ΓΝΩΜΕΣ

Σκανδαλολογίας το ανάγνωσμα

Ο χώρος του ποδοσφαίρου έχει πλέον αρχίσει για τα καλά να κλονίζεται από τα συνεχόμενα σκάνδαλα. Στη μία μετά την άλλη τις χώρες της Ευρώπης το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο. Το κακό μάλιστα είναι ότι δεν πρόκειται για τίποτα τριτοκοσμικές ποδοσφαιρικά χώρες, αλλά για τις λεγόμενες προηγμένες.

default image

Ο χώρος του ποδοσφαίρου έχει πλέον αρχίσει για τα καλά να κλονίζεται από τα συνεχόμενα σκάνδαλα. Στη μία μετά την άλλη τις χώρες της Ευρώπης το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο. Το κακό μάλιστα είναι ότι δεν πρόκειται για τίποτα τριτοκοσμικές ποδοσφαιρικά χώρες, αλλά για τις λεγόμενες προηγμένες.

Στη Γερμανία διαιτητής (ή πιο σωστά διαιτητές) βρέθηκαν να στήνουν αποτελέσματα με τη συνεργασία ανθρώπων της μαφίας για να κερδίζουν από το στοίχημα. Στην Ιταλία αρκετές ομάδες αποκαλύφθηκε ότι είχαν στήσει τη δική τους παράγκα (με διαιτητές και ανθρώπους της ομοσπονδίας) για να προωθούν τα συμφέροντά τους. Το χειρότερο δε είναι ότι ακόμα και το πως αποκαλύφθηκε αυτό το σκάνδαλο αποτελεί νέο σκάνδαλο με τον πρόεδρο της Ίντερ να βρίσκεται τώρα στο μάτι του κυκλώνα για τηλεφωνικές υποκλοπές.

Το τελευταίο σκάνδαλο προέκυψε στην Αγγλία όπου μάνατζερ ποδοσφαιριστών αποκαλύπτουν ο ένας μετά τον άλλο ότι οι προπονητές παίρνουνε τη μίζα τους για να κάνουν μετεγγραφές. Βέβαια όλα αυτά τα φαινόμενα είναι απολύτως φυσιολογικά από τη στιγμή που μιλάμε για το ποδόσφαιρο από το οποίο πάρα μα πάρα πολύς κόσμος (ποδοσφαιριστές, μάνατζερ, προπονητές, πρόεδροι ομάδων, δημοσιογράφοι, εφημερίδες, χορηγοί, γραφεία στοιχημάτων, τηλεόραση και άλλοι πολλοί) κερδίζει πολλά χρήματα.

Το τι έγινε στην Αγγλία χρήζει αντικρουόμενων ερμηνειών. Ίσως οι Άγγλοι να ζουν στο δικό τους κόσμο από ηθικής άποψης αλλά όπως και να το κάνουμε η ποδοσφαιρική πιάτσα σε όλο τον κόσμο έχει “βρωμίσει” εδώ και χρόνια ότι ο ρόλος των μάνατζερ των ποδοσφαιριστών ποτέ δεν ήταν καθαρός. Το φαινόμενο λοιπόν αυτό πάντα σιγοψυθιριζόταν ότι έχουν αρχίσει να εκμεταλλεύονται και οι προπονητές των ομάδων. Τους πλησιάζει κάποιος μάνατζερ, τους προτείνει έναν ποδοσφαιριστή του που ίσως να μην είναι και το όνειρο του προπονητή και για να εξασφαλίσει τη μετεγγραφή του παίχτη του στην ομάδα, ο εκάστοτε μάνατζερ προτείνει να πάρει το δωράκι του και ο προπονητής.

