Το νταμπλ και η στάχτη στα μάτια

Τρεις νίκες κυνηγά από εδώ και πέρα ο Ολυμπιακός για να πανηγυρίσει την κατάκτηση του νταμπλ. Δύο στο πρωτάθλημα και μία στον τελικό του Κυπέλλου φτάνουν και περισσεύουν. Αν όλα πάνε καλά και οι δύο κούπες καταλήξουν στον Πειραιά, είναι σίγουρο πως για κάποιους η χρονιά θα είναι επιτυχημένη.

Το είπε, άλλωστε, πρόσφατα και ο Πιέρ Ισά στη συνάντηση που είχε με τους ρεπόρτερ της ομάδας. "Με πρωτάθλημα, κύπελλο και 9 βαθμούς στο Champions League θα έχουμε πετύχει τους στόχους μας και η σεζόν θα είναι επιτυχημένη", είχε υποστηρίξει ο αθλητικός διευθυντής των "ερυθρολεύκων".

Θα χάσουμε το δάσος

Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι είπε τη μισή αλήθεια. Ασφαλώς και είναι σημαντικό για μια ομάδα που έψαχνε τον καλό εαυτό της στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν, να φτάνει στην κατάκτηση των τίτλων και να έχει πραγματοποιήσει μια αξιόλογη πορεία στην Ευρώπη, ωστόσο, όποιος σταθεί εκεί και σπρώξει τα προβλήματα κάτω από χαλάκι της εξώπορτας, κινδυνεύει να δει το δέντρο και να χάσει το δάσος.

Είμαι σίγουρος πως η φετινή πορεία του Ολυμπιακού κόντρα σε αντιπάλους συγκεκριμένων δυνατοτήτων δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ευχαριστημένο, τουλάχιστον σύμφωνα με τις απαιτήσεις που υπάρχουν από τη συγκεκριμένη φανέλα.

Το να επιβάλλεται ο Ολυμπιακός όπως ο μονόφθαλμος στους τυφλούς -που λέει και η παροιμία- μπορεί να αποτελεί τη βασική προτεραιότητα, αλλά δεν φτάνει. Δε νομίζω να υπάρχει κανείς από τα εκατομμύρια των φίλων της ομάδας, με πρώτο τον πρόεδρό της, που αν τον ρωτήσεις αν… γούσταρε τη φετινή πορεία, θα απαντήσει καταφατικά.

Η περηφάνια, ο soft Ολυμπιακός κι ο εξαγριωμένος Μαρινάκης

Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την αξία των τίτλων και της κάθε κούπας. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να ξεχάσει και τις απαιτήσεις που υπάρχουν από αυτόν τον Ολυμπιακό. Οι φορές, άλλωστε, που ο φίλαθλος της ομάδας έφυγε φέτος περήφανος από το γήπεδο, μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Και αναφέρομαι στις νίκες επί της Ατλέτικο, της Γιουβέντους, άντε κι επί της Μάλμε. Έτερον ουδέν…

Κάποιοι λένε ότι ο Ολυμπιακός των τελευταίων χρόνων έχει γίνει soft κι αυτό αποδεικνύεται από τις τεράστιες δυσκολίες που συναντά για να επιβληθεί στα παραδοσιακά ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος. Φέτος πανηγύρισε όλη κι όλη μία νίκη, επί του Παναθηναϊκού στο Φάληρο, στο πιο "βουβό' και άοσμο ματς "αιωνίων" εδώ και πολύ καιρό.

Κάποιοι άλλοι στέκονται στον λάθος σχεδιασμό του καλοκαιριού, τις παραλείψεις και τις αστοχίες στο μεταγραφικό παζάρι που συνεχίστηκαν και τον Γενάρη με τον Χάρα και τον Σαντάνα. Όλοι έχουν κάτι να πουν και να επικαλούνται τη δική τους αλήθεια, όπως και ο Ισά, ίσως και κάποιοι άλλοι, έχουν κάθε λόγο να νιώθουν ικανοποιημένοι, υπερασπιζόμενοι έτσι και τη δική τους δουλειά…

Όποιος είδε, ωστόσο, τον Βαγγέλη Μαρινάκη αμέσως μετά από τον πρόσφατο αγώνα των Ιωαννίνων, κατάλαβε πολλά. Δεν χρειάστηκε να μιλήσει μαζί του. Η έκφραση του προσώπου του τα έλεγε όλα. Ο πρώτος που περιμένει περισσότερα από τον Ολυμπιακό είναι ο πρόεδρός του. Και ως οπαδός, αλλά και ως ένας άνθρωπος που επενδύει σε αυτόν το σύλλογο. Κάθε άνθρωπος που επενδύει, προσδοκά και τα ανάλογα αποτελέσματα ακόμη κι αν εξετάσει κανείς το θέμα ψυχρά και εντελώς τεχνοκρατικά.

