ήταν κακός στον τελικό, πρέπει να δούμε συνολικά το πως κινήθηκε. Για μία ακόμα φορά χρειάστηκε να καλύπτει όλες τις τρύπες στην άμυνα και να τρέξει περισσότερο από κάθε άλλο ψηλό. Να βγει να δώσει σκριν στα πικ εν ρολ, να κόψει, να ποστάρει για να ζητήσει την μπάλα και να απασχολήσει αντίπαλο. Τα δυο χαμένα λέι απ, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της καταπόνησης του.

Ο Ολυμπιακός ίσως θα μπορούσε να έχει μία τύχη στο παιχνίδι, ακόμα και χωρίς καλό Σπανούλη, αν τουλάχιστον ο Πρίντεζης έκανε τα αναμενόμενα. Οι δυο τους είναι άλλωστε που "τραβάνε" και τους υπόλοιπους. Ο Πρίντεζης παραμένει ένα από τα καλύτερα 4αρια στην Ευρώπη και ίσως το πιο έμπειρο, για αυτό και η Φενέρ είναι διατεθειμένη να του προσφέρει ηγεμονικό συμβόλαιο για να τον κάνει δικό της. Κάτι που είχε αποκαλύψει, επίσης, το Contra καιρό πριν από τα τουρκικά δημοσιεύματα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ

Θα διαφωνήσω με κάμποσους που υποστηρίζουν ότι η Φενέρ είναι τρομερά πιο ποιοτική ομάδα από τον Ολυμπιακό. Δεν είναι καν ούτε πιο «γεμάτη» ομάδα από τους ερυθρολεύκους. Θα συμφωνήσω ότι είναι αρκετά πιο ακριβή. Μα πολλαπλάσιο μπάτζετ δεν είχε και η ΤΣΣΚΑ;

Φυσικά τα μεγάλα μπάτζετ δίνουν την δυνατότητα στις ομάδες να παίρνουν τους παίκτες που έχουν ως πρώτη επιλογή, αλλά δεν αποτελεί πανάκεια ότι η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ είναι και αυτή που χαμογελάει στο τέλος.

Ενώ πρέπει εύκολα να αντιλαμβανόμαστε ότι τα μπάτζετ σε ένα μεγάλο βαθμό είναι πλασματικά. Αναφέρω κάποια παραδείγματα που σχετίζονται και με τον Ολυμπιακό. Ο Χάινς που παίρνει 3-4 φορές περισσότερα από ότι έπαιρνε στους ερυθρόλευκους, είναι καλύτερος παίκτης από τον Χάινς που βλέπαμε όταν αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό;

Ο Τεόντοσιτς πόσο καλύτερος παίκτης είναι από τον Τεόντοσιτς του Ολυμπιακού; Πιο ώριμος ναι, καλύτερος όχι. Η ωριμότητα του είναι απόρροια του χρόνου..Αμοίβεται με τα διπλά και βάλε στην ΤΣΣΚΑ. Ο Σλούκας που τον «χρύσωσε» η Φενέρ είναι καλύτερος από τον Σλούκα όταν αγωνιζόταν στην ομάδα του Πειραιά; Δεν το νομίζω, απλά έχει πλέον πιο συγκεκριμένο και πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι απολαβές του, ωστόσο, είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με εκείνες όταν αγωνιζόταν στα πάτρια εδάφη.

Η Φενέρ με 8 παίκτες την έβγαλε στα πλέι οφ, με 8 στο Final 4, με 8 και στον τελικό. Δεν έχει και κανένα τρομερό βάθος. Για να μην ξεχνάμε γρήγορα, ήταν η ομάδα που τερμάτισε 5η στην κανονική διάρκεια και έχασε το πλεονέκτημα της έδρας. Έδειχνε να παραπαίει αγωνιστικά και η πλειοψηφία την είχε στήσει στην γωνία αναμένοντας το στραβοπάτημα της. Δεν θεωρώ ότι είναι αρκετά πιο ποιοτική από τον Ολυμπιακό, ούτε από την Ρεάλ, ούτε και από την ΤΣΣΚΑ. Ούτε και από τον Παναθηναϊκό.

Μηδέ πιο έμπειρους παίκτες διέθετε από τον Ολυμπιακό. Εκτός από τον προπονητή, που εκεί ο Ομπράντοβιτς, όχι μόνο απέναντι στον Σφαιρόπουλο, αλλά σε οποιοδήποτε άλλο συνάδελφό του στην διοργάνωση, δεν έχει αντίπαλο σε επίπεδο παραστάσεων και όχι μόνο. Μέτρησε ένα 50% το συγκεκριμένο ως προς την έκβαση και την εικόνα της αναμέτρησης.

