Δεν μας αξίζει όλο αυτό

Φανταστείτε το έργο από το τέλος προς την αρχή. Κερδίζουμε στην πρεμιέρα την Ακτή Ελεφαντοστού. Χαμός, πανηγυρισμοί και πανηγύρια, αποθέωση. Ισοπαλία στη συνέχεια με την Ιαπωνία με 10 παίκτες. "Παλικάρια", "ήρωες", "οι 10 θεοί" κτλ. Κι έρχεται η τρίτη αγωνιστική και η Ελλάδα χάνει 3-0 από την Κολομβία, αλλά περνάει στην επόμενη φάση. Γκρίνια, κριτική στον Σάντος, κατήφεια και απαισιοδοξία για τη συνέχεια της ελληνικής ομάδας στην διοργάνωση.

Αυτό θα ήταν το χειρότερο σενάριο για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και το καλύτερο για τους μεμψίμοιρους. Το ιδανικό ήταν αυτό το βράδυ της Τρίτης. Νίκη εκεί που χρειαζόταν, μπάλα και εμφάνιση αντάξια ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου και μία μεγάλη πρόκριση στην επόμενη φάση της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη. Ιδανικό σενάριο για αυτούς που γουστάρουν να βλέπουν την Εθνική σε μεγάλες διοργανώσεις και δεν τη θέλουν ως φτωχό συγγενή, αλλά ως ένα σύνολο παικτών που μπορούν να κοιτάξουν οποιονδήποτε στα μάτια. Γιατί έχουν τη δυνατότητα, βρε αδερφέ.

Πανηγυρίζουν αυτοί που έκραζαν

Το κείμενο γράφεται στις 3 παρά, ξημερώματα Τετάρτης. Έχει περάσει σχεδόν 1,5 ώρα από το τέλος του αγώνα με την Ακτή και ακόμα συγκεντρώνω σχόλια αναγνωστών και δημοσιογράφων στο facebook, στο twitter και στα άρθρα του Contra.gr. Ουδείς ασχολείται με το κατόρθωμα της ελληνικής ομάδας. Ουδείς ασχολείται που η Ελλάδα είναι στους 16 του Μουντιάλ και δεν είναι, ας πούμε, η Ιταλία, η Αγγλία και η Ισπανία. Οι περισσότεροι -για να μην πω όλοι- κράζουν τους "αντιφρονούντες". "σας τα έδειξε ο καρπουζάς", "άντε κοιμηθείτε τώρα προπονητές του καναπέ" κι άλλα ωραία. Ακόμα και από τα ίδια πρόσωπα που έκραζαν την ελληνική ομάδα μετά το ματς με την Κολομβία.

Πρώτα Γερμανία, μετά Ελλάδα

Δεν θα πω στο τρυπάκι να απαντήσω και πάρω μέρος σε αυτό που κράζω. Θα σταθώ απλά στο γεγονός ότι οι Ελληνες δεν το αξίζουν αυτό. Ουδείς από εμάς. Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανείς. Δεν είμαστε με την Ελλάδα στο Μουντιάλ. Είμαστε με την Γερμανία, είμαστε με την Αργεντινή, την Βραζιλία, την Ιταλία, την Αγγλία και μετά με την Ελλάδα. Θα την υποστηρίζουμε μέχρι να αποκλειστεί. Και πρωτίστως θα κοιτάξουμε να απαντήσουμε σε αυτούς που άσκησαν κριτική στον Σάντους και στους παίκτες. Σε όλους αυτούς που έβλεπαν πως αυτή η ομάδα έχει τεράστιες δυνατότητες να παίξει μπάλα -όποτε το επιτρέπουν οι συνθήκες φυσικά- και ζητούσαν ακριβώς αυτό. