Ο Σφαιρόπουλος πέταξε έξω την ανασφάλεια

Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για τα στοιχεία που προσέδωσε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στον Ολυμπιακό και έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και για την εφετινή σεζόν του Παναθηναϊκού, η οποία μπορεί να αποδεχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη για το μέλλον.

Ο Σφαιρόπουλος πέταξε έξω την ανασφάλεια
INTIME SPORTS

Μία επίσκεψη στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού πριν από τα κρίσιμα παιχνίδια του θα μας έδινε μία ιδέα για το μυστικό της εφετινής ομάδας. Θα αποκάλυπτε το μεγάλο μυστήριο της απίστευτης ηρεμίας με την οποία οι "ερυθρόλευκοι" χειρίζονται τα συναισθήματά τους, θετικά ή αρνητικά.

Το καθεστώς της αυτοκυριαρχίας

Στα 40 αγωνιστικά λεπτά το βλέμμα είχε κολλήσει σχεδόν αποκλειστικά στον κόκκινο πάγκο. Είναι ζήτημα αν έστω δύο φορές ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ανέβασε σε πολύ υψηλά επίπεδα τον τόνο της φωνής του. Μία λάθος άμυνα του Αγραβάνη, άντε και ένα σφύριγμα ήταν τα γεγονότα που τον εκνεύρισαν πριν επιστρέψει στο καθεστώς της αυτοκυριαρχίας και του απόλυτου ελέγχου που θαρρείς ότι έχει επιβάλλει και σε κάθε άνθρωπο που κάθεται δίπλα του.

Τα προηγούμενα χρόνια ο πάγκος του Ολυμπιακού στα παιχνίδια του στο ΟΑΚΑ θύμιζε Βεζούβιο σε πλήρη...ηφαιστειακή δράση. Όχι μόνο στη διετία του Μπαρτζώκα που έτσι και αλλιώς είναι πολύ εκδηλωτικός και αυθόρμητος στις αντιδράσεις του αλλά και πριν. Σ' έναν από τους τελικούς του 2012 για παράδειγμα ο Ντούσαν Ιβκοβιτς είχε φτάσει κάτω από την μπασκέτα για να διαμαρτυρηθεί στους διαιτητές. Το 2010 ο Παναγιώτης Γιαννάκης παραλίγο να φάει τα ρούχα του στον τρίτο τελικό. Άγχος πολύ και ανασφάλεια μύριζε ο Ολυμπιακός των προηγούμενων χρόνων.

Αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση

Τώρα; Ηρεμία λες και όλοι πριν το τζάμπολ στα αποδυτήρια έχουν περάσει από διαλογισμό. Νικούν, χάνουν οι ίδιες, ουδέτερες σχεδόν, αντιδράσεις. Μετά το τέλος την Τετάρτη, ένα συγκρατημένο χαμόγελο από τον Πρίντεζη, ένα αίσθημα ικανοποίησης που απέπνεε το πρόσωπο του Σφαιρόπουλου και ένας σχεδόν σφιγμένος Τόμιτς να μιλά λες και επρόκειτο για μία πολύ τυπική νίκη κατά τη διάρκεια της κανονικής σεζόν.

Όλα αυτά προφανώς κατακτήθηκαν με κάποιον τρόπο. Ίσως να τον μάθουμε σύντομα, ίσως να μην το μάθουμε ποτέ, ίσως τον κρατήσει για τον εαυτό του και για ένα μελλοντικό βιβλίο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Το σίγουρο είναι ότι ο δικός του Ολυμπιακός έχει κάτι που δεν το είχαν οι προηγούμενοι. Αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση που έδιωξαν από τα αποδυτήρια κάθε ίχνος αμφισβήτησης για τις ικανότητες της ομάδας. Αυτοί είμαστε, αυτό το μπάσκετ ξέρουμε και αν το παίξουμε, θα έχουμε τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Τελεία και παύλα.

