Ανθοδέσμες ή μπουκέτα; Ποδόσφαιρο ηλιθίων...

Ποια Εθνική και κουραφέξαλα; Ελάχιστοι είναι πραγματικοί οπαδοί της. Η καφρίλα έχει παρεισφρήσει χρόνια και κάνουν (και εκεί) κουμάντο οι μπαχαλάκηδες. Το ξύλο στον (θρασύ) οπαδό ήταν επίδειξη δύναμης στους "εισβολείς", η... ευγενής άμιλλα των χουλιγκάνων. Την Τρίτη ήταν το Καραϊσκάκη, κάποτε ήταν η Τούμπα, πιο παλιά άλλα γήπεδα.

Ανθοδέσμες ή μπουκέτα; Ποδόσφαιρο ηλιθίων...
EUROKINISSI

Αφού πέσατε από τα σύννεφα με τα όσα έγιναν το βράδυ της Τρίτης στο γήπεδο Καραϊσκάκη (όσοι τέλος πάντων ακόμα δεν μπορείτε να πιστέψετε τα όσα είδατε), ας καταγράψουμε κάποια πράγματα που -υπό κανονικές συνθήκες- θα ήταν αυτονόητα.

Η Εθνική Ελλάδας, σε όλα τα αθλήματα (πολύ περισσότερο στο ποδόσφαιρο) δεν έχει φιλάθλους. Και για να μην ακουστεί η κλασική δικαιολογία περί τσουβαλιάσματος, ναι υπάρχει μία μερίδα φιλάθλων που χαρακτηρίζεται ως πιστή (τουλάχιστον αυτό δείχνει η πορεία τους) και έχει κερδίσει -με το σπαθί της, μέχρι αποδείξεως του εναντίου- να διαφέρει από τη μάζα.

Η Εθνική Ελλάδας έχει πανηγυρτζήδες. Εποχικούς φιλάθλους.

Πουλάει; Θα δείτε γεμάτα τα γήπεδα. Δεν πουλάει; Δώσ' του γκρίνια και κακό. Και σε αυτή την περίπτωση το ποδόσφαιρο έχει την... πρωτοκαθεδρία, αφού στο μπάσκετ, τουλάχιστον, υπάρχει ακόμα αυτός ο υγιής ρομαντισμός, αν είναι δόκιμος ένας τέτοιος χαρακτηρισμός.

Στην Εθνική Ελλάδας έχουν παρεισφρήσει χρόνια τώρα μπαχαλάκηδες. Οπαδοί άλλων ομάδων που φροντίζουν να δίνουν χρώμα στα παιχνίδια. Τις περισσότερες φορές το δικό τους. Είτε αυτό είναι κόκκινο είτε κίτρινο είτε μαύρο είτε πράσινο. Γι' αυτούς δεν υπάρχει Εθνική παρά μόνο μία ομάδα που χρησιμοποιεί κάποιους από τους παίκτες των συλλόγων. Άρα στηρίζουμε κατά το δοκούν. Ανάλογα το χρώμα.

Στις Εθνικές ομάδες κανονικών χωρών σπάνια θα δείτε φιλάθλους να πηγαίνουν στο γήπεδο με φανέλα των ομάδων τους. Είναι κάτι που παρατηρείται κυρίως στις βαλκανικές χώρες και φυσικά στην Ελλάδα. Δεν είναι μόνο το πρόσφατο παράδειγμα με το σοβαρό επεισόδιο στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Είναι τα τόσα παράδειγμα, στα οποία προστέθηκε και αυτό. Καραϊσκάκη, Τούμπα, Ν.Φιλαδέλφεια, Λεωφόρος. Γήπεδα που πάντα είχαν το οπαδικό χρώμα. Όχι μόνο στη διακριτική (ή μη) παρουσία, αλλά κυρίως στην αντίληψη του πως βλέπουν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Αυτά ως προς τη γενικότερη έννοια της Εθνικής ομάδας στην Ελλάδα. Και θέλω να πιστεύω πως είναι αρκετά ώστε να γίνει αντιληπτό πως το ξύλο που έφαγε ο οπαδός του Παναθηναϊκού στη Θύρα 8 του γηπέδου Καραϊσκάκη σε ματς με το Γιβραλτάρ δεν ήταν κάτι διαφορετικό από τη συνέχεια μίας εγκληματικής νοοτροπίας των οπαδών όταν βλέπουν εχθρικό χρώμα.

Η ηλιθιότητα στην προκειμένη περίπτωση έχει να κάνει με τη φαεινή ιδέα του συγκεκριμένου να πάει με φανέλα του Παναθηναϊκού δίπλα στη Θύρα 7. Η ηλιθιότητα, φυσικά, φέρνει αντίδραση με ηλιθιότητα, οπότε ουδεμία έκπληξη για το πως συμπεριφέρθηκε η μάζα. Η... ευγενής άμιλλα των κάφρων.

Το ίδιο θα έκαναν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού αν, για παράδειγμα, ένας τρελός με φανέλα του Ολυμπιακού έκοβε βόλτες στη Θύρα 13. Και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, για να μην παρεξηγηθούν οι "ευαίσθητοι" και επιδερμικοί αναγνώστες. Εκτός αν πιστεύετε πως θα τον περίμεναν με μία ανθοδέσμη και θα του ζητούσαν να βγάλουν σέλφι.

Θέλετε να ανέβουμε όλοι μαζί στο σύννεφο; Θέλετε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας; Θέλετε να μοιράσουμε ευθύνες δεξιά κι αριστερά; Ok, αλλά κάποια στιγμή θα δούμε την αλήθεια κατάματα και θα καταλάβουμε το αυτονόητο. Ποια Εθνική ποδοσφαίρου και κουραφέξαλα; Η μειοψηφία ασχολείται.

Οι κάφροι που έχουν ποτίσει χρόνια τώρα με δηλητήριο το ελληνικό ποδόσφαιρο την αντιμετωπίζουν ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για δημόσιο debate. Θέλουν να κυριαρχήσουν κι εκεί (και πολλές φορές το καταφέρνουν με την... ευγενική χορηγία των εκάστοτε διοικήσεων). Να ξέρετε πως η επαρχία δεν έχει μπολιαστεί (τουλάχιστον ακόμη) με την μαλακία που μας δέρνει.

Λίγοι, ελάχιστοι είναι αυτοί, όχι αρκετοί για να χαλάσουν τη ζαχαρένια των υπόλοιπων. Η επαρχία παραμένει ακόμα παρθένα και διψασμένη για αγωνιστικές εκδηλώσεις. Κάθε γροθιά στη μούρη του οπαδού στο γήπεδο Καραϊσκάκη ήταν και ένα χαστούκι στους επικεφαλής να δουν το ποδόσφαιρο διαφορετικά. Να το δώσουν στο λαό που θα το σεβαστεί. Να το δώσουν σε αυτούς που το στερούνται. Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Κι άλλες αφορμές για να πλακωνόμαστε στο ξύλο...

News 24/7

24MEDIA NETWORK