Η ψυχολογικήραθυμία του Ολυμπιακού

Ο Κώστας Κεφαλογιάννης γράφει για την γκέλα του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ Γιάννινα και το ψυχολογικό πρόβλημα των "ερυθρολεύκων".

06 ΔΕΚ 2014

Ο Ολυμπιακός στο διάστημα της κυριαρχίας του στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει βρεθεί κι άλλες φορές πίσω στην βαθμολογία. Η αντίδραση του σε τέτοιες καταστάσεις ήταν συνήθως δυναμική: Συσπείρωση αγωνιστική και επικοινωνιακή και αντεπίθεση διαρκείας με στόχο να βρεθεί ξανά στην κορυφή. Τις περισσότερες φορές τα κατάφερνε. Με διάφορους τρόπους, όχι πάντα αρεστούς, αλλά τα κατάφερνε.

Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν τους Ερυθρολεύκους, μετά από οδυνηρή ήττα, να δείχνουν τόσο αναιμικοί, σχεδόν βαριεστημένοι όσο έδειχναν κόντρα στον ΠΑΣ. Ναι, εντάξει, γύρισαν το παιχνίδι από 0-1 σε 2-1 και ισοφαρίστηκαν τη μοναδική φορά στο δεύτερο ημίχρονο που οι φιλοξενούμενοι πέρασαν με αξιώσεις το κέντρο. Ωστόσο η ανατροπή δεν ήρθε μετά από κάποια εμφάνιση παθιασμένη, γεμάτη με όρεξη, κέφι, πείσμα. Αντιθέτως ήρθε με ανέμπνευστο ποδόσφαιρο, στημένες φάσεις, ανούσια κατοχή. Αν έπαιρνε τη νίκη o Ολυμπιακός, θα ήταν μια νίκη διαδικαστική. Όχι πειστική, και σκυλιασμένη για απαντήσεις στην κριτική που ακολούθησε το πέρασμα του ΠΑΟΚ από το "Καραϊσκάκης". Εντέλει δεν ήταν τίποτα από τα δυο: Ήταν μια σκληρή ισοπαλία.

Που πάει να πει ότι η αρρώστια του Ολυμπιακού αρχίζει να ξεφεύγει από το αμιγώς αγωνιστικό (όπου πάντως τα προβλήματα παραμένουν όποια πρόσωπα κι αν χρησιμοποιήσει ο Μίτσελ) και μπαίνει στο αμιγώς ψυχολογικό. Κι αν το πρώτο διορθώνεται με κάποιες χειμωνιάτικες μεταγραφές, το δεύτερο μάλλον θα έπρεπε να ανησυχεί τον Ισπανό τεχνικό ακόμη περισσότερο. Διότι αν δεν λυθεί σύντομα, τότε ίσως τον Ιανουάριο να είναι αργά και για την ομάδα του αλλά και για τον ίδιο.

Η Μάλμε ενδεχομένως να αποτελέσει την ιδανική ψυχοθεραπεία. Ή το τελευταίο βήμα προς την εσωστρέφεια και την συνεπακόλουθη κρίση. Μένει να αποδειχθεί.

Υ.Γ. Το γεγονός ότι πέφτουν τέσσερις ομάδες έχει ωφελήσει το πρωτάθλημα διότι πλέον αναγκαστικά όλοι χτυπάνε όλα τα παιχνίδια... Αν και πιστεύω πως δεν είναι μόνο αυτό...