Αλλά δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει ότι ήταν η ομάδα που φόρτσαρε την κρίσιμη στιγμή και εμφανίστηκε καταλληλότερα προετοιμασμένη και με το πιο αποτελεσματικό πλάνο στο Final 4. Εμφατικά κέρδισε την Ρεάλ στον ημιτελικό και ακόμα πιο εμφατικά τον Ολυμπιακό στον τελικό.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΦΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος όσο μερίδιο έχει για την επιτυχία του Ολυμπιακού να είναι στο Final 4 φέτος, στον τελικό της Μαδρίτης και της Κωνσταντινούπολης, άλλο τόσο μερίδιο ευθύνης έχει και για το γεγονός ότι η ομάδα του σε αμφότερους τους τελικούς έχασε εύκολα. Δεν το ποσοστοποιώ, απλά το επισημαίνω, εφόσον δεν είναι κάτι που περνάει απαρατήρητο. Φαντάζομαι γνωρίζει και ο ίδιος ότι τους καλούς προπονητές από τους προπονητές της ελίτ, τους χωρίζουν οι τίτλοι.

Αφουγκραζόμενος τα όσα γράφονται στα social media, τα όσα ακούγονται σε ραδιοφωνικές εκπομπές, αλλά και συζητιούνται στα μπασκετικά στέκια, είμαι υπέρ της άποψης το Final 4 να γίνεται σε χώρα που δεν θα έχει ομάδα, η οποία συμμετέχει σε αυτό. Η επιλογή της Κωνσταντινούπολης, μιας λατρεμένης Πόλης κατ άλλα, ήταν εξ αρχής επιλογή με ρίσκο. Ειδικά με τα όσα είχαν μεσολαβήσει από πέρσι τον Σεπτέμβριο μέχρι και τον Μάιο στην γειτονική χώρα.

Το γεγονός ότι η Φενέρ κατέληξε να έχει το 70-80% των εισιτηρίων από την στιγμή που προκρίθηκε στον τελικό ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο. Ωστόσο στο Μιλάνο που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό, στον τελικό οι Ισραηλινοί της Μακάμπι αγόραζαν κάθε διαθέσιμο εισιτήριο και θυμάμαι ότι το βράδυ της Κυριακής απέναντι στην Ρεάλ πρέπει το 70-80% του γηπέδου να φορούσαν κίτρινα μπλουζάκια.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην τελική έκβαση του αποτελέσματος και στο πως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Σίγουρα δεν ήταν πιο δύσκολες οι συνθήκες από ένα ματς απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.

ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ Η ΣΕΖΟΝ – ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΕΝΟΨΕΙ

Εν κατακλείδι η χρονιά του Ολυμπιακού κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη στην Ευρωλίγκα. Βρέθηκε στο Final 4 και έπαιξε στον τελικό. Θα μπορούσε ίσως να έχει διεκδικήσει κάτι παραπάνω αν είχε τους Χάκετ και Λοτζέσκι; Υποθετική συζήτηση, που ότι και να πει κάποιος δεν μπορείς να τον διαψεύσεις. Με τις υποθέσεις όμως δεν γράφεται ιστορία.

Ο Ολυμπιακός ή μάλλον οι ιδιοκτήτες του, οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοντέλο το οποίο είναι άκρως επιτυχημένο τα τελευταία χρόνια. Θέλουν η ομάδα τους να έχει ελληνικό κορμό, Έλληνα προπονητή κατά κύριο λόγο και δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν υπεραξίες που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Οι καιροί, άλλωστε, στην Ελλάδα δεν είναι για τεράστια ανοίγματα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοίξει και η κουβέντα περί salary cup στην Ευρωλίγκα, κάτι το οποίο είναι αρκετά σύνθετο όχι ανέφικτο ωστόσο. Έστω και αν σε κάθε χώρα υπάρχει διαφορετικό φορολογικό σύστημα.

Ο Ολυμπιακός πλέον έχει μπροστά του την σειρά των τελικών με τον Παναθηναϊκό. Για να κλείσει την χρονιά του ως επιτυχημένη πρέπει να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Αυτή είναι η πραγματικότητα τόσο για αυτόν όσο και για τον Παναθηναϊκό. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι για τους ερυθρόλευκους έρχεται ένα «καυτό» καλοκαίρι, με ανανεώσεις συμβολαίων όπως είναι του Πρίντεζη, ο οποίος θα είναι ίσως ο πιο περιζήτητος παίκτης στην Ευρώπη φέτος. Αλλά και του Λοτζέσκι ο οποίος έχει αυξήσει τις μετοχές του και θα είναι κάμποσοι οι μνηστήρες που θα είναι διατεθειμένοι να του προσφέρουν μεγαλύτερο συμβόλαιο από ότι θα βρει στην τωρινή του ομάδα.

Ίσως το πιο σημαντικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι από το καλοκαίρι κιόλας, πέρα από τους αγωνιστικούς στόχους θα βρεθεί σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, αφού πρέπει να προετοιμάζεται για την μετά Σπανούλη εποχή. Κάτι που θα επηρεάσει όλο τον μεταγραφικό σχεδιασμό φέτος το καλοκαίρι.

News 24/7

24MEDIA NETWORK