Μια πρώτη ματιά

Με αφορμή την κλήρωση του ελληνικού πρωταθλήματος για την περίοδο 2004-2005, καλό θα ήταν να γίνει μια πρώτη εκτίμηση για το ποιοι είναι οι στόχοι των 16 ομάδων που θα κληθούν σε περίπου 2 μήνες να μας κρατήσουν κυριακάτικη συντροφιά για 9 μήνες. Βέβαια πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα είναι νωρίς, το ρόστερ των ομάδων δεν έχει κλείσει (ούτε το θέμα προπονητή σε 2 από αυτές) και ίσως τα δεδομένα αλλάξουν, αλλά δύσκολα θα κινηθούν και μακριά από αυτές τις πρώτες εκτιμήσεις

Επειδή η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη, όπου η κάθε μικρή ομάδα (λέγε με Ελλάδα) μπορεί να ελπίζει σε σωστές διαιτησίες και σε καλές πορείες που μπορεί να φτάσουν έως την κατάκτηση του τροπαίου, κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό του και να αμφισβητήσει ότι και το επόμενο πρωτάθλημα θα το πάρει είτε ο Παναθηναϊκός είτε ο Ολυμπιακός, εκτός εάν η ΑΕΚ ανατρέψει τα σημερινά δυσβάσταχτα οικονομικά της δεδομένα ή ο ΠΑΟΚ πετύχει το ακατόρθωτο.

Έχοντας λοιπόν σαν βάση ότι βρέξει χιονίσει ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός θα διεκδικήσουν τον τίτλο, οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι κινούνται μεταγραφικά σε ρηχά νερά. Αντίπαλο δεν έχουν, στην Ευρώπη θα το παλέψουν, αλλά δεν είναι και αυτοσκοπός, οπότε οι μεταγραφές δεν δείχνουν να ικανοποιούν τους φιλάθλους τους. Ο μεν Παναθηναϊκός επιμένει ανθελληνικά και φτηνά, ο δε Ολυμπιακός δείχνει να στηρίζει τα πάντα στην επαναπρόσληψη του Μπάγεβιτς. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να κριθεί μια και τίποτα δεν είναι ακόμα βέβαιο, ενώ ο ΠΑΟΚ ακολουθεί την περσινή συνταγή της ομάδας του προπονητή και καλά κάνει μια και ο Αναστασιάδης αποτελεί εγγύηση.
Στην Θεσσαλονίκη, ο Άρης βρίσκεται σε ακόμα χειρότερη κατάσταση από την ΑΕΚ, οπότε οι απαιτήσεις των φιλάθλων του περιορίζονται στο να επιβιώσει η ομάδα και βλέπουμε. Ο Ηρακλής μετά από άλλη μια μετριότατη χρονιά, το έχει ρίξει στην φτηνή αγορά και ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει μετά από αυτά που έπαθε. Ο Μαρκαριάν είναι καλός προπονητής και αν δεν καταφέρει ούτε αυτός να εμφυσήσει σε αυτήν την ομάδα να παίζει με μεγαλύτερη ψυχή, τότε είναι πλέον θέμα ψυχιατρικής επιστήμης. Τέλος, ο βενιαμίν Απόλλων Καλαμαριάς το έχει ρίξει στα βραζιλιάνικα λαβράκια και έχει ο Θεός.
Στην Αθήνα, οι μικρομεσαίες ομάδες δείχνουν να βαδίζουν με σωστό σχεδιασμό. Το Αιγάλεω ακολουθεί πλάνο χρόνων και το μόνο ερωτηματικό είναι ο Βέλγος προπονητής του. Ο Πανιώνιος είναι περισσότερο προσεχτικός από πέρυσι και δεν έχει αλλάξει όλη την ομάδα. Η Χαλκηδόνα διαθέτει τον πιο αξιόπιστο έλληνα προπονητή σε αυτό το επίπεδο και οι κινήσεις είναι προσεχτικές, ενώ η Καλλιθέα δείχνει να έχει πλέον αποκτήσει την εμπειρία του να προγραμματίζει σωστά. Τέλος, ο Ιωνικός έκανε ότι καλύτερο μπορούσε, ξαναεμπιστευόμενος τον Βαγγέλη Βλάχο.

Εκεί που υπάρχει προβληματισμός είναι στην επαρχία. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η Ξάνθη. Οφείλει φέτος να επανέλθει στο σωστό δρόμο μια και αν συνεχίσει τον κατήφορο, κάποια στιγμή δεν θα αντέξει. Ο Μαντζουράκης είχε επιδείξει καλό έργο παλιότερα στην Ξάνθη και το θέμα είναι αν θα πιάσουν οι μεταγραφές, που τα τελευταία χρόνια δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Η Κέρκυρα εμπιστεύτηκε και καλά έκανε τον ανερχόμενο Αναστόπουλο και όλα θα εξαρτηθούν από τις μεταγραφές της. Ο Εργοτέλης δείχνει να μην κινείται δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι και να στηρίζεται σε αυτούς που τον έφεραν τόσο ψηλά. Θα είναι δύσκολη η παραμονή, αλλά κανείς δεν θα τον κατηγορήσει και αν δεν την επιτύχει. Άφησα τελευταίο τον ΟΦΗ. Δυστυχώς εκεί τα πράγματα ακολουθούν επικίνδυνο δρόμο. Η διαμάχη φιλάθλων με διοίκηση, η πρόσληψη ενός προπονητή που δεν έχει δοκιμαστεί και οι ανύπαρκτες μεταγραφές μυρίζουν μπαρούτι. Αν δεν αλλάξει κάτι, ο ΟΦΗ θα αναγκαστεί να παλέψει για την σωτηρία του και είναι κρίμα να καταλήξει ο ΟΦΗ σαν την Λάρισα και να βολοδέρνει εκτός Α’ Εθνικής.