Ο Δελφάκης και ο υπαρκτός σουρεαλισμός
Σε μια χώρα όπου την ίδια μέρα ο ΓΑΠ ανακοινώνει καινούργιο κόμμα και ο Χριστόδουλος Ξηρός συλλαμβάνεται με μαλλί μίξη Ιωάννη Μελισσανίδη και Σα Πίντο, το να ακουστεί ή να γραφτεί ότι ο ΠΑΟΚ ελέγχει το παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου κινείται απολύτως εντός του πλαισίου του υπαρκτού μας σουρεαλισμού...
Θέλω να είμαι ειλικρινής: Άλλο κείμενο είχα στο μυαλό μου όταν ο Δελφάκης «βάφτιζε» τη βουτιά του Κολοβού πέναλτι και άλλο κείμενο έγραψα τελικά (ισχύει για πολλούς δημοσιογράφους, σας διαβεβαιώ). Διότι ο διαιτητής τα έκανε μεν μαντάρα, στο τέλος της βραδιάς δε αδικημένος υπήρξε ο Πανιώνιος. Κι αν με βάση την - οπαδική και καμία άλλη – αριθμητική το μούφα πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ ισοφάρισε απλώς τη «μαϊμουδιά» υπέρ των «κυανέρυθρων», το ακυρωθέν γκολ στο 89ο στέλνει τη ζυγαριά της αδικίας στην πλευρά των φιλοξενουμένων. Ναι, εντάξει οριακή φάση, όλο το αθλητικό ίντερνετ συζητάει για τα πόδια, τη μέση, το... στήθος του σκόρερ που προεξέχει και όλοι επίσης ξεχνούν κάτι απλό: Σε περιπτώσεις τόσο δύσκολες, η αμφιβολία πρέπει να πηγαίνει υπέρ του επιτιθέμενου. Μας αρέσει. δεν μας αρέσει.
H ειρωνεία του Ουζουνίδη
Μια μικρή παρένθεση εδώ: Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε κάθε δικαίωμα να είναι εκνευρισμένος με το τελικό αποτέλεσμα. Η ομάδα του έπαιξε καλά, καλύτερα από τον ΠΑΟΚ και άξιζε τουλάχιστον την ισοπαλία. Είχε κάθε δικαίωμα επίσης να ξενερώσει με την διαιτητική υπόδειξη στη φάση του 3-2. Δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα να ειρωνεύεται τον κόσμο ή ακόμα χειρότερα τον πάγκο του ΠΑΟΚ. Η κάμερα τον συνέλαβε να κοιτάζει απαξιωτικά προς τους αναπληρωματικούς του «Δικεφάλου» και να λέει γεμάτος περιφρόνηση: «Πανηγυρίστε». Άραγε οι δικοί του παίκτες δεν πανηγύρισαν το 1-2; Γιατί να μην πανηγυρίσουν οι ΠΑΟΚτσήδες το 3-2; Άσχημη εικόνα για έναν σε γενικές γραμμές σοβαρό και αξιοπρεπή προπονητή. Ας το αποδώσουμε στην ένταση του αγώνα και ας πάμε παρακάτω.
Εξαίρεση, όχι κανόνας
Θα μπορούσα, όπως επιλέγουν αρκετοί συνάδελφοι όταν θέλουν να πετάξουν τη μπάλα στην κερκίδα, να μιλήσω αποκλειστικά για ποδόσφαιρο. Αλλά το βρίσκω υποκριτικό. Εφόσον θα έκραζα τον Δελφάκη αν διαμόρφωνε αποτέλεσμα εις βάρος του ΠΑΟΚ, οφείλω να τον κράξω για την απαράδεκτη διαιτησία του και τώρα που -σε κάποιο βαθμό - το διαμόρφωσε υπέρ του.
