"Ρεζέρβες" μετεξεταστέες σε "βάρος" και νοοτροπία!
Η στόχευση του Ουζουνίδη που δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά με 4 ματς «φωτιά» σε ένα δεκαήμερο και τα μαθήματα που δεν θέλησαν να παρακολουθήσουν πολλοί παίκτες τους τελευταίους 4 μήνες και γι’ αυτό θα ψάχνουν το καλοκαίρι για… σχολείο. Ο Κώστας Γουλής καταγράφει τα γύρω-γύρω ενός αγώνα «φαρμάκι» για τον Παναθηναϊκό, με πολλά «αλλά».
Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον, απ’ το ημίχρονο κιόλας, τις «αντιδράσεις» του κόσμου, φίλων του Παναθηναϊκού και μη, για τον Μαρίνο Ουζουνίδη και την επιλογή του να πάει στην Τούμπα με λογική φουλ rotation και αλλαγμένη ενδεκάδα κατά τα 10/11. Τις ατάκες για «ασέβεια», «ντροπή», «θίασο» κλπ. Βεβαίως και ο καθένας έχει την άποψή του και είναι απολύτως δεκτή. Μακριά από εμάς τ’ αντίθετο…
Ας πάμε λίγο «ανάποδα» όμως, κι ελάτε όλοι για μία ώρα στη θέση του Ουζουνίδη καμιά δεκαριά μέρες πιο πίσω. Προτού ξεκινήσει αυτό το δεκαήμερο της «φωτιάς» με τέσσερα «κολλητά» ντέρμπι πριν τη διακοπή του Πάσχα. Κι ας πάμε να δούμε πως θα μπορούσε κάποιος να «διαχειριστεί» μία ομάδα που -λόγω συγκεκριμένων δυνατοτήτων στο υπάρχον υλικό της- «έμαθε» να μην μπορεί να υπολογίζει σε περισσότερους από 12-13 παίκτες, για τη λεγόμενη «πρώτη γραμμή» των επιλογών. Μια ομάδα που, συν τοις άλλοις, έπρεπε να βρει και μία ισορροπία (και) στο πως θα δηλώσει τέσσερις βασικούς παίκτες (Ζέκα, Μπεργκ, Κουρμπέλη, Βιγιαφάνιες) σ’ αυτή τη σειρά αγώνων για να εκτίσουν ποινές λόγω καρτών…
Η «ΣΤΟΧΕΥΣΗ» ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ «MUST»
Εκ των πραγμάτων, αυτό που μπορεί να κάνει ένας προπονητής είναι «στόχευση» και διαχείριση όχι μόνο στο υλικό του, αλλά και στο τι ζητάει από κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Για το πρωτάθλημα, αυτό που προείχε για τον Ουζουνίδη ήταν: α) Να διασφαλίσει στο 100% την παρουσία των «πράσινων» στα πλέι-οφ, β) Να πάρει τα δύο πρώτα ματς «φωτιά» με ΑΕΚ και Πανιώνιο, για να «ψαλιδίσει» τις βαθμολογικές αποστάσεις απ’ τις ομάδες που ήταν πάνω απ’ τον ίδιο, γ) Να μην έχει «απώλειες» στους «βασικούς» του, οι οποίοι κακά τα ψέματα παίζουν σερί και δεν θα ήταν ΠΟΤΕ δυνατόν, να βγάλουν με την ίδια «ένταση» και «φρεσκάδα» τέσσερα συνεχόμενα, ανταγωνιστικά παιχνίδια. Να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι κι όχι όπως θα ήταν σ’ ένα… ιδανικό περιβάλλον.
ΛΕΤΕ ΝΑ ΜΗΝ… ΒΛΕΠΕΙ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ;
Να με συγχωρείτε πολύ και δίχως καμία διάθεση «ασπίδας» προς τον 48χρονο τεχνικό, το συνολικό πλάνο και η στόχευσή του για το δεκαήμερο που τρέχουμε, είχε πολύ μεγάλη λογική. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Και στο κάτω-κάτω της γραφής για το όποιο ρίσκο πήρε και τις επιλογές που έκανε, θα κριθεί εντέλει (και) μετά τον πρώτο και τον δεύτερο ημιτελικό του Κυπέλλου.