Αυτός με τη σειρά του και αφού χρηματιστεί αρχίζει να ανάγει τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή σε σούπερ απαραίτητο για την ομάδα του και τον επιβάλλει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στον πρόεδρο της ομάδας. Το ζητούμενο είναι το κατά πόσο αποτελεί αυτή η αδιαφανής και κατακριτέα διαδικασία σκάνδαλο για το ποδόσφαιρο. Αν και κολάσιμη, η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί μάλλον αποκλειστικό πρόβλημα των προέδρων των ομάδων παρά όλου του χώρου του ποδοσφαίρου. Ο πρόεδρος είναι αυτός που θίγεται από τη συγκεκριμένη δοσοληψία. Τα δικά του λεφτά χάνει και μάλιστα με υπαιτιότητα ενός ανθρώπου (του προπονητή) που υποτίθεται πως τον προσέλαβε για να του τα υπερασπίσει.

Από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όποιοι στήνουν παράγκες με διαιτητές, παράγοντες και ποδοσφαιριστές προκαλούν τη μεγαλύτερη ζημιά στο χώρο του ποδοσφαίρου. Ο απλός φίλαθλος θα είναι πάντα αυτός που θα στηρίζει οικονομικά το άθλημα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσει να το κάνει αν αυτό που βλέπει δεν είναι αληθινό, αλλά προαποφασισμένο. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι υπεύθυνοι του χώρου (ΟΥΕΦΑ, ομοσπονδίες) πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυστηροί και να αποβάλλουν από το χώρο όσους το απαξιώνουν.

Το δύσκολο στην υπόθεση των στημένων είναι να αποκαλυφθούν οι ύποπτοι αγώνες και στη συνέχεια αυτοί που τους στήνουν. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό η ΟΥΕΦΑ έχει αρχίσει να ακολουθεί έναν επικίνδυνο δρόμο, αυτόν των γραφείων στοιχημάτων. Πιο συγκεκριμένα ενημερώνεται πότε παίζονται πολύ μεγάλα ποσά στις λεγόμενες εκπλήξεις (αποτελέσματα που δεν αναμένονται) και αν αυτά επιβεβαιωθούν, ο αγώνας κρίνεται ύποπτος. Κάτι τέτοιο συνέβη και με τον περιβόητο πλέον αγώνα Πανιωνίου-Δυναμό Τιφλίδας.

Ίσως ο τρόπος που έχει αρχίσει να ακολουθεί η ΟΥΕΦΑ να οδηγεί σε αποκαλύψεις, αλλά είναι σίγουρα λανθασμένος για δύο λόγους, Ο πρώτος είναι ότι ανάγει τα γραφεία στοιχημάτων σε τιμητή του ποδοσφαίρου. Τα γραφεία δηλαδή που κερδίζουν τεράστια ποσά από το ποδόσφαιρο οδηγώντας (και με την ανοχή των κυβερνήσεων) στον τζόγο τους απλούς φιλάθλους που έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται πλέον περισσότερο για τα αποτελέσματα του στοιχήματος παρά για τους αγώνες του ποδοσφαίρου καθαυτούς. Αν αυτό δεν αποτελεί απαξίωση του ποδοσφαίρου που υποτίθεται ότι προστατεύει η ΟΥΕΦΑ, τότε τι είναι; Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με τον τρόπο αυτό προασπίζει τα συμφέροντα των γραφείων στοιχημάτων και όχι των παιχτών του στοιχήματος που αποτελούν και τους φιλάθλους που παρακολουθούν το άθλημα.

Γιατί δηλαδή είναι ύποπτοι μόνο οι αγώνες στους οποίους ορισμένοι παίζουν πολλά χρήματα στην έκπληξη με αποτέλεσμα να χάσουν πολλά λεφτά τα γραφεία στοιχημάτων σε περίπτωση νίκης του αουτσάιντερ και όχι οι αγώνες στους οποίους παίζονται πολλά λεφτά από πολλούς παίχτες του στοιχήματος στο φαβορί και κερδίζουν ένα κάρο λεφτά τα γραφεία στοιχημάτων σε περίπτωση αποτυχίας του φαβορί; Οι αγώνες είναι δηλαδή ύποπτοι μόνο όταν κάποιοι επιτήδειοι κερδίζουν από τη νίκη του αουτσάιντερ και όχι όταν κερδίζουν τα γραφεία στοιχημάτων από την αποτυχία του φαβορί; Για σοβαρευτείτε λίγο κύριοι της ΟΥΕΦΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