Αλλά βέβαια υπάρχει μια διαφορά: Όποιος χρησιμοποιήσει τα λάθη του Δελφάκη για να ισχυριστεί ότι ο ΠΑΟΚ έχει ωφεληθεί φέτος από τη διαιτησία (ούτε έχει ωφεληθεί, ούτε όμως έχει αδικηθεί καταλυτικά), όποιος την επικαλεστεί σε κάποιο άλλο ματς που ενδεχομένως οι «ασπρόμαυροι» να «σφαχτούν» από τις σφυρίχτρες («Πάλι κλαίτε ρε ΠΑΟΚια; Όταν ακύρωνε το γκολ του Πανιωνίου ήταν ωραία ε;»), προφανώς το κάνει εκ του πονηρού. Δεν μιλάω για τον απλό κόσμο που στέλνει σχόλια στα σάιτ και στα social media, και ο οποίος έτσι κι αλλιώς στην πλειονότητα του βλέπει πάντα μονάχα μια αλήθεια: Την συμφέρουσα. Μιλάω για διάφορους επικοινωνιακούς μηχανισμούς. Γενικώς. Και ειδικώς, αν θέλετε, για την ανακοίνωση του Πανιωνίου (;). "Εάν κάποιοι δεν θέλουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο να κερδίζει αυτός που πραγματικά το αξίζει, τότε αυτό το ποδόσφαιρο τους το χαρίζουμε". Μάλιστα. Κάποιοι. Δηλαδή ποιοι; Μήπως το σύστημα που ως γνωστόν ευνοεί τον ΠΑΟΚ?; Αυτό το "σύστημα" έστησε άραγε τον Πανιώνιο;
Θα μου πείτε, γιατί όχι; Στη σημερινή Ελλάδα, όπου την ίδια μέρα ο ΓΑΠ ανακοινώνει καινούργιο κόμμα μπροστά σε ακροατήριο που φωνάζει συνθήματα όπως "Γιώργο προχώρα, σε θέλει όλη η χώρα" και ο Χριστόδουλος Ξηρός συλλαμβάνεται με μαλλί μίξη Ιωάννη Μελισσανίδη και Σα Πίντο, το να ακουστεί ή να γραφτεί ότι ο ΠΑΟΚ ελέγχει το παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου κινείται απολύτως εντός του πλαισίου του υπαρκτού μας σουρεαλισμού. Θα το έλεγα σχεδόν λογικό. Αφού έτσι κι αλλιώς έχουμε χάσει εδώ και καιρό κάθε επαφή με τη κοινή λογική...
Υ.Γ. Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος, ο ΠΑΟΚ ήταν κακός και τυχερός που είχε τον Ιτάνζ σε σπουδαία βραδιά. Έφαγε, ως συνήθως, πολλές φάσεις (και δυο γκολ) στην άμυνα, δεν έβγαλε καμία ευκαιρία σε κανονική ροή παιχνιδιού (μόνο από στημένα) και πήρε άλλη μια νίκη που μάλλον δεν άξιζε. Όπως και με την Κέρκυρα, όπως και με τον Λεβαδειακό. Κοινώς, παραμένει πρώτος, αλλά τα «κανονάκια» τελειώνουν. Κόντρα στον Πανιώνιο έδειξε ένα καινούργιο πρόβλημα: Ακόμα και όταν τελικά προηγήθηκε με 3-2, πετυχαίνοντας τη δεύτερη ανατροπή του στο πρωτάθλημα, δεν μπόρεσε να πάει σε σωστή διαχείριση. Αντί να κρατήσει τη μπάλα και να ρίξει το ρυθμό, κλείστηκε στην περιοχή του και έδιωχνε όπως - όπως, πανικόβλητος απέναντι σε έναν αντίπαλο που έμεινε κάποια στιγμή και με δέκα παίκτες! Ο ΠΑΟΚ δεν έδειξε ούτε σωματικά, ούτε ψυχολογικά ξεκούραστος μετά τη διακοπή. Για να μην αποχαιρετίσει σύντομα και οριστικά την κορυφή, χρειάζεται βελτίωση, επιστροφή των τραυματιών και ενίσχυση. Και τα χρειάζεται...χθες!
