Λόγια του αέρος, όπως σαλάμι αέρος

ΝΑ το πούμε με τη μία. Σκελετοί στη ντουλάπα του Σταύρου Τριτσώνη σε ό,τι έχει να κάνει με τη πορεία του,σαν διαιτητής, δεν υπάρχουν. Σαν αρχιδιαιτητής, θα δείξει .Οπως έχει πει άλλωστε η Χιονάτη στους επτά νάνους, "τα στερνά τιμούν τα πρώτα".

Διαβάζοντας δεξιά κι αριστερά διαπιστώνεις οτι ο Τριτσώνης είναι κοινά αποδεκτός.Οτι ήταν εκτός "συστήματος" και γι αυτό το λόγο ο αδηφάγος Γκιρτζίκης τον καρατόμησε από διεθνή.Γεγονός που τον οδήγησε στο να κρεμάσει τη σφυρίχτρα. Με δεδομένο οτι το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, η αντίφαση που προκύπτει είναι προφανής:

Πως γίνεται οι εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσες ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ να επιλέγουν τον έντιμο Μπίκα; Και μετά τον Μπίκα τον επίσης έντιμο Τριτσώνη; Πως γίνεται ο Θόδωρος Θεοδωρίδης που στήνει τους διαιτητές του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη να επιτρέπει στον Μπίκα να ξεκαθαρίσει τον πίνακα από τους ξεφωνημένους διαιτητές;

Αν δεχθούμε τα πρόσφατα "αυθόρμητα" δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου οτι ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ με το δίδυμο Ινφαντινο-Θεοδωρίδη καλύπτουν τη διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πως έφτασαν (μεσω του Κοτσοκούμνη) στις επιλογές-κάθαρσης Μπίκα-Τριτσώνη; Η το ένα ισχύει ή το άλλο. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται.

Αν οι διεθνείς ομοσπονδίες, μέσω Σάββα-Θόδωρου, λειτουργούν σαν συνεργείο για να αβαντάρουν τον Ολυμπιακό, Μπίκας και Τριτσώνης δεν κολλάνε.Ας αφήσουμε όμως τα μικρά κι ας πάμε στα μεγάλα.Αν είναι να φτιάξει το ποδόσφαιρο, άλλοι θα το φτιάξουνε. Δεν πρόκειται να το φτιάξει ο Τριτσώνης.

Ο Πρωθυπουργός στον ελεύθερο χρόνο του πάει στο γήπεδο και δέχεται τους διεθνείς του 2004. Λέει ότι το ποδόσφαιρο πρέπει να επανέλθει στην κανονικότητα. Στην Ελλάδα μετά το σαλάμι αέρος ευδοκιμούν και τα λόγια του αέρος. Με το σαλάμι μάλιστα να τρώγεται και να έχει και ωραία γεύση. Με τα λόγια δεν χόρτασε κανείς.

"Πρέπει" λέμε εμείς όταν συζητάμε μεταξύ μας στα μπαρ και στις ταβέρνες. Ο πολιτικός απαγορεύεται να λέει "πρέπει να γίνει". Ο πολιτικός κάνει αυτό που πρέπει να γίνει. Πως είναι δυνατόν όμως να επανέλθει η κανονικότητα σε μια αντικανονική χώρα; Το ποδόσφαιρο δεν χάλασε χθες. Ο Κύρος Βασσάρας έτρωγε ξύλο πριν ακόμα εμφανισθούν στο ποδόσφαιρο Μαρινάκης, Αλαφούζος, Σαββίδης, Μελισσανίδης.

Με τη περιβόητη παράγκα να ανατρέχει στο 1996 μετράμε είκοσι χρόνια. Θα τα φτιάξει τώρα ο Αλέξης; Τον κόβεις να θέλει; Τον κόβεις να μπορεί; Η τον κόβεις να πουλάει παραμύθι; Η γενεσιουργός αιτία υποτίθεται ότι έχει τέσσερα ονοματεπώνυμα: Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ.

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ

Οι τέσσερις μεγάλοι είναι που φταίνε άμεσα ή έμμεσα για πάσα νόσο και πάσα μαλακία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αυτοί οι τέσσερις έχουν συγκεκριμένα αφεντικά: Μαρινάκης, Αλαφούζος, Σαββίδης,Μελισσανίδης.

Τι κάνει η Κυβέρνηση; Προσπαθεί απεγνωσμένα εδώ και μήνες να τους βάλει στο ίδιο τραπέζι: Γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο Κοντονής. Ο Ζακυνθινός δεν τα κατάφερε, έφυγε κι ήρθε ο επόμενος. Τι είναι αυτό, αν δεν είναι αναγνώριση αδυναμίας και ανικανότητας;

Ταυτόχρονα όμως και χωρίς να υπάρχει πρόθεση, επίδειξη πολιτικού ρεαλισμού. Και αυτογνωσία: "Αφού δεν μπορούμε εμείς μόνοι μας να τους φωνάξουμε,να τους βάλουμε στο κόλπο, μπας και φιλοτιμηθούν και βγάλουν αυτοί το φίδι από την τρύπα.

Κι αν τα βάλεις κάτω, έτσι είναι. Βάλε στο ζύγι έναν επιχειρηματία, έναν μουλτιμιλιονέρ κι έναν πολιτικό. Ακόμα και (δήθεν) Αριστερό. Πού θα κάτσει η παλάντζα; Βάλε από τη μία τον Πρωθυπουργό αυτής της χώρας κι από την άλλη αυτούς τους τέσσερις. Που θα κάτσει η παλάντζα;

Κι ένας ένας όμως πάλι τον νικάνε. Για 3-1 το κόβεις το σκορ. Η μήπως κόβεις τον Κουτσοκούμνη, με το μωράκι, το σακίδιο στη πλάτη και το χαμόγελο της επιτυχίας για τον Ηρακλή που θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία;

Ελάτε γιά λίγο στη θέση του (οποίου) Τριτσώνη. Οι χριστιανοί στην αρχαία Ρώμη απέναντι στα λιοντάρια είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Κι εν πάση περίπτωση όταν σε επιλέγουν για να σε βάλουν κάπου, κάνεις αυτό που θέλεις εσύ ή αυτό που θέλει αυτός που σε βάζει;

Στο τραγούδι της ημέρας ο Τέρρι Παπαντίνας μάς χαιρετάει με το "Mexican blanket"