Ο Θρύλος του Φουστέρ

Στις μεγάλες «μάχες» οι «στρατηγοί» είναι εκείνοι που με τις αποφάσεις, την εξυπνάδα και την εμπιστοσύνη που εμπνέουν, χαράζουν το δρόμο προς τη νίκη. Στον Ολυμπιακό, όμως, δεν χρειάζονται «στρατηγοί» όταν βρίσκεται στο γήπεδο ο «πιστός στρατιώτης» Νταβίντ Φουστέρ.

Αυτός ξανάκανε… Θρύλο μια ομάδα που πέρασε από σαράντα κύματα το τελευταίο διάστημα, αυτός ήταν το «βάλσαμο» για να γιατρευτούν πολλές από τις πληγές της, αυτός ήταν ο καταλύτης για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός και να βροντοφωνάξει «παρών» σε ένα ματς χωρίς «αύριο»!

Ας με συγχωρήσουν ο Τσόρι και ο Κασάμι, καθώς και η δική τους απόδοση ήταν συγκλονιστική. Αν, όμως, δεν υπήρχε στο γήπεδο ο ανυπέρβλητος Ισπανός, ο παίκτης που από την πρώτη μέρα έως σήμερα, είτε παίζει ένα λεπτό είτε 90, τα κάνει όλα και συμφέρει, πολύ φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα θα ήταν διαφορετικό.

Έδειξαν σφυγμό και χαρακτήρα

Έγραφα και χθες ότι το παιχνίδι με τη Μάλμε ήταν για αποδείξεις και «απαντήσεις». Όχι τόσο από τον Μίτσελ, όσο από τους παίκτες του. Όφειλαν να δείξουν σφυγμό και ποδοσφαιρικό εγωισμό. Το έκαναν! Όφειλαν να παίξουν και για τον προπονητή τους. Το έκαναν! Κανείς, όμως, δεν το έκανε τόσο καλά και με τόση αυταπάρνηση όσο αυτός ο αφανής ήρωας, ο οποίος ακόμη και στα 32 χρόνια του αποτελεί την επιτομή του παίκτη που κάθε κόουτς θα ήθελε στο ρόστερ του.

Κάποτε ο πολύπειρος Σάββας Θεοδωρίδης που έχει «φάει» τα γήπεδα με το κουτάλι κι έχουν περάσει από τα χέρια του παίκτες και παίκτες δήλωνε ότι «θα ήθελα να έχω στον Ολυμπιακό έντεκα Φουστέρ»! Όποιος είδε το παιχνίδι και στη συνέχεια παρακολούθησε τον Νταβίντ να κάνει δηλώσεις στις κάμερες με σχεδόν κλειστό το δεξί μάτι από την κλωτσιά που δέχθηκε στη φάση του 1-0, κατάλαβε το γιατί…

Ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια προβλέψιμη ομάδα κι αυτό πλέον το γνωρίζουν οι πάντες. Μέχρι και ο Βαγγέλης Μαρινάκης μίλησε για διορθωτικές αλλαγές, δηλαδή μεταγραφές, όπως διευκρίνισε και εξήγησε πως η φανέλα του Ολυμπιακού είναι πολύ βαριά με αποτέλεσμα κάποιοι να μη μπορούν να τη σηκώσουν.

Να ξεκινάει την ενδεκάδα

Σε μια ομάδα, λοιπόν, που έχει τα προβλήματά της και πρέπει να μάθει να ζει μ’ αυτά, «καμικάζι» σαν τον Φουστέρ χρειάζονται για να βάλουν το κεφάλι τους στη φωτιά, προκειμένου να την οδηγήσουν στη νίκη. Είμαι πεπεισμένος πως όσο ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει αγωνιστικά θέματα και αδυναμίες η ενδεκάδα του πρέπει να ξεκινάει από τον Νταβίντ! Γιατί; Επειδή θα τα δώσει όλα παντού και πάντα, προκειμένου να φτάσει στο στόχο, αλλά κι επειδή θα παρασύρει και τους άλλους σε αυτό το μοτίβο. Όταν βλέπεις τον διπλανό σου να πεθαίνει στο γήπεδο, άλλωστε, δεν μπορεί να μείνεις απαθής!

Δεν ξέρω πόσοι το πρόσεξαν, αλλά ακόμη και στη φάση του 1-1 στην οποία η άμυνα του Ολυμπιακού έχει συλληφθεί κοιμώμενη και οι Σουηδοί φτάνουν στην ισοφάριση με μία κούρσα και μία… πάσα, αυτός που κυνηγάει με λύσσα από τη μία μεριά του γηπέδου μέχρι την άλλη τον σκόρερ της Μάλμε (σ.σ. είχε περάσει στο ματς ως αλλαγή μερικά λεπτά νωρίτερα) ήταν ο Φουστέρ! Τι άλλο να ζητήσεις;

Ο Ισπανός μεσοεπιθετικός, βέβαια, μπορεί να έσυρε το χορό και να άπλωσε το μαντήλι στους συμπαίκτες του, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο μόνος. Κι αν ο εφτάψυχος Μίτσελ αποφασίσει να κάνει το τραπέζι σε κάποιους για τη χθεσινή νίκη που τον διατηρεί στον πάγκο του Ολυμπιακού (σ.σ. όπως είχε πει ότι θα έκανε πέρυσι με τον Ρομπέρτο μετά από τη νίκη σε βάρος της Μπενφίκα) αυτοί θα ήταν πλην του συμπατριώτη του, ο Τσόρι και ο Κασάμι!

