Ένας Παναθηναϊκός... συμπιεσμένος από παντού!

Το νέο «χαστούκι» του Παναθηναϊκού στα Περιβόλια επιβεβαίωσε πως για να διορθωθεί όλο αυτό το χάλι, απαιτούνται… τόνοι δουλειάς και αλλαγές, αλλά (κατ)έδειξε και 2-3 πράγματα στα οποία αξίζει να σταθούμε, διότι θα τα βρούμε μπροστά μας. Τόσο άμεσα, όσο και τους επόμενους μήνες, όπου θα γίνει (ακόμα μια) προσπάθεια ανασυγκρότησης και (συμ)μαζέματος…

Τι (δεν) είχε το «τριφύλλι» το βράδυ της Πέμπτης στα Χανιά;

-- Δεν είχε πολλές απ’ τις λεγόμενες «βασικές» επιλογές του. Τον Ζέκα που πλήρωσε και πληρώνει ακόμη ακριβά την ανοησία του στη Λάρισα, τον Μολέδο, τον Κουλιμπαλί, τον Γουακάσο, τον Εμποκού, τον κοπανατζή Ιμπάρμπο, που μην ξεχνάμε πως μέχρι πριν από τρία ματς ήταν βασικός. Μην τα ξαναλέμε…

-- Δεν είχε δημιουργία και «ψήγμα» φαντασίας σ’ ότι έκανε, διότι απουσιάζει απ’ τον άξονα ο παίκτης με την προσωπικότητα και την ικανότητα πάρει πάνω του τη μπάλα και να «φτιάξει» το παιχνίδι της ομάδας. Και είναι απόλυτα σεβαστή και κατανοητή η επιμονή του Μαρίνου Ουζουνίδη για να αποκτηθεί ΑΜΕΣΑ ένας επιτελικός χαφ μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά. Ωστόσο ΜΕΧΡΙ να έρθει αυτός ο παίκτης, είτε λέγεται Μασούντ, είτε Αμαλφιτανό, είτε κάπως αλλιώς ( και όταν βεβαίως γίνει αυτό, διότι πολλά… κρέμονται κι απ’ τις εξελίξεις στο θέμα του Ιμπάρμπο), ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσει κι ο ίδιος λίγο το πλάνο του και να επαναφέρει στον άξονα τον Λούκας Βιγιαφάνιες. Τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που διαθέτει αυτή τη στιγμή το «πράσινο» ρόστερ, που μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό το ρόλο και σ’ αυτή τη θέση. Ο Λουντ δεν το έχει, ιδίως όταν έχει απέναντί του άμυνες που θυμίζουν… Σινικό Τείχος. Μόνο ο Αργεντινός, μπορεί να κουβαλήσει τη μπάλα και να παίξει σωστά κάθετα, μπας και πάρει κάποια στιγμή μια μπαλιά της προκοπής κι αυτός ο Μπεργκ.

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΔΕΚΑΡΙ

Όχι βεβαίως ότι ο «Βίγια» είναι σε κατάσταση… Μέσι ή θα τα αλλάξει όλα και θα μεταλλάξει με μιας τον Παναθηναϊκό σε… μηχανή παραγωγής γκολ. Σίγουρα όμως μπορεί ως «10άρι» να δώσει λίγο παραπάνω «γεύση» στο παιχνίδι των «πράσινων», διότι αυτό το πράγμα που βλέπουμε απλά δεν… τρώγεται. Κι όσο ο Αργεντινός παραμένει στα άκρα και «ξενέρωμα» θα βγάζει στο γήπεδο ( όχι βεβαίως ότι τον «δικαιολογεί» αυτό, διότι δεν μπορεί να εμφανίζει εικόνα λες και… ξέχασε τη μπάλα) κι επί της ουσίας θα δεν θα μπορεί να «δίνει» πράγματα, με τη δράση και την επιρροή του στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού θα είναι απειροελάχιστη.

Αυτά αφορούν τα αμιγώς «αγωνιστικά». Διότι κατά τ’ άλλα ανεξάρτητα απ’ τα παραπάνω, η μεγαλύτερη «πληγή» των «πράσινων» στα Περιβόλια ήταν η ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΘΕΣΗΣ. Σχεδόν απ’ όλους… Αν όχι κι απ’ τους 14 που αγωνίστηκαν, σίγουρα απ’ την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών. Και τούτο είναι το μεγαλύτερο SOS, εν όψει της συνέχειας. Διότι σύμφωνοι ρε φίλε, η χρονιά έχει πάει ως τώρα κατά διαόλου, αλλά ακόμη είμαστε στον Γενάρη και υπάρχουν άλλα 17 παιχνίδια για την κανονική περίοδο, 6 για τα πλέι-οφ και από 2 έως 7 για το Κύπελλο (αν ο Παναθηναϊκός φτάσει ως τον τελικό). Ητοι από 25 έως 30 αγώνες μέχρι τον Μάιο και δεν μπορεί όλο αυτό να συνεχιστεί έτσι.

