O τελευταίος των μοϊκανών

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η μπασκετική ΑΕΚ ξαναμπήκε στην καρδιά των οπαδών της με μία παρέα η οποία ονομάστηκε “οι μοϊκανοί”. Ήταν ο Γκέκος, ο Αλέξης Γιαννόπουλος, ο Παταβούκας, ο Αριδάς με τον Αγιασωτέλη στη ρακέτα και τους Σκουρτόπουλο, Βαγγέλη Φώτση αλλαγή.

Μία ομάδα η οποία κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τελικό κυπέλλου του 1988 όπου έχασε από τον πανίσχυρο Άρη και παράλληλα άνοιξε το δρόμο για τον ερχομό του…Μάκη Ψωμιάδη, από τον οποίο έστω και δια της τεθλασμένης, ο δικέφαλος επέστρεψε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για να καταλήξει από την κορύφωση του 1992 (ένας ακόμα χαμένος τελικός από τον Άρη). Στα πρόθυρα της καταστροφής μετά από λίγους μήνες, την σωτηρία από την παρέμβαση Λεφάκη και το άνοιγμα του δρόμου για την οικογένεια Φιλίππου.

Το καλοκαίρι του 1995 τρία παιδιά από την κορυφαία μικρή εθνική όλων των εποχών, φορούσαν τα κιτρινόμαυρα και το Μόσχος στην πρώτη προπόνηση γέμιζε από ενθουσιασμό, ήταν άλλωστε και η τελευταία παρουσία του δικεφάλου στην ιστορική του έδρα. Ο Χατζής, ο Κακιούζης και ο Μπαρλάς και το …ΟΑΚΑ θα ήταν η επόμενη ημέρα. Το 2002 ο Νίκος Χατζής πήρε την ΑΕΚ από το χέρι και στους επικούς τελικούς με τον Ολυμπιακό της έδωσε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 33 χρόνια.

Κατακτώντας τον τίτλο του 2002

Μία ΑΕΚ που κατάφερε να …αυτοδιαλυθεί στους τελικούς μετά το 0-2, αλλά ο Χατζής είχε αποφασίσει ότι δεν θα χάσει το πρωτάθλημα όπως την Ευρωλίγκα. Ηγέτης στην ΑΕΚ, αρχηγός, η τελευταία της σημαία και ίσως αυτό του κόστισε στην …εθνική του διαδρομή. Σταθερά εκτός αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος όλα τα χρόνια για κάθε πιθανό και απίθανο λόγο κατάλαβε νωρίς ότι το σύστημα στο ελληνικό μπάσκετ είναι μόνο για…δίπολα. Άρης-ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Η ΑΕΚ δεν είχε ιδιαίτερες συμπάθειες γι αυτό και οι παίκτες της σπάνια αντιμετωπίζονταν ισότιμα αφού δεν φημίζονταν για τις καλές τους δημόσιες σχέσεις. Ιστορικά.

Η καριέρα του Νίκου Χατζή, η διαδρομή του έως τώρα, έως το Σάββατο που έδωσε μία ακόμα παράσταση προσπαθώντας πάλι να κρατήσει στην κατηγορία τον Ηλυσιακό στα 38 του, αποτελεί το υπερήφανο …χαστούκι σε όσους από τους επαϊοντες όχι απλά τον απέρριψαν αλλά και τον λοιδωρούσαν. Τα πιο κολακευτικά σχόλια; «Σκοντάφτει όταν προσπαθήσει να πηδήξει πάνω από τεύχος του Σεραφίνο», «πιο αργός από …μονόλογο του Τσάρτα», «μοιάζει με παιδάκι δίπλα στους άλλους διεθνείς που πήρε ο Γιαννάκης». Τελειωμένος από το 2000, με ένα κενό το 2002 όταν έπρεπε να χειροκροτηθεί η προσπάθειά του στην ΑΕΚ.

Δυάρι και τίποτε άλλο

Ξεκίνησε με 14 πόντους κατά μέσο όρο το 1996 σε μία πολύ καλή Α1, προσπάθησαν να τον κάνουν πλέι μέικερ αλλά ήταν μόνο δυάρι. Ήταν είναι και …θα είναι δυάρι και τίποτε άλλο.

Αυτός ο τελειωμένος από το σύγχρονο μπάσκετ τα τελευταία 14 χρόνια συνεχίζει και συνεχίζει. ΑΕΚ , Πανιώνιος, Ολυμπιακός στην πρώτη χρονιά των Αγγελόπουλων και πέντε χρόνια στον Ηλυσιακό, είναι ο πρώτος σκόρερ στην Α1 και δίκαια. Γιατί δεν τα παράτησε ποτέ και δεν δέχθηκε να εγκαταλείψει μόλις έφυγαν τα μεγάλα συμβόλαια και οι βαριές φανέλες. Όποια άποψη κι αν έχει κανείς για τον Νίκο Χατζή, αυτό που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει είναι ότι παίζει γιατί αγαπάει το ίδιο το μπάσκετ όχι μόνο τα …κέρδη του και ίσως δικαιωθεί του χρόνου όταν η ΑΕΚ επιστρέψει στην Α1 και του δώσει το δικαίωμα να κλείσει την καριέρα του 20 χρόνια μετά, εκεί όπου θριάμβευσε.

Ως τελευταίος των μοϊκανών.