Κόντρα σε όλους και σε όλα γίνεται Θρύλος!
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για τον "ατσάλινο" Ολυμπιακό που μετά το γκολ-φάντασμα κυνήγησε με ακόμη μεγαλύτερη λύσσα την πρόκριση και την πήρε πανηγυρικά. Για τον καταλύτη Φορτούνη που υπέγραψε την ανατροπή σε 8 λεπτά, για τον Μπέντο που άλλαξε σύστημα όταν έπρεπε, αλλά και το... νταμπλ που πλησιάζει και θα είναι το πιο γλυκό!
Είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που η μπάλα καίει και ο Ολυμπιακός βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο βρίσκει τρόπο να αντιδράσει; Στο δικό μου μυαλό δεν είναι τυχαίο. Και επειδή αυτή η ομάδα έχει τεράστια ψυχικά αποθέματα και τα δείχνει ανεξαρτήτως προσώπων και συνθηκών, αλλά κι επειδή τα “πιστά σκυλιά” του Πάουλο Μπέντο παίζουν και για εκείνον όταν χρειάζεται για να του δώσουν οξυγόνο.
Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα από το ξεκίνημα της σεζόν για εκείνους που δεν εμπιστεύεται ο Πορτογάλος τεχνικός. Είναι σαφώς λιγότερη για εκείνους που παίζουν και όποτε χρειάζεται κάνουν αυτό που πρέπει για να έχουν την ομάδα μέσα και στους τρεις στόχους και τον προπονητή στον πάγκο να συνεχίζει τη δουλειά του.
Γενικά, με τον φετινό Ολυμπιακό το θέμα είναι από πού πιάνεις τη συζήτηση. Αν όλα φέτος ήταν αγγελικά πλασμένα, οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες δεν θα καλύπτονταν από αυτά που βγάζει η ομάδα στο χορτάρι. Όποιος, όμως, δεν τα πράγματα λίγο πιο ρεαλιστικά, θυμηθεί πόσο δύσκολο ήταν το καλοκαίρι και τι αναποδιές παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της σεζόν, οφείλει να πει ένα "μπράβο" τουλάχιστον για το ότι αυτή η ομάδα ξέρει να νικά ακόμη και τον εαυτό της!
Τι δεν άκουσε πάλι ο Μπέντο επειδή προσέγγισε το παιχνίδι με 4-4-2, τον Σεμπά παρτενέρ του Ανσαριφάρντ στην επίθεση και τον Φορτούνη στον πάγκο, να πάρει καμία ανάσα για τον ΠΑΟΚ και τη Μπεσίκτας. Όσοι έχουν αμφιβολίες για το αν πρέπει να ανασάνει ο Κώστας, ας ρίξουν μια ματιά στις φετινές του συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις (30) και τα ξαναλέμε...
Αυτός τελικά έκανε και τη διαφορά. Όταν το πράγμα στράβωσε, όχι επειδή ο Ατρόμητος ήταν καλύτερος, αλλά επειδή έτσι αποφάσισε ο βοηθός Κωστάρας που δεν είδε τον Κιβρακίδη τουλάχιστον ένα μέτρο οφσάιντ να σερβίρει έτοιμο γκολ στον Ντάουντα, ήταν εκείνος που ήρθε "φρέσκος" και με λυμένο το ζωνάρι από τον πάγκο για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Ο Πάουλο Μπέντο που τόσα έχει ακούσει, ενήργησε ψύχραιμα και έξυπνα από τον πάγκο τη στιγμή της αλλαγής του "Φορτού", καθώς άλλαξε παράλληλα και το σύστημα στο γνώριμο 4-2-3-1. Ελευθέρωσε τον Κώστα πίσω από τον Ανσαριφάρντ, πέρασε αριστερά τον Σεμπά, μετέφερε δεξιά τον Μανθάτη που αποδίδει καλύτερα και ο γόρδιος δεσμός λύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, πάντως, πως ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα, έστω κι αν δεν είχε ουσία επιθετικά στα πρώτα 45', και δεν λύγισε ακόμη κι όταν βρέθηκε ετσιθελικά πίσω στο σκορ. Έδειξε χαρακτήρα μεγάλης ομάδας, ανέβασε ακόμη περισσότερο το ρυθμό και την ένταση στο παιχνίδι του, με αποτέλεσμα να κάνει την ανατροπή μέσα σε διάστημα 8 λεπτών χάρη σε δύο κεφαλιές. Μία του Ρομαό που έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με την ερυθρόλευκη φανέλα και μία του Φορτούνη, έπειτα από ωραία σέντρα του Ντε λα Μπέγια.
ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ
Το γεγονός ότι οι πρωταθλητές έδειξαν για μία ακόμη σφυγμό και ψυχικά αποθέματα, κάτι σημαίνει, όχι για τους ίδιους, αλλά κυρίως τους αντιπάλους τους. Κόντρα σε κούραση, απουσίες και σοβαρά διαιτητικά λάθη που πλέον δεν μπορούν να χαρακτηριστούν "ανθρώπινα", χωρίς αντίλογο, ο Ολυμπιακός είναι εκεί μέσα σε όλα με... επαναφορτιζόμενες μπαταρίες, σε κάθε ματς που δεν έχει "αύριο". Το απέδειξε στην Άγκυρα και προκρίθηκε στους "16". Το επανέλαβε στο Περιστέρι και άρπαξε το εισιτήριο για τους "4" του Κυπέλλου.
Κι επειδή έχει σηκωθεί πολύ σκόμη αναφορικά με τη διαιτησία τους τελευταίους μήνες, ο Ολυμπιακός του... ενός πέναλτι φέτος, έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει παραπονούμενος και αδικημένος, από τη στιγμή που τα λάθη σε βάρος του, όχι απλά δεν περιορίζονται, αλλά αυξάνονται με μαθηματική πρόοδο! Σε τελική ανάλυση, από τη στιγμή που ο Αρετόπουλος απέβαλε χωρίς δεύτερη σκέψη τον Ντα Κόστα, θα μπορούσε πολύ νωρίτερα να αποβάλει (με 2η κάρτα) και τον Πλατέλα για την κλωτσιά στον Ντε λα Μπέγια, την ώρα που το παιχνίδι είχε σταματήσει...
Εκείνο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει είναι ότι οι Ερυθρόλευκοι βρίσκουν τη δύναμη να συνεχίζουν εκεί όπου οι άλλοι σταματούν, ή προσπαθούν να τους... σταματήσουν. Κι αυτό αποτελεί την καλύτερη υποθήκη για τη συνέχεια της χρονιάς. Μιας χρονιάς με αναταράξεις, μιας χρονιάς που δεν είναι ιδιαίτερα λαμπερή, από πλευράς θεάματος, αλλά στο τέλος της ο Ολυμπιακός μπορεί να πανηγυρίσει το πιο γλυκό νταμπλ! Κόντρα σε όλους και σε όλα κι ενώ οι μάσκες της... εξυγίανσης θα έχουν πέσει!
