Η συνομωσία των αντιθέσεων
Επτά αγωνιστικές απομένουν πλέον για το τέλος του πρωταθλήματος. Αριθμός ίσως συμβολικός, καθώς θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει τις προς επούλωση πληγές του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον το Φθινόπωρο, τις ζωές της ΑΕΚ (όχι πως... χρειάστηκε κάποια την Κυριακή), τις ξεκάθαρες, πλην όμως χαμένες, ευκαιρίες του Ολυμπιακού στη Κρήτη, ου μην και τα κακά της μοίρας μας.
Η πεποίθηση πως εφέτος λαμβάνει χώρα το πιο "φτωχό" επαγγελματικό πρωτάθλημα, υπήρχε στο πρώτο μισό, για να περάσουμε στο στάδιο των αποδείξεων τους τελευταίους δύο μήνες.
Την ίδια ώρα, το ενδιαφέρον σε κορυφή, θέσεις ΟΥΕΦΑ και ουρά παραμένει, χωρίς κάτι τέτοιο να είναι οξύμωρο. Όταν κονταίνουν οι "μεγάλοι" και οι "μικροί" συνειδητοποιούν από κοινού πως μπορούν, είναι λογικό οι "πράσινοι" να φτάνουν μόλις για πρώτη φορά εφέτος σε αήττητο έξι αγώνων, οι "κόκκινοι" να έχουν μόλις ένα τρίποντο στα τελευταία επτά και η Ένωση να έχει μετασχηματίσει την θέληση για δημιουργία ομάδας σε ευθεία απαίτηση για την κατάκτηση του νταμπλ.
Επιμερίζοντας, αρχίζουμε από τους πρωτοπόρους, οι οποίοι στη Καλλιθέα έδειξαν σημάδια ανάκαμψης. Βρήκαν μία ομάδα με προβλήματα πίσω, ωστόσο περισσότερο έμεινε η επιστροφή του Γκονζάλες σε καλά επίπεδα απόδοσης, σε συνδυασμό με την ανοιχτή πίστωση που διατηρεί ο Φάνης Γκέκας και μακριά από τη Λεωφόρο (γκολ δύο φορές σε Πανιώνιο, άλλες τόσες σε Αιγάλεω και τώρα στην τέως ομάδα του).
Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι δήλωσε πως η ομάδα αρχίζει και αφομοιώνει αυτά που ο ίδιος θέλει. Το αν θα χαμογελάσει στο τέλος, είναι άγνωστο. Το σίγουρο είναι πως πέτυχε διάνα, όταν άμα τη αφίξει του δήλωνε πως δεν θα χρειαστεί το "12 στα 12" για να έρθει ο τίτλος.
Στα της ΑΕΚ, το απόγευμα άρχισε με μουρμούρες, αλλά τελείωσε με ειλικρινή και αβίαστα χειροκροτήματα προς το συγκρότημα του Φερνάντο Σάντος. Ο Πορτογάλος βλέπει πως μπαίνουμε στη τελική ευθεία και ευτυχεί να έχει στη φαρέτρα του, εκτός του τρίπτυχου "Συνέπεια – Δουλειά – Κίνητρο", τον βελτιωμένο Νίκο Λυμπερόπουλο. Ο Μεσσήνιος δείχνει πως σε μία τόσο κρίσιμη καμπή, είναι σε θέση να πλαισιώσει εξ ίσου τους Κατσουράνη, Σοάρες και λοιπούς. Το ιδανικό θα είναι την προτελευταία αγωνιστική, στο ματς της μίας ζαριάς στη Λεωφόρο, να έχει, το μίνιμουμ, διατηρηθεί η επαφή με την κορυφή.
Οι "ερυθρόλευκοι", για πρώτη φορά μετά από καιρό μακριά από την έδρα τους, έκαναν όσα χρειάζονταν για να πάρουν τη σημαντική νίκη. Ευκαιρίες, απομόνωση του αντιπάλου και γκολ. Όταν όμως ένα ντελικάτο δεκάρι (Μετόντι Ντεγιάνοφ), πηδάει ανάμεσα σε δύο αμυντικούς και παίρνει την κεφαλιά... κλείνοντας τα μάτια από το φόβο του, τότε γίνεται αντιληπτό πως το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Το DΝΑ των Πειραιωτών ουδέποτε τους είχε προσδώσει το προσόν της στιβαρής αμυντικής λειτουργίας. Όταν όμως η εν λόγω συνοδεύεται από δυστοκία (άγχος – Σηφάκης) στα έμπροσθεν, τότε η μία νίκη στα τελευταία έξι είναι ο λογικός απολογισμός.
Πηγαίνουμε στη μάχη του υποβιβασμού. Ο Άρης, είναι σίγουρα ο μεγάλος χαμένος. Οι Θεσσαλονικείς, υπέστησαν τη δεύτερη ήττα εφέτος από τον (αναπνέοντα με μεγαλύτερη άνεση) Ιωνικό. Δύο γκολ, δεν θα τρώνε σε κάθε παιχνίδι οι παίκτες του Γιώργου Χατζάρα. Το κακό είναι πως δεν πείθουν ότι θα σκοράρουν τουλάχιστον άλλα τόσα για να παίρνουν στάνταρ βαθμολογικό όφελος.
Η Καλαμαριά απέδειξε πως είναι ομάδα " όσα πάνε και όσα έρθουν", μόνο που στο Καυταντζόγλειο, τα πολλά... πήγαν.
Ο Εργοτέλης δεν έκανε κάτι αντίθετο από τις προσδοκίες, ενώ η Κέρκυρα, πλήρωσε την αδράνεια του ρέφερι Μαζαράκη.
Όσον αφορά στην έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, παίρνουμε ως πιθανότερο το να βγει ο έκτος του πρωταθλήματος, κάτι που συνεπάγεται κατάκτηση του Κυπέλλου από Ξάνθη, ΑΕΚ ή Ολυμπιακό. Αν η... αναγκαία συνθήκη επαληθευτεί, τότε Χαλκηδόνα και Αιγάλεω καλούνται να κρατήσουν στο κυνήγι των Ηρακλή και Πανιωνίου και μετά να τα... χωρίσουν μεταξύ τους.
