Αυτό το 1-0 ήταν μεγαλύτερος θρίαμβος από το 0-3
Ο Σταύρος Καραΐνδρος σχολιάζει το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό και ό,τι αυτό άφησε.
Είναι από τις λίγες φορές που μία νίκη σε ντέρμπι είναι τόσο κρυστάλλινη που δεν χρειάζονται οι σούπερ ντούπερ αναλύσεις. Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, κέρδισε με ευρύ και καθαρό σκορ τον Παναθηναϊκό στον πρώτο γύρο. Το ίδιο έγινε, αλλά από την άλλη πλευρά, την Κυριακή. Μόνο που το 1-0 δεν το λες ευρύ. Τη γενικότερη εικόνα, όμως, του τριφυλλιού στον αγωνιστικό χώρο τη λες καθαρή.
ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ
Ήταν από τις λίγες φορές που ο Παναθηναϊκός μπήκε σε ματς με καθαρό πλάνο. Εχοντας απέναντί του έναν Ολυμπιακό πληγωμένο, σκασμένο και ίσως ξενερωμένο, έκανε ό,τι έπρεπε για να φτάσει στην τελική επικράτηση. Το 1-0 μετράει ως νίκη και ουχί ως θρίαμβος, αλλά η νοοτροπία που έδειξαν οι "πράσινοι" μπορεί να χαρακτηριστεί θριαμβευτική.
Η διαφορά των δύο ομάδων τη δεδομένη χρονική στιγμή αποτυπώθηκε στο γεγονός πως άλλη ομάδα περίμενες να παίξει με το μαχαίρι στα δόντια και άλλη το έκανε. Ξέρετε πόσες νίκες μετράει στα τελευταία του παιχνίδια ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα; Μία. Αυτή με τον Ατρόμητο. Εχει τρεις ήττες στα ντέρμπι με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό (χωρίς να σκοράρει) και μία εντός έδρας από τον τρομερό Πανιώνιο.
ΧΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ
Δεν είναι έκπληξη ότι έκανε συνεχόμενες ήττες. Έκπληξη αποτελεί το γεγονός ότι σε κανένα από τα παιχνίδια που ακολούθησαν δεν έπαιξε με το μαχαίρι στα δόντια. Δεν ήταν ταλιμπάν. Τα προηγούμενα χρόνια θεωρούσες δεδομένο πως οι Πειραιώτες θα βγάλουν αντίδραση. Δεν γινόταν διαφορετικά, ήταν στο DNA τους. Έχαναν ένα ματς, στο επόμενο θα έπαιζαν λες και ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου. Δεν έπαιζαν καλά σε ένα ματς, στο επόμενο θα έβγαζαν εγωισμό για να αποδείξουν ότι κακώς τους έκραξαν.
Αυτός ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός του β' γύρου με τις δεδομένες απώλειες του ρόστερ και τις όποιες προσθήκες, δεν έχει κάτι από τα παραπάνω. Δεν βγάζει εγωισμό, δεν βγάζει αντίδραση, δεν βγάζει νεύρο, δεν βγάζει διάθεση να δώσει απαντήσεις.
Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός της χρονιάς που φρόντισε να χάσει το πρωτάθλημα από Νοέμβρη μήνα και να γίνει θίασος επιθεώρησης στα περισσότερα παιχνίδια του πρώτου γύρου, κατέβηκε το βράδυ της Κυριακής στο χορτάρι με το μαχαίρι στα δόντια και τα αυτιά στον προπονητή.
Πιστή εφαρμογή του πλάνου, απόλυτη συγκέντρωση, διάθεση, πάθος, τρεξίματα, όλα, τέλος πάντων, τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται για να πάρεις ένα τέτοιο ματς. Αυτό από τον Παναθηναϊκό είχαμε να το δούμε καιρό. Πολύ καιρό.
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ
Το ντέρμπι πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κάτι μεμονωμένο. Δεν μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά με τα επικείμενα ντέρμπι του Κυπέλλου. Άλλα ματς, σε διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις. Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε το βράδυ της Κυριακής για να κερδίσει και ήξερε πως να το κάνει. Οχι με "κλεφτοπόλεμο" ούτε με αντεπιθέσεις. Με καθαρό ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και δημιουργίας.
Κι αν θέλετε παράδειγμα, φέρτε στο νου το 0-3 του 2014 στο Φάληρο με το 1-0 της Κυριακής. Η μέρα με τη νύχτα. Θριαμβευτικό σκορ το ένα, "φτωχό" το άλλο. Ποιο θα θυμάται ο κόσμος μετά από κάποια χρόνια; Φυσικά το 0-3. Κι όμως, το 1-0 κρύβει μέσα του τον απόλυτο θρίαμβο για τον Παναθηναϊκό. Για μία ομάδα που θέλει να μάθει να κερδίζει τον Ολυμπιακό με δικό της ποδόσφαιρο, με δικό της τρόπο και όχι από τα λάθη του αντιπάλου.
"ΕΚΑΨΕ" ΤΟΝ ΤΣΟΡΙ
Βέβαια, στο συγκεκριμένο ντέρμπι έγιναν και αυτά. Λάθη του αντιπάλου. Ο Βούζας "έκαψε" το επιχείρημα της πλειοψηφίας αυτών που ήθελαν την απόλυση του Μπέντο. Δεν παίζει ο Τσόρι. Την Κυριακή έπαιξε ο Τσόρι, αλλά ο τρόπος που αυτό έγινε μόνο κακό στον παίκτη προκάλεσε.