Αλλιώς ονειρεύονται τον Ολυμπιακό όλοι όσοι τον αγαπούν και για να δουν αυτό που περιμένουν, δεν αρκούν ούτε μία ούτε δύο ούτε δέκα ή περισσότερες μεταγραφές. Αυτό είναι το τελευταίο. Το σημαντικό γι’ αυτήν την τεράστια ομάδα είναι πρώτα απ' όλα να σεβαστεί το dna της. Να αποκτήσει τον τσαμπουκά και τη δυναμική που είχε από την ίδρυσή της.

Απαραίτητη η αλλαγή προσώπων σε ρόστερ και όχι μόνο

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, να περάσουν το καλοκαίρι από το μικροσκόπιο. Η ομάδα και τα αποδυτήριά της χρειάζονται φρεσκάρισμα, με ανθρώπους που έχουν και τη γνώση, αλλά και τη δίψα να κάνουν πιο μεγάλο τον Ολυμπιακό. Να γουστάρουν που δουλεύουν σε αυτή την ομάδα και να μην λειτουργούν με νοοτροπία "δημοσίου υπαλλήλου".

Στη συνέχεια, θα πρέπει να γίνει μια ψύχραιμη προσέγγιση στο -θεμελιώδες για κάθε σύλλογο του πλανήτη- θέμα του προπονητή, του ανθρώπου που θα αναλάβει να χτίσει το νέο Ολυμπιακό. Αν οι αρμόδιοι κρίνουν ότι ο Βίτορ Περέιρα μπορεί και αξίζει την ανανέωση της εμπιστοσύνης, πρέπει να τον στηρίξουν με κάθε τρόπο και να δεχθούν κάθε μεταγραφική εισήγησή του, όσο σκληρή ή άδικη κι αν ακουστεί.

Μόνο με γενναίες αποφάσεις

Βρισκόμαστε πριν από ένα κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο ο πρωταθλητής και πιθανός νταμπλούχος Ολυμπιακός πρέπει να αλλάξει για να προχωρήσει μπροστά. Υπάρχουν, άλλωστε, όλα τα εφόδια για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Τα λάθη είναι γνωστά, οι αδυναμίες επίσης. Υπάρχει κι η οικονομική επιφάνεια, αλλά και η εμπειρία των προηγούμενων ετών για να γίνουν αυτά που πρέπει και να μην επαναληφθούν όλα όσα οι περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν…

Η διοίκηση των "ερυθρολεύκων" έχει όλο το χρόνο μπροστά της για να εκμεταλλευθεί το φετινό καλοκαίρι. Να βάλει κάποια πράγματα στη σειρά, ώστε να πραγματοποιηθεί το απαραίτητο restart. Από τη στιγμή, άλλωστε, που υπάρχει πρόθεση για 3-4 μεταγραφές top class, όπως ο ίδιος ο Ισά δημοσιοποίησε πρόσφατα, όλα μπορούν να γίνουν ακόμη καλύτερα. Αρκεί να υπάρξουν γενναίες αποφάσεις στους τομείς που επιβάλλεται.

Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να σταματήσει να συγκρίνεται και να θέτει ως όριο τις δυνατότητες των αντιπάλων του εντός των συνόρων, αλλά να μετράει το ύψος του με εκείνο των άλλων ομάδων που συμμετέχουν στο Champions League. Αυτή η διαδικασία, ωστόσο, θα πρέπει να αρχίσει από τώρα, ώστε να αξιοποιηθεί όλος ο διαθέσιμος χρόνος. Μόνο έτσι θα έρθουν καλύτερες μέρες, εκείνες για τις οποίες θα νιώσουν περήφανοι κι εκείνοι που τις χάραξαν, αλλά κι εκείνοι που έχουν τον Ολυμπιακό στο μέρος της καρδιάς… Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

Διαβάστε ακόμη

Στο δρόμο της επιστροφής ο Ντουρμάζ