Ο Αργεντινός «ζωγράφισε» για μία ακόμη φορά συνδυάζοντας την απαράμιλλη τεχνική του με απίστευτο πάθος και με ένα γκολ για… κάδρο, ενώ ο Παϊτίμ ήταν πραγματικό «ηφαίστειο»! Κι αν κάποιοι περίμεναν ότι ο Φουστέρ και ο Τσόρι θα «σκιστούν» για τον Μίτσελ, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, η στάση και η απόδοση του Κασάμι είναι άξια συγχαρητηρίων.

Μόνο ένας παίκτης με προσωπικότητα και… καρύδια θα είχε αυτή τη συμπεριφορά απέναντι σε μια ομάδα, η οποία λογικά αποτελεί εφαλτήριο για κάτι παραπάνω στην καριέρα του, αλλά κι απέναντι σε έναν προπονητή, ο οποίος δεν δίστασε πρόσφατα να τον βγάλει στη σέντρα με δηλώσεις του, αλλά και να τον αφήσει στον πάγκο, προκειμένου να τον συνετίσει.

Μπορεί ο διεθνής Ελβετός να έχει τα… φεγγάρια του, μπορεί να μην είναι ο πιο συνεπής από πλευράς τακτικής, αλλά έδειξε πως στα σκούρα ξέρει να σέβεται όχι μόνο το χέρι που τον ταΐζει, αλλά και τον άνθρωπο που καλείται να πάρει δύσκολες αποφάσεις για το καλό του συνόλου.

Χάντρα στο κομπολόι του

Όποιος μπει στον κόπο να δει ξανά το παιχνίδι θα διαπιστώσει ότι ο 22χρονος χαφ παρότι για μία ακόμη φορά δεν έπαιξε στη φυσική του θέση, δηλαδή στον άξονα ως κεντρικός μέσος, αλλά ως αριστερός χαφ, τα έκανε όλα! Από δική του παλικαρίσια ενέργεια έφτασε η μπάλα στον Φουστέρ για το 1-0. Από δική του ασίστ «έγραψε» ο Αφελάι το 4-1, ενώ προηγουμένως είχε μαζέψει πάνω του όλη την αντίπαλη άμυνα. Δεν έχασε ούτε μία προσωπική μονομαχία. Κράτησε τη μπάλα όταν χρειάστηκε, κέρδισε φάουλ, έδωσε ανάσες στην ομάδα, πέρασε τους δυναμικούς και παθιασμένους Σουηδούς χάντρα στο κομπολόι του.

Και ο Μίτσελ, όμως, για μία ακόμη φορά εμφανίστηκε καλά διαβασμένος σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Και τη δεξιά του πλευρά φόρτωσε στο πρώτο ημίχρονο με Ομάρ, Φουστέρ και Τσόρι (σ.σ. είχε εντολή να βγαίνει πάνω στον αριστερό μπακ), γεγονός που δημιούργησε υπεραριθμία και τεράστια προβλήματα στον αριστερό μπακ και συνολικά στην άμυνα της Μάλμε, ενώ σε γενικές γραμμές δικαιώθηκε για τις επιλογές του και στον καταρτισμό της ενδεκάδας, αλλά και στις αλλαγές.

Το χθεσινό 4-2 δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έπαψε να έχει προβλήματα, ούτε έπιασε φοβερή απόδοση. Οι αδυναμίες στην άμυνα εμφανίστηκαν ξανά και δεν είναι τυχαίο ότι οι «ερυθρόλευκοι» δέχθηκαν δύο ίδια γκολ από τη Μάλμε από ισάριθμες προσπάθειες στο στόχο και 4 στο σύνολο από τους Σουηδούς που δεν σκόραραν ούτε μία φορά κόντρα σε Ατλέτικο και Γιουβέντους.

Η νίκη επί της Μάλμε, ωστόσο, έδειξε το πώς μπορούν οι «ερυθρόλευκοι» να πάρουν κι αυτό το πρωτάθλημα. Μπορεί να τους λείπει φέτος η φαντασία, η ταχύτητα, το «εύκολο» γκολ και τα άκρα-φωτιά, αλλά έχουν την ποιότητα, την εμπειρία και τη φανέλα για να κάμψουν κάθε αντίπαλο, αρκεί να μπαίνουν στο γήπεδο όπως χθες. Με το μαχαίρι στα δόντια και αποφασισμένοι να δώσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν.

