Ιφιγένεια εν Ρέντοις
Η συνταγή είναι γνωστή. Οι μηχανισμοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης των οπαδών του Ολυμπιακού λειτουργούν για μερικές ημέρες στο μάξιμουμ, με καταλογισμό ευθυνών στο εκάστοτε εξιλαστήριο θύμα και "διαρροές" ονομάτων διαδόχων.
Οταν τελικά τεθεί το ρητορικό πλέον ερώτημα για τον "ένοχο" που πρέπει να πληρώσει και για αυτόν που πρέπει να σωθεί, όλοι μαζί είναι έτοιμοι να αναφωνήσουν "τον Βαραβά, τον Βαραβά!", δίνοντας άφεση αμαρτιών στη διοίκηση.
Δεν είμαι σίγουρος αν ο Ολεγκ Προτάσοφ είναι καλός προπονητής. Σίγουρα έκανε λάθη και χρεώνεται με τέσσερα αποτυχημένα αποτελέσματα. Τη συντριβή από τη Γιουβέντους, την ισοπαλία και την κακή εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό και τις ήττες από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ.
Είμαι όμως σίγουρος πως δεν είναι χειρότερος από τους περισσότερους προηγούμενους. Οπως είμαι σίγουρος πως η ανάθεση της τεχνικής ηγεσία στον Ουκρανό πριν από ένα χρόνο αποτελεί προσωπική επιλογή του Σωκράτη Κόκκαλη.
Ο ίδιος προπονητής ήταν που αποθεώθηκε πέρσι το Μάιο για το στήσιμο της ομάδας στο θριαμβευτικό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ο ίδιος που το φθινόπωρο άκουγε τους κόλακες να τον αποκαλούν "νέο Λομπανόφσκι" για την ωραία μπάλα που έπαιζε ο Ολυμπιακός.
Και τώρα; "Οτι είχε να δώσει ο Προτασόφ το έδωσε" που έλεγε και το γνωστό σκόγκαν και πάμε για τον επόμενο εκλεκτό του προέδρου για να συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος.
Ο Προτάσοφ δούλεψε με το χειρότερο έμψυχο δυναμικό της τελευταίας επταετίας και δεν τα πήγε καθόλου άσχημα. Πριν αρχίσει το πρωτάθλημα έχασε τους δύο μοναδικούς σέντερ φορ που είχε στο ρόστερ (Χούτο, Κούζμπα), δεν πήρε ποτέ έναν αντικαταστάτη αν και το ζήτησε και κράτησε την ομάδα στην κορυφή με δύο μεσοεπιθετικούς, ο ένας από τους οποίους ήταν ο ανώριμος Καστίγιο που μέχρι το καλοκαίρι απλώς συμπλήρωνε το ρόστερ.
Υποχρεώθηκε να βγάλει ολόκληρη τη χρονιά χωρίς οργανωτή στη μεσαία γραμμή, αφού η απάντηση της διοίκησης στην απώλεια του πολύτιμου Ζέτερμπεργκ ήταν ο σιτεμένος "Ολυμπιακάρας" Γκώνιας.
Ο φτηνός Γεωργιάδης δεν αποδείχθηκε αρκετός για να πετύχει τα καθοριστικά γκολ του Γιαννακόπουλου. Εχασε τον Αντζα μόλις είχε βρει μία καλή χημεία μετά από πολλά χρόνια στο κέντρο της άμυνας. Τηρουμένων των αναλογιών τα πήγε μία χαρά.
Τελικά μάλλον αυτό που πληρώνει περισσότερο κι από τα αποτυχημένα αποτελέσματα, είναι ο επαγγελματισμός του και το χαμηλό προφίλ του. Δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό του λαϊκισμού, δεν "έγλειψε" την εξέδρα και τον πρόεδρο, δεν μίλησε για "πελάτες" και δεν πούλησε "Ολυμπιακοφροσύνη". Κι αυτό από μόνο του είναι τίτλος τιμής για έναν επαγγελματία προπονητή, όπως και η συμπάθεια και εκτίμηση του συνόλου των φιλάθλων.
