Πολύ... γαλλικό για να ήταν αληθινό

Πριν από μερικές ημέρες ο Πέτρος Κόκκαλης ανακοίνωνε μερικά από τα σχέδια του Ολυμπιακού για το μέλλον. Πρόσληψη Γάλλου προπονητή, κατακτήσεις τουλάχιστον επτά εγχώριων τίτλων στα επόμενα επτά χρόνια και κυρίως την συμμετοχή σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης με τον Ολυμπιακό να έχει επτά παίκτες από τα τμήματα υποδομής στη σύνθεσή του.
Ακολούθησε η πρόσληψη ενός προπονητή που είχε απομακρυνθεί άκομψα και είχε χαρακτηριστεί τότε από τη διοίκηση ανεπαρκής για να κάνει την υπέρβαση και να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην ελίτ της Ευρώπης, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον... επαρκή Μπιγκόν.
Η επιστροφή του Μπάγεβιτς αποτελεί τη μεγαλύτερη δικαίωση της προπονητικής του καριέρας και μία έμμεση παραδοχή του Σωκράτη Κόκκαλη για το λάθος που διέπραξε όταν τον απέλυσε. Αν το ζητούμενο είναι η άμεση επιστροφή στους τίτλους η επιλογή μοιάζει ιδανική και οι προϋποθέσεις για να στεφθεί με επιτυχία το εγχείρημα είναι σαφώς ευνοϊκότερες απ' ότι θα ήταν για παράδειγμα με τον Ρεϊνάλ Ντενουί. Ο Μπάγεβιτς γνωρίζει πολύ καλά το υλικό του Ολυμπιακού, τους αντιπάλους, την ελληνική αγορά για τις μεταγραφές, τη νοοτροπία της εξέδρας, τις ιδιαιτερότητες κάθε αγώνα και τον τρόπο να φέρνει άμεσα αποτελέσματα. Ωστόσο επειδή αρκετοί είναι αυτοί που τον υποδέχθηκαν με δυσπιστία και δεν πρόκειται να του δικαιολογήσουν το παραμικρό αγωνιστικό ολίσθημα της ομάδας, το έργο του είναι σαφώς δυσκολότερο.

Αν όμως το ζητούμενο - όπως άφηνε να εννοηθεί η διοίκηση του Ολυμπιακού - ήταν το χτίσιμο μιάς ομάδας με ευρωπαϊκό όραμα, η επιλογή μοιάζει με πισωγύρισμα. Οχι γιατί ο όποιος Ντενουί θα ήταν ικανότερος από τον Μπάγεβιτς, αλλά γιατί η ιστορία του αθλητισμού έχει δείξει πως η εφαρμογή της ίδιας συνταγής σε μία ομάδα σπάνια έχει εξίσου καλά αποτελέσματα με την πρώτη φορά. Πόσο μάλλον καλύτερα, που είναι και το ζητούμενο, εφ' όσον στόχος είναι και η διάκριση στην Ευρώπη.
Ακόμη περισσότερο κι από την επιλογή προπονητή, η φιλοσοφία της διοίκησης φαίνεται από την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το θέμα του Ζαν Κλοντ Σουοντό. Ηρθε μετά βαϊων και κλάδων για να οργανώσει τα τμήματα υποδομής ώστε να είναι σε θέση σε μερικά χρόνια να τροφοδοτήσει με παίκτες την πρώτη ομάδα και εξαφανίστηκε πριν αρχίσει να δουλεύει. Η οργάνωση της ΠΑΕ σε γαλλικά πρότυπα ήταν ένα φιλόδοξο σχέδιο με μακροπρόθεσμη προοπτική για αποτελέσματα. Δυστυχώς η εφαρμογή του απαιτούσε υπομονή και στο ελληνικό ποδόσφαιρο η λέξη είναι απαγορευμένη. Ηταν πολύ... γαλλικό για να είναι αληθινό.