Αποθεώστε τον απλό Έλληνα φαντάρο του 40! Το αξίζει

Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, 76 χρόνια μετά το μεγάλο ΟΧΙ, ο Νίκος Γιαννόπουλος υποβάλλει τα σέβη του στον ανώνυμο Ελληνα φαντάρο που τα θυσίασε όλα για να μείνει αδούλωτη η πατρίδα του. Και επίσης θυμάται αυτούς που στα χρόνια της Κατοχής πλούτισαν γλείφοντας τις μπότες του κατακτητή.

Αποθεώστε τον απλό Έλληνα φαντάρο του 40! Το αξίζει

Kάθε χρόνο, η ίδια σκέψη. Το μυαλό να επιστρέφει στις αναμνήσεις του σχολείου αλλά και να προσπαθεί να κάνει το μεγάλο ταξίδι πίσω στο χρόνο για να πιάσει το συναίσθημα εκείνων των ημερών στην Αθήνα και στην επαρχία. Τους νέους, σε στρατεύσιμη ηλικία, να φεύγουν ευτυχείς και με το χαμόγελο στα χείλη για το αλβανικό μέτωπο.

Αυτό είναι ένα κείμενο για το ιστορικό υποκείμενο που έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση του έπους του 1940. Στον Ελληνα πολίτη, πρώτα απ' όλα, που μέσα σε μία νύχτα έπρεπε να γίνει στρατιώτης και να πολεμήσει μία φασιστική μηχανή. Και φυσικά στον Ελληνα αξιωματικό αλλά και στρατιώτη που κλήθηκαν να δώσουν ότι πολυτιμότερο είχαν για να διασωθεί το ελληνικό γόητρο.

Το ΟΧΙ βλέπετε δεν το είπε ένας άνθρωπος. Στην πράξη το είπε ένας ολόκληρος λαός ο οποίος έθεσε τον ανθό του στη διάθεση της πατρίδας για να αποκρουστεί η ιταλική απειλή στα βουνά της Αλβανίας και όχι μόνο. Ενας στρατός εν πολλοίς ανοργάνωτος, με περιορισμένα μέσα υλικοτεχνικής υποδομής, έγραψε ιστορία. Οι άνθρωποι του μόχθου, της δουλειάς, ο χωρικός της ελληνικής επαρχίας, ο φτωχός αγρότης αλλά και ο επαγγελματίας της πόλης έγραψαν επίσης ιστορία.

Η αυταπάρνηση, ένα στοιχείο μοναδικό στην ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα αλλά και η ομοψυχία (στρατού, λαού, πολιτικών) που έκανε τη διαφορά. Και η διάθεση για προσφορά ακόμα και του κόσμου που είχε περάσει τα πάνδεινα από τις μεθόδους της ασφάλειας του Μανιαδάκη και του φιλογερμανού δικτάτορα Μεταξά. Οι κομμουνιστές που αμέσως έθεσαν τους εαυτούς τους στη διάθεση της χώρας αλλά που οι περισσότεροι έμειναν φυλακισμένοι στα μπουντρούμια για να παραδοθούν στον Γερμανό κατακτητή μερικούς μήνες αργότερα.

Ο ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ

Ο αμόρφωτος, φτωχός αλλά με μεγάλη καρδιά Ελληνας. Ο βιοπαλαιστής που του έλειπαν 99 δραχμές για να συμπληρώσει 100άρικο στην τσέπη, τα παιδιά αλλά και οι γυναίκες που πρόσφεραν τις δικές τους ξεχωριστές υπηρεσίες πίσω από τα πολεμικά μέτωπα.

Μνημονεύτηκαν κατά καιρούς αλλά δεν βρίσκονται στην προτεραιότητα της ιστορικής καταγραφής. Λένε ότι την ιστορία την γράφουν οι ηγέτες, αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις. Τρίχες! Η ιστορία γράφεται με το αίμα των αθώων, αυτών που δεν θα δουν ποτέ από κοντά τον εχθρό τους, που δεν βρίσκονται ποτέ στα κέντρα των αποφάσεων αλλά που την κρίσιμη ώρα θα βάλουν τα στήθια τους μπροστά σαν ασπίδα.

Γράφεται από αυτούς που έχασαν δάχτυλα και πόδια ολόκληρα από τα κρυοπαγήματα στα βουνά εκείνο το βαρύ χειμώνα του 40. Εκείνους που προχωρούσαν και μάζευαν το αίμα από τις πληγές τους την ώρα που οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί και η πολιτική ηγεσία παρακολουθούσαν από την ασφάλεια των μετόπισθεν. Αυτούς που στη συνέχεια αντιτάχθηκαν και στη γερμανική πολεμική μηχανή αλλά προδόθηκαν από την ελληνική πολιτική ηγεσία της εποχής που μπροστά στον κίνδυνο μπήκε σ΄ένα πλοίο και όπου φύγει-φύγει!

Γιατί δεν υπάρχει μόνο το ΟΧΙ του Μεταξά. Υπάρχει και το σιωπηρό ΝΑΙ των υπολοίπων τον Απρίλιο του 1941 όταν οι ορδές του Χίτλερ κατακτούσαν με ελάχιστη πίεση την ελληνική επικράτεια από άκρη σε άκρη βοηθώντας τους Ιταλούς φίλους τους. Και ένας στρατός απόλυτος νικητής μέχρι εκείνο το σημείο διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη και τα παλικάρια επέστρεφαν στα σπίτια τους με την πικρή γεύση μίας ήττας σε μία μάχη που δεν δόθηκε ποτέ. Εκείνοι πίστευαν ότι θα νικήσουν και πάλι. Αλλά δεν τους δόθηκε η ευκαιρία.

Ο ανώνυμος πολεμιστής είπε το ΟΧΙ στην πράξη θυσιάζοντας τα πάντα. Ζωή και οικογένεια. Η γυναίκα της Πίνδου αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση. Ο Ελληνας μαθητής επίσης. Και άλλοι απλώς έμειναν στα σπίτια τους για να γλείψουν στη συνέχεια τις μπότες των Γερμανών, να πλουτίσουν από τη μαύρη αγορά και να συκοφαντήσουν αυτούς που δεν έσκυψαν το κεφάλι. Δεν έχουν όλοι το ίδιο μερτικό στην ιστορία ούτε αξίζει σε όλους η μνημόνευση σε μέρες σαν και αυτή.

Να τους θυμάστε τους χιλιάδες Ελληνας που μαρτύρησαν πρώτα στα βουνά το χειμώνα του 1940-1941 και στη συνέχεια στα γερμανικά μπλόκα, στις εκτελέσεις αλλά και στο μέγιστο βασανιστήριο της πείνας. Να θυμάστε αυτούς που θυσίασαν τα νιάτα τους για μερικές στάλες ελευθερίας αντί να κάνουν πλάτες στους Ναζί. Γιατί αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές στο κάθε ιστορικό δρώμενο. Και όχι ο κάθε Μεταξάς.

News 24/7

24MEDIA NETWORK