Λέτε ο Ουζουνίδης να είναι τόσο… αφελής; Λέτε να μην… βλέπει εδώ και τέσσερις μήνες ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί και γενικά τι μπορεί να πάρει απ’ τον κάθε παίκτη του; Το ζητούμενο για τον ίδιο, ήταν μετά το πέρας των τριών πρώτων αγώνων, να έχει στη διάθεσή του όλη τη «βασική» ομάδα του σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση για τον πρώτο ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο. Το αν θα το πετύχει, θα φανεί λίγο πριν τις 9 το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης (12/4).
ΚΑΠΟΙΟΙ, ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ… ΜΠΟΡΟΥΝ
Υπάρχει βεβαίως και η άλλη όψη του νομίσματος που λέει ότι ο Παναθηναϊκός «φλέρταρε» με το διασυρμό στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και με ένα μεγάλο σκορ που μπορούσε να του αφήσει μεγάλο «σημάδι» για χρόνια. Απολύτως σωστό κι αυτό. Όμως, όπως είπε ο Ουζουνίδης και πριν από μια εβδομάδα στη συνέντευξη Τύπου μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, αυτά τα ματς δείχνουν ξεκάθαρα τι «καλό» μπορεί να κάνει ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός και τι χρειάζεται να αλλάξει. Και ειδικά η πλειοψηφία απ’ τις «ρεζέρβες» που αγωνίστηκαν στο κυριακάτικο (9/4) ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, έδειξαν ότι απλά δεν… μπορούν.
Ναι, είχαν το «άλλοθι», ότι η συγκεκριμένη ενδεκάδα δεν είχε ξαναπαίξει μαζί (και ούτε πρόκειται στο μέλλον). Ναι, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να παρουσιαστεί στο γήπεδο η «συνοχή» που βγάζει η «βασική» ενδεκάδα με εντελώς διαφορετική πεντάδα στην άμυνα (γκολκίπερ συν τους τέσσερις μπροστά του), με μόνο δύο βασικούς (Ζέκα, Κλωναρίδη) και με την υπόλοιπη ομάδα να πελαγοδρομεί. Μα, δεν ζήτησε κανείς τον… ουρανό με τ’ άστρα απ’ τη συγκεκριμένη ενδεκάδα.
Σωστή νοοτροπία ήταν και το ζητούμενο και λίγο μεγαλύτερο «βάρος» απ’ τον καθέναν. Κι ας έχαναν… Το θέμα όμως είναι ότι στο μυαλό τους οι περισσότεροι είχαν ήδη… χάσει και δεν επιχείρησαν καν να κατέβουν στο ματς. Δεν προσπάθησαν καν, να δείξουν κάτι. Σαν να έβλεπε κανείς την ομάδα που… ταλαιπώρησε την «πράσινη» φανέλα με το τριφύλλι στο τελευταίο δίμηνο του Στραματσόνι.
ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ
Κι εκεί ήταν που έμειναν ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ οι περισσότεροι! Στο μάθημα της νοοτροπίας που έχει προσπαθήσει με πολύ κόπο να αλλάξει το σημερινό τεχνικό τιμ του Παναθηναϊκού. Κάποιοι, τόσο καιρό, δεν μπήκαν καν στον κόπο να το… παρακολουθήσουν το συγκεκριμένο μάθημα και κοιτούσαν από το παράθυρο την… άνοιξη. Γι’ αυτό και το καλοκαίρι, απολύτως φυσιολογικά αρκετοί παίκτες, αντί να κάνουν περισσότερες διακοπές, θα ψάχνουν το που και πότε, θα βρουν το επόμενο… σχολείο τους.