Simply the best

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος μοιράστηκαν τα βραβεία των καλύτερων παιχτών του αγγλικού πρωταθλήματος όπως τα ψήφισε η ίδια τους η ένωση. Πρόκειται για σημαντικά βραβεία μια και είναι βέβαιο ότι οι ποδοσφαιριστές μπορούν να κρίνουν με τον πλέον κατάλληλο τρόπο τους συναδέλφους τους. Είναι σημαντικό ότι και φέτος τα βραβεία αυτά μοιράστηκαν πριν το τέλος του πρωταθλήματος. Βέβαια μπορεί φέτος ο τίτλος να έχει κριθεί προ πολλού, αλλά ορισμένοι σημαντικοί αγώνες που θα κρίνουν την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ και την αποφυγή του υποβιβασμού δεν έχουν γίνει ακόμα.

Όμως στην Αγγλία δεν περιμένουν τους τελευταίους αγώνες για να δουν ποιοί θα κερδίσουν τις εντυπώσεις. Ας δούμε όμως αναλυτικά ποιοί είναι οι 11 καλύτεροι της Πρέμιερσιπ.

Τερματοφύλακας: Πετρ Τσεχ
Ο Τσέχος ήρθε από το πουθενά (για το επίπεδο της Πρέμιερσιπ) και πραγματοποίησε μια εκπληκτική χρονιά. Σε ένα πρωτάθλημα με τους δικούς του κανόνες όσον αφορά στη θέση του τερματοφύλακα, ο νεοφερμένος Τσέχος παρουσιάστηκε έτοιμος απέναντι σε όλες τις καταστάσεις. Δικαιότατα αναδείχτηκε κορυφαίος στην θέση του και σίγουρα θα έχει κάνει πολλούς οπαδούς της Άρσεναλ, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Λίβερπουλ να αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν οι ομάδες τους να μην μπορούν να βρουν έναν τερματοφύλακα ισάξιό του εδώ και χρόνια.

Αμυντικοί: Τέρι, Φέρντιναντ, Γκ. Νέβιλ, Ασ. Κόουλ
Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο αποτελείται από ότι καλύτερο έχει αναδείξει το αγγλικό ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια σε αυτή τη θέση. Μπορεί ο Κάμπελ να είναι απών (και λόγω τραυματισμών), αλλά Τέρι και Φέρντιναντ έχουν το κάτι παραπάνω. Ποιό είναι αυτό; Δεν είναι μόνο πάρα πολύ καλοί στο ατομικό μαρκάρισμα, αλλά ξέρουν και μπάλα. Ο Φέρνιναντ ήταν γνωστό εδώ και χρόνια ότι αποτελεί πολύ καλό αμυντικό (από τα χρόνια του στην Γουέστ Χαμ). Όμως ο Τέρι κατάφερε να εξελιχθεί με ταχύτατο ρυθμό σε μια ομάδα που εδώ και χρόνια επενδύει σε μεγάλα ονόματα στο χώρο της άμυνας και δίκαια ψηφίστηκε και ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Φαίνεται πως ο νεαρός έμαθε πολλά δίπλα τους και με την κατάλληλη πίστη εκ μέρους των Ρανιέρι (πέρυσι) και Μουρίνιο άρχισε να αποφέρει αυτά που όλοι ήλπιζαν. Στην θέση του αριστερού αμυντικού ψηφίστηκε ο Άσλι Κόουλ. Ένας ποδοσφαιριστής που εδώ και 2-3 χρόνια έχει αποτελέσει αναντικατάστατο μέλος σε Άρσεναλ και Εθνική Αγγλίας και που δυστυχώς για αυτόν η χρονιά σκιάστηκε από την πιθανή μεταγραφή του στην Τσέλσι που αν τελικά πραγματοποιηθεί θα έχει προηγηθεί η παράνομη συνάντησή του με ανθρώπους της Τσέλσι. Τέλος, στην θέση του δεξιού αμυντικού ο Γκάρι Νέβιλ. Μια παλιά καραβάνα που τα τελευταία χρόνια ψηφίζεται όχι μόνο σαν ο καλύτερος δεξιός αμυντικός, αλλά και ως ένας από τους πλέον άσχημους ποδοσφαιριστές της Πρέμιερσιπ (με τον αδελφό του Φιλ να τον κοντράρει στενά).

Μέσοι: Λάμπαρντ, Τζέραρντ, Ρόμπεν, Ράιτ-Φίλιπς.
Στην μεσαία γραμμή ξεχωρίζει ίσως ο μόνος παίχτης που θα μπορούσε να κερδίσει τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς από τον Τέρι. Πρόκειται για τον Φρανκ Λάμπαρντ. Άλλος ένας ποδοσφαιριστής που ξεκίνησε από εκείνη την πολύ καλή Γουέστ Χαμ και που δεν έδειχνε ότι θα φτάσει τα επίπεδα του Φέρντιναντ, του Τζο Κόουλ και του Κάρικ, αλλά που από την στιγμή που έφτασε στην Τσέλσι βελτιώθηκε αστραπιαία. Αποτελεί υπόδειγμα ποδοσφαιριστή στη θέση που αγωνίζεται. Δίπλα του μια διαχρονική αξία (παρά το μικρό της ηλικίας του), ο Στίβεν Τζέραρντ. Η ψυχή της Λίβερπουλ που όλοι στο λιμάνι τρέμουν την επόμενη ημέρα χωρίς αυτόν, αποτελεί το βαρόμετρο για Λίβερπουλ και Αγγλία. Στα δεξιά ο παίχτης για τον οποίον οι Άγγλοι δημοσιογράφοι τόλμησαν να πουν πως μπορεί να αντικαταστήσει τον Μπέκαμ στα δεξιά της Εθνικής Αγγλίας. Ο υιοθετημένος γιος του πάλαι ποτέ μεγάλου σκόρερ της Άρσεναλ Ίαν Ράιτ, έχει δείξει στην Μάντσεσερ Σίτι πως το μέλλον του ανήκει. Στα αριστερά βρίσκουμε τον καταπληκτικό Αριέν Ρόμπεν. Ο νεαρός Ολλανδός φαίνεται πως ήρθε στο πρωτάθλημα που του αρμόζει. Κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις και δυστυχώς λόγω τραυματισμού δεν τον απολαύσαμε όσο θα θέλαμε.

Επιθετικοί: Ανρί, Τζόνσον
Ο Τιερί Ανρί κατάφερε και φέτος να βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους. Μπορεί η χρονιά να ήταν μέτρια για την ομάδα του και τον ίδιο (ίσως να παραφορμαρίστηκαν νωρίς), αλλά οι συνάδελφοι του δεν τον ξέχασαν. Ίσως πάντως και να μέτρησε το όνομα του περισσότερο από την απόδοσή του. Δίπλα του ένας παίχτης που δίνει την ελπίδα σε όλους του παίχτες που δεν έχουν το μεγάλο όνομα, ότι αν προσπαθήσουν πολύ, θα ανταμειφθούν έστω και αν παίζουν σε μια ομάδα που μάχεται για την αποφυγή του υποβιβασμού. Αν δεν ήταν ο Αντριου Τζόνσον, η Κρύσταλ Πάλας θα ήταν προ πολλού στην Τσάμπιονσιπ. Όμως τα συνεχή γκολ του Τζόνσον την κράτησαν στο παιχνίδι της παραμονής και ο Έρικσον δεν το παρέβλεψε.

Τέλος, κορυφαίος νέος παίχτης της χρονιάς αναδείχτηκε ο δύστροπος, αλλά ταλαντούχος Ρούνι.