Κάρφωμα πάνω από χρυσαυγίτη

Δεν ξέρω αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει σκεφτεί ήδη το ρεπερτόριο που θα παρουσιάσει στον διαγωνισμό καρφωμάτων του All-Star Game. Εγώ πάντως λέω να του προτείνω κάτι: Να βάλει όρθιο έναν χρυσαυγίτη κάπου στη γραμμή των ελευθέρων βολών, να πηδήξει από πάνω του και να καρφώσει! Οι Αμερικάνοι προφανώς δεν θα καταλάβουν τον συμβολισμό και καθώς έχουν δει πολλά τέτοια άλματα (πάνω από ανθρώπους ή και αυτοκίνητα) στους διαγωνισμούς του παρελθόντος, πιθανόν να μη του δώσουν πολύ καλό βαθμό. Αλλά δεν πειράζει. Διότι ο Γιάννης και όλοι εμείς θα ξέρουμε ότι το δικό του άλμα είναι το μεγαλύτερο, σημαντικότερο και δυσκολότερο που μπορεί να κάνει κάποιος.

Θα είναι ένα άλμα πάνω από το μίσος, τις προκαταλήψεις, τον κούφιο ρατσισμό, το σκοτάδι, την ασχήμια και τον φόβο. Ένα άλμα πάνω από τον στείρο, διαστρεβλωμένο και απολύτως αντιπατριωτικό «πατριωτισμό» που εκφράζουν με μεγάλα λόγια και μικρόψυχες πράξεις οι σύγχρονοι μελανοχιτώνες.

Το ιστορικό χαμηλό της Ελλάδας

Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αν σας χάλασε το κέφι ή αν η έκρηξη ελπίδας που προκάλεσε η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ δεν σας άφησε να το σκεφτείτε. Η Χρυσή Αυγή είναι η τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα. Τρίτη! Παρά τις αποκαλύψεις περί εγκληματικής δράσης, παρά το γεγονός ότι η ηγετική της ομάδα βρίσκεται στον Κορυδαλλό, παρά την απογύμνωση από κάθε ευξευγενισμένο κουρέλι που φόρεσε πάνω της για να κρύψει την αληθινή της όψη, παρά την πλήρη απουσία της ετούτη τη φορά από τα ΜΜΕ , οι ψηφοφόροι την τίμησαν εκ νέου. Αν δεν έφτιαχνε γρήγορα κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Μιχαλολιάκος θα έπαιρνε διερευνητική εντολή! Και αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν το απόλυτο χαμηλό στη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου. Ευτυχώς, το αποφύγαμε. Ίσως όμως η χαρά για την αλλαγή σελίδας στην Ελλάδα μπορεί και πρέπει να περιμένει λίγο. Μέχρι να εξαφανιστεί ο φασισμός και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι από τη ζωή μας. Ή έστω, επειδή στη ζωή μας υπήρχε πάντα και - φοβάμαι - θα συνεχίσει να υπάρχει, μέχρι να εξαφανιστεί από τη βουλή μας.

Η Ελλάδα του Γιάννη

Η συμμετοχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο στον διαγωνισμό καρφωμάτων, επί της ουσίας δεν σημαίνει κάτι συνταρακτικό για την καριέρα του. Επιβεβαιώνει απλώς ότι ο νεαρός δεν βρίσκεται στον αφρό του παγκόσμιου μπάσκετ τυχαία. Οι Αμερικάνοι τον εκτιμούν, τον γουστάρουν, βρίσκουν τρόπους να τον συμπεριλάβουν στη μεγαλύτερη γιορτή τους. Κι εκείνος, είμαι βέβαιος ότι κι εκεί, μπροστά στους προβολείς όλου του μπασκετικού κόσμου, θα εκφράσει και πάλι την αγάπη του για την πατρίδα του. Μια πατρίδα που -θα είχε μισό εκατομμύριο λόγους να μισεί μα - συνεχίζει να λατρεύει.

Και μέσα από τη λατρεία του, δείχνει σε όλα τα φασισταριά τι σημαίνει πραγματικά πατριώτης: Να έχεις ζήσει στο πετσί του όλες τις φριχτές παθογένειες της χώρας σου, να έχεις φάει στη μάπα την βλακεία και το απύθμενο μίσος που γεννάει κι ωστόσο να καταφέρνεις ακόμα να την αγαπάς. Δίχως αστερίσκους και απαιτήσεις. Να την αγαπάς και όταν είναι μαύρη σαν τη Χρυσή Αυγή, να την αγαπάς και όταν είναι άσπρη σαν τον αφρό της θάλασσας. Να η Ελλάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Μακάρι τη βλέπαμε όλοι με τα δικά του μάτια.

Εν τω μεταξύ, μήπως υπάρχει κάποιος χρυσαυγίτης διαθέσιμος για να σταθεί από κάτω του;

Διαβάστε ακόμη:

Στον διαγωνισμό καρφωμάτων ο Αντετοκούνμπο (VIDEO)