Το παλεύει και ο Μήτρογλου

Μέχρι και ο Μήτρογλου που τόση κουβέντα έχει γίνει τον τελευταίο καιρό, έδειξε χθες πόσο πολύ ήθελε να βοηθήσει για να έρθει η πολύτιμη νίκη και μαζί το εισιτήριο για το Europa League. Δεν στέκομαι στο γκολ που πέτυχε, το οποίο ήταν πανεύκολο για την κλάση του, ούτε στα άλλα δύο που έχασε από πολύ ευνοϊκές θέσεις. Στέκομαι στη διάθεσή του, στην προσπάθεια να συμμετέχει στο παιχνίδι, στις μάχες που έδωσε με τους αντίπαλους αμυντικούς σε πολλές από τις οποίες βγήκε νικητής.

Στη διάρκεια του χθεσινού παιχνιδιού, μάλιστα, πείστηκα ότι το πρόβλημα του Κώστα είναι καθαρά ψυχολογικό. Έχει άγχος ακόμη κι όταν επιχειρεί μια πάσα στα δύο μέτρα. Να… ανασάνει θέλει, να στηριχθεί λίγο ακόμα μέχρι να βρει τη χαμένη του αυτοπεποίθηση και να πάρει ξανά μπρος στο σκοράρισμα. Και μόνο το γεγονός ότι δεν πανηγύρισε μετά από το 3-2 που «κλείδωσε» ουσιαστικά και τη νίκη δείχνει ότι τώρα -περισσότερο από ποτέ- χρειάζεται συμπαράσταση, την οποία, ευτυχώς, του δείχνουν έμπρακτα οι συμπαίκτες και ο προπονητής του.

Η βαθμολογία λέει την αλήθεια

Για να φτάσουμε και στη σούμα του αγώνα, αλλά και της γενικότερης παρουσίας του Ολυμπιακού στο Champions League, προσωπική μου άποψη είναι ότι η τελική βαθμολογία λέει την αλήθεια. Οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν 9 βαθμούς με τρεις –μεγάλες- νίκες στην έδρα τους και τρεις ήττες εκτός.

Πολλοί λένε ότι η πρόκριση χάθηκε στη Σουηδία. Εγώ λέω ότι όπως η ομάδα είχε και την τύχη με το μέρος της για να πετύχει το απόλυτο στο «Καραϊσκάκη», έτσι στάθηκε άτυχη στη Σουηδία και στην Ιταλία. Ας είμαστε ρεαλιστές. Όταν βάζεις δέκα γκολ σε 6 ματς και δέχεσαι 13 δεν μπορείς να περιμένεις κάτι περισσότερο από την τρίτη θέση. Κακά τα ψέματα.

Από ‘κει και πέρα, ο Αμπιντάλ έδειξε και χθες ότι είναι φευγάτος με την… αόρατη παρουσία του και καλώς να μας αδειάσει τη γωνιά. Σε μια φάση του αγώνα, μάλιστα, που προσπάθησε να διώξει ανεπιτυχώς τη μπάλα από τη περιοχή σηκώθηκε ένας φίλαθλος από τα επίσημα και του φώναξε: «Καλύτερα φύγε από τη μέση γιατί εμποδίζεις και τους υπόλοιπους»! Νομίζω ότι τα είπε όλα…

Επαναλαμβάνω ότι ο Ολυμπιακός δεν έγινε ξαφνικά σούπερ επειδή πήρε ρεβάνς από τη Μάλμε και μαζί την 3η θέση στον όμιλο, ούτε λύθηκαν με μιας τα προβλήματά του. Έδειξε, ωστόσο, με την αντίδρασή του, χαρακτήρα μεγάλης ομάδας, απέδειξε πως όταν παίζει ως ομάδα όλα γίνονται και έπεισε πως αν συνεχίσει έτσι μπορεί να προσβλέπει σε πολύ καλύτερα αποτελέσματα κι εντός των συνόρων, αλλά και στο Europa.

Πολύ σκληρός για να πεθάνει

Όσο για τον Μίτσελ δικαίωσε την πρόβλεψη ότι θα αποδειχθεί –για μία ακόμη φορά- πολύ σκληρός για να πεθάνει και αυτή η εξέλιξη μάλλον είναι καλύτερη για όλους. Και για τον ίδιο και για την ομάδα, αφού δείχνει πως έχει ακόμη και στα δύσκολα τον τρόπο να τη χειριστεί, αλλά και για τον Μαρινάκη που βγήκε από τη δύσκολη θέση να πάρει το ρίσκο της αντικατάστασης Δεκέμβρη μήνα με ό,τι παρελκόμενα μπορεί αυτό να συνεπάγεται…

Διαβάστε ακόμη:

Ολυμπιακός - Μάλμε 4-2 (VIDEOS)

Επίθεση Βαγγέλη Μαρινάκη: "Οι βρωμιάρηδες πρέπει να ανησυχούν. Εγώ θα μείνω πολλά χρόνια" (VIDEO)

Στους ισχυρούς της κλήρωσης ο Ολυμπιακός