Σεμνά και ταπεινά...
Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για την Ισπανία, η οποία δεν πρέπει να υποτιμηθεί παρά τις απουσίες της, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει επιδείξει μεγαλύτερη συνέπεια στις κορυφαίες διοργανώσεις σε σχέση με τη δική μας Εθνική ομάδα.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποια αίσθηση υπάρχει στην πατρίδα για το παιχνίδι της Τρίτης (15/09) με αντίπαλο την Ισπανία. Από το timeline του facebook περνούν πάντως σχόλια που χαρακτηρίζουν την "επίσημη αγαπημένη" φαβορί, που θεωρούν το ματς now or never, που πιστεύουν ότι τον αγώνα με κάποιο τρόπο θα τον πάρουμε.
Δεν είμαστε φαβορί
Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, έστω και αν θέλαμε να είναι. Πέρα από τον καθαρά ψυχολογικό παράγοντα (μόλις μία νίκη σε επίσημο ματς από το 2006 και μετά), υπάρχει και ο αγωνιστικός που βάζει ένα σχετικό φρένο στην άκρατη αισιοδοξία. Οι άσπονδοι φίλοι μας Ισπανοί ήρθαν σ' αυτό το τουρνουά χωρίς πέντε βασικά στελέχη τους ( Καλδερόν, Ρούμπιο, Μαρκ Γκασόλ, Ιμπάκα, Ναβάρο) και προς το παρόν διαθέτουν την καλύτερη επίθεση του Ευρωμπάσκετ.
Ο δε Γκασόλ, στα 35 του αισίως, δεν βλέπει προσώρας κανέναν αντίπαλο. Σέντερ πάνω από 2.13 και σούταρε ο αθεόφοβος 6/7 τρίποντα στον αγώνα με την Πολωνία φέρνοντας το αντίπαλο προπονητικό τιμ σε απόγνωση. Διότι αν το πεντάρι που έχεις να αντιμετωπίσεις βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι από τα 6.75, τότε "κλάφτα Χαράλαμπε".
Φαβορί δεν θα έλεγε κανείς ότι είμαστε. Τα τελευταία πέντε χρόνια, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δεν έχουμε κάνει κάτι φοβερό στις μεγάλες διοργανώσεις. Η τετράδα των τουρνουά έχει να μας υποδεχθεί από το Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας που έγινε στο μακρινό πλέον 2009. Οι Ισπανοί από τότε πήραν 1 χρυσό στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας το 2011, ένα αργυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 ενώ μπήκαν στην τετράδα του Ευρωμπάσκετ του 2013. Αν μην τι άλλο είναι συνεπείς.
Να δώσουν τέλος στις μαύρες ημέρες
Προσώρας, η Εθνική πείθει και αρκετά μάλιστα. Αλλά, αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι μέχρι στιγμής δεν αντιμετωπίσαμε top-class ομάδα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι από τις ομάδες που έφτασαν στη Λιλ από τον όμιλο του Ζάγκρεμπ, μόνο η Ελλάδα συνέχισε στα προημιτελικά. Η Κροατία έχασε τα αυγά και τα πασχάλια από τους Τσέχους, η Σλοβενία έπεσε θύμα των εκπληκτικών Λετονών, η Γεωργία πάλεψε αλλά λύγισε κάτω από το τεράστιο "θέλω" του Ματσιούλις.
Σημαίνουν όλα τα παραπάνω ότι η Εθνική δεν μπορεί να τα καταφέρει την Τρίτη; Σε καμία περίπτωση! Τα παιδιά όμως αξιολογούν πιο ώριμα τις καταστάσεις σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους στην Ελλάδα αλλά και εδώ στο Λιλ. Ξέρουν ποιον έχουν να αντιμετωπίσουν, γνωρίζουν, ειδικά οι παλαιότεροι, ότι με την Ισπανία ούτε αστειεύεται ούτε γελά κανείς. Οι δυσκολίες, που κυρίως έχουν να κάνουν με την κλάση αλλά και την εμπειρία του αντιπάλου, είναι δεδομένες.
Πίσω όμως από τις συγκρατημένες δηλώσεις των διεθνών, μπορεί να διακρίνει κανείς την τεράστια επιθυμία τους να δώσουν τέλος στις μαύρες ημέρες του πρόσφατου παρελθόντος. Ο Ζήσης, που έχει βιώσει στο πετσί του όλες τις τελευταίες αγωνιστικές σφαλιάρες, ήταν κάθετος στην τοποθέτησή του την Δευτέρα: "Δεν ψάχνουμε την εκδίκηση, τη νίκη-πρόκριση ψάχνουμε". Η ψυχή του Νικόλα όμως ξέρει πόσο έχει πονέσει τα τελευταία έξι χρόνια. Παρόλα αυτά πορεύεται... σεμνά και ταπεινά. Όπως πρέπει δηλαδή...