ΑΠΛΑ, ΔΕΝ ΝΟΟΥΝΤΑΙ…

Δεν μπορεί και δεν πρόκειται, καθώς όπως είπε κι ο Ουζουνίδης στη συνέντευξη Τύπου είτε θα αλλάξει, είτε θα… κοπεί. Πολλοί παίκτες εξακολουθούν να παίζουν (πολύ πιο) κάτω απ’ τον μέσο όρο τους. Δεν πλησιάζουν καν στα βασικά στάνταρ τους. Κι αυτό δεν είναι πλέον ΜΟΝΟ θέμα «ψυχολογίας», αλλά κι έλλειψης διάθεσης, σαν αυτό που παρουσιάστηκε την Πέμπτη στα Περιβόλια. Δεν νοείται σε όλες, ΜΑ ΟΛΕΣ τις διεκδικούμενες μπάλες να βλέπει κανείς ΜΟΝΟ παίκτες του Πλατανιά. Δεν γίνεται ο Μέστο να συνεχίζει να παρουσιάζει αυτή την εικόνα σαν να έχει αποφασίσει να… κόψει από τώρα τη μπάλα. Δεν νοείται, ο Γιακουμάκης να παίζει διαρκώς «πλάτη» τον Κουτρουμπή λες και είναι ο Σίρερ και να μην έχει βγει ΜΙΑ φορά πρώτος ο στόπερ του Παναθηναϊκού, μπροστά του στην πάσα. Δεν επιτρέπεται ο Χουλτ να «τρώει» διαρκώς μπάλες στην πλάτη του, ο Ρέις να μην μπορεί να κόψει ΜΙΑ φορά στον άξονα, ο Μπουμάλ να χάνει ΑΥΤΟ το τετ-α-τετ με το 7,32 Χ 2,44 μ. τέρμα να είναι… πιάτο μπροστά του. Δεν γίνεται ο Μπεργκ ( που ήταν πολύ πιο ήρεμος σε σχέση με άλλα ματς) να αποπνέει τόσο μεγάλη απογοήτευση μέσα στο γήπεδο, όντας ξανά επηρεασμένος απ’ την γενικότερη κακή εικόνα της ομάδας. Δεν γίνεται να… καίγεται ο κόσμος μετά το 1-0 και στο τελευταίο πεντάλεπτο, ο Ρινάλντι να ψάχνει με… τακουνάκι τον Λέτο μπροστά από 4-5 σώματα παικτών του Πλατανιά και δεν γίνεται στο πρώτο παιχνίδι του με τα «πράσινα» ο Δημήτρης Κουρμπέλης να είναι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ παίκτης του Παναθηναϊκού μέσα στο γήπεδο. Αυτό δείχνει και το πρόβλημα που υπάρχει…

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ

Όχι δεν είναι στραβός ο… γιαλός, οι περισσότεροι παίκτες του «τριφυλλιού» αρμενίζουν πλέον στραβά. Και δεν είναι ότι δεν μπορούν. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών έχουν (απο)δείξει ότι μπορούν και… παραμπορούν! Η εικόνα που βγάζουν όμως, είναι λες και πλέον δεν… θέλουν. Μικρή η απόσταση του ενός απ’ το άλλο, αφού η ουσία στο φινάλε είναι ότι έτσι, απλά ΔΕΝ ΒΟΗΘΟΥΝ…

Κι εδώ πάμε στο κλασικό ερώτημα που «γεννάει» η εμπειρία του περσινού Γενάρη; « Και τι κάνουμε ρε μεγάλε; Πάλι ράβε-ξήλωνε, να φύγουν δέκα, να έρθουν άλλοι δέκα;». Όχι, διότι αφενός δεν είναι εφικτό (και) οικονομικά να γίνει κάτι τέτοιο κι αφετέρου διότι το θέμα δεν είναι απλά να πάρεις έναν, δύο, πέντε, δέκα παίκτες, αλλά ΤΙ ΠΑΙΚΤΕΣ θα πάρεις.

ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Οι περισσότεροι ίσως δεν το έχουν αντιληφθεί, αλλά στην παρούσα φάση, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην πιο δύσκολη οικονομικά φάση και συγκυρία απ’ την ημέρα που μπήκε στην ομάδα ο Αλαφούζος. Και γιατί το μπάτζετ «άνοιξε» με γεωμετρική πρόοδο την τελευταία διετία και «απογειώθηκε» το περασμένο καλοκαίρι με τις υπερβάσεις σε παίκτες που ΞΑΝΑ δεν ανταποκρίθηκαν (Ιμπάρμπο, Λεντέσμα, Ρινάλντι), όπως δεν είχαν ανταποκριθεί πέρσι οι Εσιέν, Σάντσεθ, Αμπεΐντ. Και γιατί αγωνιστικά η ομάδα δεν ανταποκρίθηκε στο ελάχιστο, π.χ. στην Ευρώπη, όπου μπορεί η διοίκηση να υπολόγιζε ότι θα εισπράξει ένα «Χ», «Ψ» ποσό από μια σχετικά αξιοπρεπή πορεία στον όμιλο τουEuropa. Αλλά ο ένας βαθμός με τον οποίο ολοκλήρωσε την εφετινή παρουσία του στοgroupstageο Παναθηναϊκός ( μπόνους 120.000 ευρώ) δεν πληρώνει καλά-καλά ούτε το συμβόλαιο του… Χουχούμη.

ΖΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ

Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του έναν τρομερά δύσκολο -αγωνιστικά και βαθμολογικά- Γενάρη κι ένα ακόμη πιο δύσκολο -οικονομικά- τρίμηνο, μέχρι την αδειοδότηση. Με διακανονισμούς, πληρωμές ένα σωρό υποχρεώσεων και πάμπολλα… κερατιάτικα που σκάνε δεξιά κι αριστερά ( όπως π.χ. αυτό το απίθανο που είχε προκύψει προ 1,5 χρόνου με τον Εκι Γκονζάλες, «κληρονομιά» της διοίκησης Βαρδινογιάννη απ’ το 2008!). Μεταγραφικά, όταν ξεκαθαρίσει η υπόθεση του Ιμπάρμπο, οι δυνατότητες των «πράσινων» θα είναι πολύ περιορισμένες. Κοινώς δεν θα ήταν σοφό να περιμένει κανείς… παπάδες, αλλά 2-3 (μάξιμουμ) κινήσεις για το «10άρι», για τον φορ ( και ίσως για μπακ αν κι εφόσον υπάρξουν προϋποθέσεις), με πολύ μεγάλη προσοχή και με «μαζεμένη» λογική ως προς το οικονομικό. Δύσκολα πράγματα, ιδίως απ’ τη στιγμή που η «πιάτσα» γνωρίζει πως ο σύλλογος τραβάει τα… ζόρια του οικονομικά κι όποιος έρθει (ιδίως απ’ το εξωτερικό) θα ζητήσει μεγάλες «εγγυήσεις» και «γερές» προκαταβολές. Ο μεγαλύτερος κύκλος αλλαγών στο «πράσινο» ρόστερ θα ανοίξει το καλοκαίρι, όπου ο Παναθηναϊκός θα επιχειρήσει να μαζέψει πάρα πολύ τον προϋπολογισμό του επιστρέφοντας στις βασικές «αρχές» του 2013.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ/ΚΟΣΤΟΣ

Ως τότε, άπαντες θα επαναξιολογηθούν και θα κριθούν τόσο αγωνιστικά όσο και πάνω στην «εξίσωση» προσφορά/κόστους. Κι όσοι εξακολουθούν να ΜΗΝ δείχνουν στο γήπεδο αυτά που μπορούν, είναι ξεκάθαρο πως σταδιακά θ’ αρχίσουν να περνούν στην άκρη του πάγκου κι ακολούθως στην εξέδρα. Η υπομονή και οι ευκαιρίες του Ουζουνίδη πλέον εξαντλούνται για ορισμένους. Κι αυτό δεν θα αργήσει να φανεί ακόμη και μέσα στον Γενάρη, μολονότι τα ματς είναι συνεχόμενα και οι «διαθέσιμοι» δίχως τους μικρούς είναι μόλις 18-19 παίκτες…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Ο Μπανανά... τιμώρησε τον τραγικό Παναθηναϊκό

Ο Μπανανά σκοράρει μόνο κόντρα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό!