Ο ασυμβίβαστος
Ως παίκτης ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν διακρινόταν για το ταλέντο και τις αθλητικές του ικανότητες, αλλά αντιστάθμιζε τις αδυναμίες του με το μυαλό και το πάθος του. Εσκιζε τα γόνατά του με παράτολμες βουτιές για να είναι πάντα ανάμεσα στους καλύτερους και κυρίως για να βγαίνει νικητής.
Ως προπονητής έσκιζε τα σακάκια του, τσακωνόταν με διαιτητές και αντιπάλους, μερικές φορές ερχόταν σε ρήξη με τα αστέρια της ομάδας του ή τη διοίκηση και συνέχισε να είναι μαχητής. Λίγα λόγια και καλά, σπάνιες κοινωνικές εμφανίσεις και αστείρευτο πάθος για μπάσκετ και για νίκες.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και η δόξα από τις νίκες δεν είναι πια αρκετή. Από φόβος και τρόμος έγινε ο αγαπημένος των δημοσιογράφων, έκανε νέο κύκλο με πρόσωπα από την υψηλή κοινωνία και τελικά αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική.
Εδώ και μερικά χρόνια ήταν προφανές ότι το παρηκμασμένο μπάσκετ δεν ήταν πια γι' αυτόν πάθος, αλλά ένα χόμπι και κυρίως ένα μέσο για να συντηρείται στην επικαιρότητα και να κερδίζει δημοτικότητα.
Ο στόχος επετεύχθη με την εκλογή του στο κοινοβούλιο. Ο ανόητος νόμος για το ασυμβίβαστο της βουλευτικής ιδιότητας με την ταυτόχρονη άσκηση ενός επαγγέλματος, δεν του επιτρέπει τελικά να βρίσκεται στον πάγκο της Εθνικής στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας.
Ο κόουτς Ιωαννίδης που γνωρίσαμε στο Αλεξάνδρειο τη δεκαετία του '80 δεν θα το σκεφτόταν. Θα πετούσε τη γραβάτα και τη θέση του βουλευτή στα μούτρα των καρεκλοκένταυρων, θα φορούσε το γούρικο σακάκι και θα γύριζε στον πάγκο του για να τελειώσει αυτό που άρχισε.
Ο βουλευτής Ν.Δ Γιάννης Ιωαννίδης θα βολευτεί με μία θέση στα έδρανα της βουλής κοντά στην Ελενα Κουντουρά και θα αρκεστεί σε μία θέση στην εξέδρα των επισήμων στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Η μυρωδιά του ιδρώτα από τα αποδυτήρια θα αντικατασταθεί από το Chanel No 5 της Γιάννας που θα κάθεται δίπλα του. Ποιό από τα δύο έχει πιο καθαρό άρωμα, εξαρτάται από την αισθητική και την ηθική του καθενός.
.jpg)
