Ψυχραιμία, παιδιά

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΣ

09 ΣΕΠ 2004

Το ισόπαλο αποτέλεσμα απέναντι στη Τουρκία μοιάζει με το παράδειγμα του ποτηριού που άλλοι το βλέπουν μισοάδειο και άλλοι μισογεμάτο. Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως μία ισοπαλία στην έδρα σου, την ώρα μάλιστα που «καίγεσαι» για τη νίκη μετά το κάζο με την Αλβανία, είναι αποτυχία. Κάποιοι άλλοι θα υποστηρίξουν πως μία ισοπαλία απέναντι στη Τουρκία έστω και εντός έδρας δεν είναι τραγικό αποτέλεσμα, ενώ υπάρχει και η τρίτη πλευρά, η προληπτική, που θα σταθεί στο αντίστοιχο ξεκίνημα της Εθνικής στα προκριματικά του Euro. Διαλέγετε και παίρνετε.

Αν δούμε τον αγώνα με μία «ψυχρή» ματιά, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Η ομάδα για δεύτερο συνεχόμενο ματς παρουσιάστηκε κουρασμένη και ανοργάνωτη, το παιχνίδι μας δεν έχει ρυθμό, η συνοχή που παρουσιάζαμε στα γήπεδα της Πορτογαλίας έχει ελαχιστοποιηθεί, ενώ η αμυντική γραμμή δείχνει να «θολώνει» στις δύσκολες φάσεις με την απουσία του Δέλλα να είναι εμφανής και παράλληλα ανησυχητική. Και λέμε ανησυχητική, καθώς ο Οτο Ρεχάγκελ έδειξε στα δύο παιχνίδια με Αλβανία και Τουρκία να μην βρίσκει τη κατάλληλη «φόρμουλα» για τον αντικαταστάτη του Μακεδόνα αμυντικού.

Το πάθος των διεθνών μας ήταν αρκετό, ωστόσο δεν υπήρχε ο τρόπος για να δημιουργηθεί η κατάλληλη φάση για το γκολ. Ο Βρύζας βρέθηκε στη καλύτερη βραδιά που θα μπορούσε, αλλά δεν έφτανε. Η επιλογή του Στέλιου Γιαννακόπουλου στη θέση του κρυφού κυνηγού δεν είχε τα αποτελέσματα που περιμέναμε, ενώ ο Χαριστέας σπατάλησε τις δυνάμεις του στο κυνήγι των ψηλών μπαλιών και στη δημιουργία προϋποθέσεων για μία καλή επίθεση. Ο Μπασινάς έπαιξε σαν λίμπερο χωρίς να χρειαζόταν, ενώ ο Κατσουράνης έστω και αργά βγήκε από την άμυνα και βοήθησε και αυτός με τη σειρά του στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Και όλα αυτά την ώρα που η Τουρκία δεν παρουσίαζε κάτι το ιδιαίτερο και βασιζόταν κυρίως στα δικά μας λάθη για να απειλήσει τον Αντώνη Νικοπολίδη.

Το θέμα δεν είναι να βρούμε δικαιολογίες για τις «άνοστες» δύο πρώτες εμφανίσεις στα προκριματικά του Μουντιάλ. Το θέμα είναι να συνέλθουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί το «πουλάκι» θα πετάξει. Ο Οτο Ρεχάγκελ ξέρει τι πρέπει να κάνει για να παρουσιάσει την ομάδα καλύτερη στα επόμενα ματς και οι παίκτες γνωρίζουν πολύ καλά τι χρειάζεται για επαναλάβουν έστω και σε μικρότερο βαθμό τις εμφανίσεις της Πορτογαλίας. Οι καλύτερες μέρες και τα θετικά αποτελέσματα θα έρθουν και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δεν αντιπροσωπεύουν τις δυνατότητες της Εθνικής. Γι’αυτό ας μην τα βάφουμε «μαύρα» γιατί το ταξίδι έχει δρόμο ακόμα…