Ο Τσόρι δεν είναι Μέσι να τον βάζεις κοντά στον επιθετικό και να τρέχει πίσω για να καλύψει το κενό που άφησε ο προπονητής. Ο Βούζας άφησε απροστάτευτο τον Ολυμπιακό στη μεσαία γραμμή αχρηστεύοντας το όποιο πλάνο είχε στο μυαλό του.
Ο Ντομίνγκες ξεκίνησε βασικός μετά από καιρό -και μάλιστα σε ντέρμπι- έχοντας όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει τον ήρωα. Είχε το know how από αυτά τα παιχνίδια, είχε εγωισμό, ήθελε να αποδείξει πως κακώς τον "πέταξε στα σκουπίδια" ο προηγούμενος προπονητής. Αντ' αυτού, ο Βούζας τον "έκαψε". Τον άφησε μόνο του να προσπαθεί να κάνει δουλειές στο γήπεδο που θα έπρεπε να κάνουν συγκεκριμένοι συμπαίκτες του, οι οποίοι όμως δεν ήταν εκεί από επιλογή προπονητή. Καμία βοήθεια, καμία στρατηγική και δικαίωμα στον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του.
ΑΛΛΗ ΟΜΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Φυσικά και δεν έχασε ο Ολυμπιακός από τον Τσόρι και τον Βούζα. Ο Ολυμπιακός έχασε γιατί δεν είναι, πλέον, η ομάδα του πρώτου γύρου. Οχι, δεν βρίσκεται σε κακό φεγγάρι. Αυτό θα μπορούσαμε να το πούμε αν μιλούσαμε για την ίδια ομάδα με αυτή του πρώτου μισού που εξασφάλισε ουσιαστικά το πρωτάθλημα. Αν ο Ολυμπιακός είχε μέσα Ιντέγε, Μιλιβόγεβιτς, Ομάρ και Πάρντο τότε, ναι, θα λέγαμε για "κακό φεγγάρι". Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με άλλη ομάδα.
Το "κακό φεγγάρι", για παράδειγμα, μπορείς να το πεις για τον Παναθηναϊκό του πρώτου γύρου. Ιδια ομάδα με την τωρινή είναι, με μοναδική προσθήκη (επί των βασικών) τον Κουρμπέλη. Αντε και τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο. Τι έγινε, λοιπόν, στον πρώτο γύρο και τι γίνεται τώρα; Τι άλλαξε και ο ίδιος Παναθηναϊκός που του δίναμε 25% για τίτλο στην αρχή της χρονιάς και δεν μπορούσε να κερδίσει τη Βέροια, εμφανίζεται το βράδυ της Κυριακής στη Λεωφόρο έτοιμος να καταπιεί σπαθιά;
Προπονητής είναι η απάντηση. Οχι μόνο διαχειριστής ενδεκάδας, αλλά προπονητής. Κανονικός. Που θα θέσει ένα πλάνο, θα δείξει την εφαρμογή του και θα έχει το κοφτερό μυαλό να επέμβει στην εξέλιξη του αγώνα αν χρειαστεί.
Ο Στραματσόνι είχε μόνο το ένα. Διαχειριστής ενδεκάδας. Πιστέψαμε ή θέλαμε να πιστέψουμε πως είχε και τα άλλα. Ο Ουζουνίδης τα έχει. "Μύρισε αίμα" και δεν άφησε χαμένη την ευκαιρία. Διάβασε τον αντίπαλο τη δεδομένη χρονική στιγμή και στην κατάσταση που βρίσκεται και έβαλε τα πιόνια στη σωστή θέση.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Η επόμενη μέρα... δεν έχει επόμενη μέρα. Το ντέρμπι και για τους δύο περνάει στην ιστορία. Μένει στα ντουλάπια των αποδυτηρίων. Ηταν κάτι μεμονωμένο. Ο Παναθηναϊκός καλείται να αποδείξει πως μπορεί να έχει κι άλλες τέτοιες εμφανίσεις και να μην πετά βαθμούς δεξιά κι αριστερά, ο Ολυμπιακός καλείται να βρει προπονητή για να τελειώσει η χρονιά, αλλά και να χτιστεί η επόμενη. Ο Παναθηναϊκός έχει δύσκολο πρόγραμμα μπροστά του, ο Ολυμπιακός έβγαλε τα δύσκολα και ψάχνει την ηρεμία του.
Α, ναι. Υπάρχει και το Κύπελλο. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Άλλες καταστάσεις, άλλες συνθήκες. Διπλά παιχνίδια με διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Για τους θριαμβευτές των ντέρμπι του β' γύρου τα συγκεκριμένα παιχνίδια έρχονται πάνω στην ώρα. Τώρα που έχουν το μομέντουμ. Για τον Ολυμπιακό μπορεί να αποτελέσουν την ταφόπλακα μίας τρελής χρονιάς. Εκτός αν βγάλει αντίδραση. Αλλά πότε το έκανε εφέτος για να το κάνει τώρα; Τα είπαμε και παραπάνω.