Το πάθημα της Ρεάλ είναι ακόμα ένα μάθημα
Ο Σπύρος Καβαλιεράτος σχολιάζει το "ασταμάτητο τρένο" της Ρεάλ Μαδρίτης που όσο περνούσε καιρός έκοβε ταχύτητα, προτού εκτροχιαστεί σε Μιλάνο και Βαρκελώνη.
Η Ρεάλ Μαδρίτης άρχισε τη σεζόν ούσα μεταξύ των φαβορί για την κατάκτηση όλων των τίτλων που διεκδικούσε. Όσο περνούσαν οι μήνες, η ομάδα του Λάσο έμοιαζε με ασταμάτητο τρένο. Στην Ισπανία μοίραζε 30άρες, στη Euroleague δεν έχανε από κανέναν και πουθενά και όλα έδειχναν πως το triple crown ερχόταν για τη "Βασίλισσα".
Όταν μάλιστα στο Copa del Rey ο Γιουλ βρήκε τον στόχο στο μηδέν και έδωσε τον τίτλο στην παρέα του, όλοι είπαν πως αυτή η ομάδα θα τα σαρώσει όλα. Ρούντι, Σέρχιo, Μπουρούσης, Μίροτιτς, Γιουλ, Κάρολ, Ντάρντεν και και και. Ένα ρόστερ γεμάτο σούπερ σταρ. Απίστευτες μονάδες, αλλά όχι και εξαιρετικό σύνολο.
"Άραγε εάν βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο, θα τα καταφέρουν;" αναρωτιόνταν πολλοί, όσο περνούσαν οι μήνες και η Ρεάλ απλά διέλυε τους πάντες. "Φανταστικοί παίκτες, αλλά όταν θα πρέπει να λειτουργήσουν ως ομάδα θα κάνουν αυτό που πρέπει;" η επόμενη εύλογη απορία πριν έρθει η πιο "ψαγμένη" όλων. "Μα καλά, κάνουν μόνο μια ώρα προπόνηση κάθε μέρα; Πώς θα αντέξουν;" αναρωτιόντουσαν άνθρωποι που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα.
Ο Λάσο έδινε ραντεβού με τους παίκτες του στο παρκέ για προπόνηση που διαρκούσε το πολύ 1:15. Πολλοί το θεωρούσαν αυτό "όπλο". Και κάπου εκεί ήρθε η τελευταία αγωνιστική του Top16 της Euroleague να "διαλύσει" την εικόνα της άτρωτης ομάδας. Οι Μαδριλένοι πήγαν στο Κάουνας και είχαν την δυνατότητα να διαλέξουν αντίπαλο στα προημιτελικά. Και το έκαναν. Τότε, λοιπόν, ήταν που έδειξαν πως φοβούνται. Και τότε ήταν που μπήκε μέσα τους η αμφιβολία και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Στα προημιτελικά ο Ολυμπιακός τους αμφισβήτησε όσο κανείς άλλος μέχρι εκείνη τη στιγμή στη σεζόν. Όμως στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα, στο Final 4, η Ρεάλ ξανάγινε... διαστημική. Όχι όμως για πολύ. Στο Μιλάνο ο Ταϊρίς Ράις έγινε ο εφιάλτης των Μαδριλένων. Κι έτσι η ομάδα του Λάσο έφτασε στους τελικούς με πλεονέκτημα έδρας μεν, αλλά με κάκιστη ψυχολογία και με το άγχος και την πίεση πια πως έπειτα από μια συγκλονιστική σεζόν με ρεκόρ 66-9 πριν από τους τελικούς σε σύνολο 75 αγώνων σε όλες τις διοργανώσεις, δεν είχαν καταφέρει σχεδόν τίποτα.
Η Μπαρτσελόνα όντας πληγωμένη από την 38άρα στο Μιλάνο και μην έχοντας τίποτα να χάσει, αφού όλοι την είχαν ξεγραμμένη, έκανε το μπρέικ με το "καλησπέρα" στη σειρά. Και εκεί όλα τελείωσαν. Πλέον οι Μαδριλένοι δεν έδειχναν απλά γήινοι, αλλά και κατώτεροι των Καταλανών.
Η αμφιβολία που είχε "γεννηθεί" στο μυαλό όλων στην Μαδρίτη πριν μήνες στο Κάουνας, είχε γίνει πια βεβαιότητα. Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήταν η φοβερή και τρομερή ομάδα που έδειχνε. Το μεγάλο μπάτζετ και οι σούπερ σταρ δεν φτάνουν... Τελικά τα φαινόμενα απατούσαν.
ΥΓ: Ενα μεγάλο μπράβο στον Κώστα Παπανικολάου, όχι μόνο για τις εφετινές εμφανίσεις του, αλλά και για τον τρόπο που πανηγύρισε. Κρατώντας την ελληνική σημαία.
ΥΓ1: Το πάθημα της Ρεάλ, είναι ακόμα ένα μάθημα. Και για τους Έλληνες οπαδούς, που βλέπουν ως μοναδικό τρόπο για μια επιτυχία τα εκατομμύρια και τους σούπερ σταρ. Τα χρήματα φυσικά και χρειάζονται, όπως και οι σπουδαίοι παίκτες. Αλλά οι τίτλοι δεν θέλουν μόνο λεφτά, θέλουν και δουλειά και ομαδικό πνεύμα...
Διαβάστε ακόμη:
Πρωταθλήτρια η Μπαρτσελόνα, 83-81 τη Ρεάλ (VIDEO)
