Η δικαίωση του Μπέντο με τον Μάριν
Δεν υπάρχει πλέον λόγος να ερωτηθεί ξανά ο Πορτογάλος κόουτς γιατί δεν χρησιμοποιεί τον Γερμανό διεθνή μεσοεπιθετικό. Φροντίζει ο ίδιος ο Μάρκο σε κάθε του συμμετοχή να δικαιώνει την επιλογή του κόουτς που τον έχει τοποθετήσει μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος σχολιάζει...
Στην αναμέτρηση Κυπέλλου της Σπάρτης, ο Μάρκο Μάριν πραγματοποίησε την 7η συμμετοχή του από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στον Πειραιά. Τρία ματς "μετράει" στη διοργάνωση κι από άλλα δύο σε πρωτάθλημα, Europa. Η συγκομιδή του ισχνή. Η διάθεσή του ανύπαρκτη. Είναι να απορεί κανείς πως ένας παίκτης με τέτοιο βιογραφικό, ένα από τα κορυφαία ταλέντα παγκοσμίως όταν ξεκινούσε την καριέρα του, τόσο χαρισματικός, εμφανίζεται απαθής, ξεζουμισμένος, χωρίς νεύρο και ίχνος εγωισμού.
Όταν το όνομά του τέθηκε στη διάρκεια του καλοκαιριού στα υπόψη του Πάουλο Μπέντο, ο Πορτογάλος κόουτς αρχικά απόρησε και αναρωτήθηκε αν ο συγκεκριμένος είναι διατεθειμένος να συνεχίσει την καριέρα του στην Ελλάδα. Δυσκολεύθηκε να πιστέψει ότι ο ζογκλέρ Μάρκο φεύγοντας από την Τσέλσι, έστω κι αν πέρασε δανεικός ακόμη και από την Τουρκία, θα δεχόταν να συνεχίσει την καριέρα του στην πατρίδα μας, στα 27 χρόνια του...
Είναι άξιο απορίας, ανεξάρτητα από τις όποιες παραξενιές ή τις ιδιοτροπίες του 47χρονου κόουτς, πως ο Μάριν έχει συμβιβαστεί τόσο εύκολα στην προοπτική του πάγκου και της εξέδρας. Ο 35χρονος Τσόρι, ο οποίος διανύει την τελευταία ή την προτελευταία του σεζόν ως ποδοσφαιριστής, έβγαλε αντίδραση. Δημοσιοποίησε τη δυσαρέσκειά του, έστω και χωρίς διάθεση να προκαλέσει πρόβλημα στην ομάδα. Έβγαλε ποδοσφαιρικό εγωϊσμό. "Φώναξε" με τον τρόπο του "είμαι εδώ και θέλω να βοηθήσω".
Πού είναι ο Μάριν; Μένει εκτός αποστολής, όλα καλά. Κάθεται στον πάγκο, τα ίδια. Παίζει, κάνει αγγαρεία. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ένας τόσο προικισμένος ποδοσφαιριστής, ο οποίος έχει μπροστά του χρόνια μπάλας, συμπεριφέρεται με νοοτροπία παλαίμαχου ποδοσφαιριστή.
Ξέρω και ξέρουμε όλοι μας, ότι δεν είναι ευχάριστο για έναν παίκτη με τέτοιες παραστάσεις να παίζει με αντιπάλους τα Χανιά και τη Σπάρτη. Δεν ήταν, άλλωστε, ο μόνος που έκανε αγγαρεία σε ένα ματς, ουσιαστικά, διαδικαστικού χαρακτήρα. Μπορώ να δεχθώ, για την οικονομία της συζήτησης, ότι ο Μπέντο τον έχει αδικήσει, του έχει... σπάσει τα νεύρα, δεν τον έχει “σεβαστεί” και νιώθει άδειος...
Το πρώτο και σημαντικότερο, ωστόσο, δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι για μας, αλλά τι κάνουμε εμείς για τον εαυτό μας. Πως αντιδράμε όταν νιώθουμε ότι μας αδικούν. Πόσο φιλόδοξοι είμαστε, σε τελική ανάλυση, κι αν μπορούμε να δεχθούμε αυτό που θεωρούμε "αδικία" σε βάρος μας.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ...
Ο Μάρκο Μάριν δεν δείχνει καμία διάθεση να δώσει "απαντήσεις". Στα πρώτα ματς της σεζόν τουλάχιστον, κουνήθηκε λίγο. Μοίρασε τρεις ασίστ στο πρωτάθλημα. Κάτι έκανε για να βοηθήσει την ομάδα. Η συνέχεια, όμως, είναι απογοητευτική. Δείχνει να μην έχει φρένο ο κατήφορος...
Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει ή έστω να του πουν όσοι είναι κοντά του, ότι έτσι μόνο ο ίδιος χάνει; Ότι δικαιώνει τον Μπέντο που τον έχει μονιμοποιήσει στην εξέδρα, σε όλα τα πολύ σοβαρά παιχνίδια της ομάδας; Ότι είναι ήδη με το ένα... πόδι εκτός λίστας Europa, θέση την οποία είναι έτοιμος να αρπάξει ο Φελίπε Πάρντο;
Πως μπορεί να νιώθει άραγε όταν βλέπει ένα νέο παιδί, μόλις στα 19 χρόνια του, όπως είναι ο Γιώργος Μανθάτης, να έρχεται από τον πάγκο, να "ανακατεύει" όλο το παιχνίδι, να βάζει γκολ, να προκαλεί τη βελτίωση όλης της ομάδας, με τη φρεσκάδα και τον ενθουσιασμό του; Έχει λογική να αμείβεται με περισσότερο από ένα εκατομμύριο το χρόνο και να παρουσιάζει τέτοια εικόνα, έστω κι αν νιώθει απογοητευμένος ή αδικημένος;
Αυτό που έκανε ο Μανθάτης στη μισή ώρα της παρουσίας του, έπρεπε να κάνει ο Μάριν, όχι μόνο στη Σπάρτη στη μία ώρα που αγωνίστηκε, αλλά σε κάθε του συμμετοχή! Να αποδείξει πως και θέση στην ενδεκάδα δικαιούται και τη διαφορά μπορεί να κάνει σε μια ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού, αφού το ταβάνι του είναι πολύ υψηλότερο από πλευράς ποιότητας...
Νομίζω πως μετά και την τελευταία του εμφάνιση, δεν υπάρχει λόγος να ρωτήσει κανείς ξανά τον Μπέντο γιατί δεν τον χρησιμοποιεί. Φρόντισε να... απαντήσει ο ίδιος ο Μάριν και να λύσει όλες μας τις απορίες. Κρίμα, γιατί τέτοιοι παίκτες δεν έρχονται κάθε μέρα στην Ελλάδα, αλλά αν δεν το λέει και λίγο η καρδιά σου, σε τελική ανάλυση, δεν σου φταίει κανείς παρά μόνο ο εαυτός σου...
Το ακριβώς αντίθετο, ισχύει για τους πιτσιρικάδες Ρέτσο, Μανθάτη, αλλά και για τον Ανδρούτσο. Σε κάθε ευκαιρία, "τρώνε" το χορτάρι για να καθιερωθούν. Παλεύουν για να αποδείξουν ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη του προπονητή. "Πονάνε" τη φανέλα που φορούν. Γι' αυτό και δίνουν στον κόουτς το απόλυτο άλλοθι. Να τους δίνει ευκαιρίες κάθε φορά που του παρέχεται η δυνατότητα και να αφήνει τον Μάριν και τον κάθε Μάριν έξω από το γήπεδο...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