Δεν μας άξιζε φινάλε με οίκτο

Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για την Εθνική των προκριματικών που μας έδωσε κίνητρο -και χαρά- να μην δούμε αδιάφοροι το ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού.

20 ΙΟΥΝ 2014

Με εμφάνιση προκριματικών Μουντιάλ, δηλαδή ποδόσφαιρο που δεν ελκύει, αλλά φέρνει αποτελέσματα, η Εθνική πήρε (το ρήμα χρησιμοποιείται λόγω του αριθμητικού μειονεκτήματος) από την Ιαπωνία βαθμό και πέτυχε αυτό που ήθελε κάθε Έλληνας φίλαθλος, ακόμα και ο Ελληναράς που περιέγραψε γλαφυρά στο status του ο Ντέμης Νικολαϊδης: να δει με ενδιαφέρον το τρίτο ματς του ομίλου απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού.

Ακόμα και να αποκλειστούμε, τούτη η ομάδα μας έδωσε το δικαίωμα να ελπίζουμε σε κάτι στο τρίτο ματς και όχι να στρωθούμε το βράδυ της Τρίτης στην τηλεόραση για να δούμε τον Σάντος να χρησιμοποιεί τα λεγόμενα "δεύτερα" σε έναν αγώνα που θα θύμιζε περισσότερο αποχαιρετιστήριο αγώνα για τον Πορτογάλο παρά ματς Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Μαθημένοι στο αντιποδόσφαιρο

Τώρα έχουμε κίνητρο, ρε αδερφέ. Κι αυτό το κίνητρο ήρθε λόγω της κανονικής Εθνικής που είδαμε τα ξημερώματα της Παρασκευής. Οχι αυτή απέναντι στην Κολομβία, αλλά αυτή απέναντι στην Ιαπωνία. Την Εθνική των προκριματικών, τότε που έπαιζε για το 1-0 και το κατάφερνε. Και σήμερα μπορεί να το καταφέρναμε αν δεν έβγαινε με κόκκινη ο Κατσουράνης.

Ναι, την επόμενη μέρα θα λέγαμε για το αντιποδόσφαιρο, αλλά θα στεκόμασταν ότι αυτό φέρνει τα αποτελέσματα. Οπως τώρα, μόνο που τώρα λόγω του αριθμητικού μειονεκτήματος στεκόμαστε περισσότερο στο πάθος, την ψυχή και όλα τα συναφή που συνοδεύουν τέτοια παιχνίδια της ελληνικής ομάδας.

Κλείνει ο κύκλος με ψηλά το κεφάλι

Αυτή η Εθνική κλείνει τον κύκλο της. Καραγκούνης, Κατσουράνης, Γκέκας είναι οι σίγουροι που θα ρίξουν αυλαία στην Εθνική μετά το Μουντιάλ. Ο Σάντος φεύγει κι έρχεται ο Ρανιέρι με σκοπό να καλύψει αυτά τα κενά, να φέρει νέα πρόσωπα στην ομάδα και να φτιάξει το σύνολο πρωτίστως για το Euro του 2016 και μετά για το Μουντιάλ του 2018. Το ματς με την Ακτή ίσως είναι το τελευταίο για τους παραπάνω (εκτός του Κατσουράνη που ίσως να ήταν αυτό με τους Ιάπωνες).

Το γεγονός ότι έχει χαρακτήρα "τελικού" και όχι "πάμε να βγάλουμε την υποχρέωση" αξίζει σε αυτά τα παιδιά. Δεν θέλουν οίκτο, αλλά χειροκρότημα. Και να μάθουν σε αυτούς που έρχονται πως και η κριτική μέσα στο πρόγραμμα είναι. Τι να πουν και οι Αγγλοι και οι Ισπανοί. Τα γράψαμε μετά την Κολομβία...