Η φάση της πτώσης

Στα απέναντι αποδυτήρια τα συναισθήματα δεν ήταν ίδια σίγουρα. Ο Παναθηναϊκός δείχνει ότι περνά τη φάση που κάθε μεγάλη αυτοκρατορία αναγκαστικά κάποτε περνά. Αυτή της πτώσης. Δεν είναι ντροπή αυτό, στο κάτω-κάτω ο χρόνος όλα τα νικά και τα αλλοιώνει, τα κάνει αέρα στο πέρασμά του. Οι πράσινοι πιθανότατα δεν θα κατακτήσουν τον εφετινό τίτλο (εκτός και αν μας επιφυλάσσουν ένα ακόμη μεγάλο μπαμ όπως αυτό που έκαναν πέρυσι) αλλά το γεγονός αυτό δεν συνιστά ούτε το τέλος του κόσμου ούτε κάποια ανυπολόγιστη βλάβη την οποία η ομάδα δεν μπορεί να διαχειριστεί.

Ο κόσμος, στην πλειοψηφία του, έδωσε το σωστό μήνυμα. Στήριξε ως εκεί που δεν έπαιρνε την ομάδα (δεν έλειψαν φυσικά οι λίγοι που παρεκτράπησαν με τα βεγγαλικά και τις ρίψεις αντικειμένων) και στο τέλος, με το ζεστό χειροκρότημά του, αναγνώρισε δύο πράγματα. Αφενός το ότι ο Παναθηναϊκός προσπάθησε μέχρι εκεί που τον οδήγησαν και οι τελευταίες δυνάμεις του και αφετέρου ότι ο μεγάλος αντίπαλός του είναι, προσώρας τουλάχιστον, καλύτερος. Καθαρά και ξάστερα. Ούτε αποδοκιμασίες, ούτε...ντου στους παίκτες του "εχθρού" ούτε καμία άλλη ασχήμια.

Η φωνή που φτάνει στα επίσημα

Έχουμε ξαναγράψει στο άμεσο παρελθόν ότι αυτή η σεζόν μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη για τον Παναθηναϊκό. Οι νεαροί Έλληνες που αποκτήθηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι, μπορεί να μην έπαιξαν πολύ, πήραν όμως άρωμα από τα αποδυτήρια μίας ομάδας-θρύλος και απέκτησαν σιγά-σιγά τα πρώτα γονίδια πρωταθλητισμού. Η διαφαινόμενη απώλεια του τίτλου μάλιστα θα "αποκαλύψει" περισσότερο επιτακτικά τα προβλήματα και τις λάθος επιλογές έτσι ώστε να μην επαναληφθούν και την επόμενη σεζόν.

Τα λάθη αυτά, κυρίως στις μεταγραφές των ξένων, δεν έχουν τόσο τη ρίζα τους στη μείωση του μπάτζετ (που συχνά χρησιμοποιείται και ως άλλοθι άνευ λόγου και αιτίας) όσο στο γεγονός ότι επιλέχθηκαν παίκτες που δεν "κόλλησαν" με τη φιλοσοφία του συλλόγου. Ευθύνες βέβαια για το γεγονός ότι η αποτυχία θα έρθει, αν τελικώς έρθει, και μ' ένα σχετικό γδούπο έχει και το απερχόμενο προπονητικό τιμ αλλά αυτό είναι μία κουβέντα που μπορεί να γίνει και μετά την Κυριακή.

Για την ώρα ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι δεν μπορεί πλέον να κρύψει τα προβλήματά του κάτω από το χαλί της κατάκτησης του πρωταθλήματος και να ισχυριστεί ότι έκανε τα πάντα τέλεια. Οι αδυναμίες φωνάζουν και λογικά η ισχυρή φωνή τους θα έφτασε μέχρι τα επίσημα, εκεί που κάθονται οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις για το μέλλον αυτής της μεγάλης ομάδας.

Διαβάστε ακόμα:

Σχόλιο Τσάρλυ: Ο Σπανούλης που χρειάστηκε και ο "Ράτζα" Λουκάς

Σχόλιο Τάσος Μαγουλάς: Ο Ολυμπιακός δεν χάνει από τους ψηλούς του Παναθηναϊκού

Τελικοί 2015: Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 69-76

News 24/7

24MEDIA NETWORK