Ομάδα πολεμιστών

Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για το σπουδαίο διπλό των Πειραιωτών στη Μάλαγα όπου αγωνίστηκαν με το... μαχαίρι στα δόντια.

03 ΙΑΝ 2015

Αυτό που διαπιστώσαμε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού στη σχεδόν καλοκαιρινή Ανδαλουσία είναι ο τρόπος που επέλεξαν να ζήσουν ή να πεθάνουν οι "ερυθρόλευκοι" στην εφετινή Ευρωλίγκα και στην εφετινή σεζόν γενικότερα: με το μαχαίρι στα δόντια.

Ο Ολυμπιακός του Σφαιρόπουλου αποτελείται από παίκτες-μαχητές που είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τον εγωισμό τους μέσα στο γήπεδο και να ματώσουν για την ωφέλεια του συνόλου. Ισχύει και για τον Σπανούλη; Σαφώς διότι ο Λαρισαίος "διάβασε" το παιχνίδι του αντιπάλου και χωρίς να εκβιάσει προσπάθειες (πέρα από δύο-τρία τρίποντα) εξελίχθηκε στον πολύ δυνατό κρίκο της νίκης θυμίζοντας Στόκτον με την ακρίβεια και την ταχύτητα της πάσας του.

Πέρα από όμως από τη μαγική βραδιά του V-Span, κυρίως στο δημιουργικό τομέα, ο Ολυμπιακός επικράτησε επειδή εξώθησε την αντίπαλό του στα όρια της μπασκετικής αυτοκτονίας. Η αποκαμωμένη Μάλαγα, που πριν τέσσερις ημέρες είχε ρίξει στο καναβάτσο τη Ρεάλ, έμεινε πολύ νωρίς από καύσιμο καθώς οι Πειραιώτες δεν άφησαν περιθώρια.

Ούτε ένα σουτ ελεύθερο ούτε ένα καλάθι χωρίς πόνο και ιδρώτα ούτε μία χαρισμένη φάση. Είδαν και απόειδαν οι Ανδαλουσιάνοι να σκοράρουν, είχαν μόλις εύστοχα σουτ εντός πεδιάς στο πρώτο ημίχρονο και 16/57 συνολικά. Ευτυχώς γι' αυτούς που πήγαν πολλές φορές στις βολές διότι σε διαφορετική περίπτωση δύσκολα θα ξεπερνούσαν τους 50 πόντους.

Ο Σφαιρόπουλος δεν έχει λόγο να αλλάξει

Η φιλοσοφία, λοιπόν, του ερυθρόλευκου τρόπου παιχνιδιού αποτυπώθηκε με ακρίβεια. Κύριο συστατικό της όποιας επιτυχίας θα είναι η άμυνα, θεμέλιος λίθος η αυτοσυγκέντρωση σ' αυτό ακριβώς κομμάτι του παιχνιδιού και χείρα βοηθείας η επίθεση και ο ρυθμός. Ειδικά μακριά από το ΣΕΦ, και όσο το ρόστερ παραμένει έτσι, ο Σφαιρόπουλος δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει το στιλ του και να κυνηγήσει κάτι άλλο, περισσότερο θεαματικό αλλά όχι το ίδιο αποτελεσματικό.

Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι το μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Ολυμπιακός βασιζόμενος κυρίως στην άμυνα και χωρίς να βρίσκει περισσότερους πόλους στο σκοράρισμα εκτός, φυσικά, του Σπανούλη. Πως θα αντιδράσει σε μία αγωνιστική βραδιά κατά την οποία δεν θα εξασφαλιστεί η αμυντική ισορροπία και δεν θα μπορέσει να πατήσει στα μετόπισθεν για να χτίσει μπροστά.

Σίγουρα, χρειάζεται πιο ξεκάθαρες ιδέες και ίσως περισσότερη ποικιλία το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού για να αποκτήσει διάρκεια και σταθερότητα. Μέχρι τότε όμως, η ομάδα χρειάζεται νίκες για να μείνει ζωντανή στο κόλπο της πρόκρισης και αυτές μπορούν να επιτευχθούν μέσα από τον ασφαλή δρόμο της άμυνας. Δεν είναι, άλλωστε, ώρα για περιττά ρίσκα ούτε για πειράματα.

ΥΓ. Εξαιρετικά σημαντική η επιστροφή του Γιώργου Πρίντεζη. Το στιλ του Ελληνα φόργουορντ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα από κανέναν αντίπαλο και τα αγωνιστικά προτερήματά του (παιχνίδι με πλάτη, ριμπάουντ, σκοράρισμα από μέση αλλά και μακρινή απόσταση) τον καθιστούν άκρως απαραίτητο στη μεγάλη προσπάθεια που θα κάνει ο Ολυμπιακός σε Ελλάδα και Ευρώπη.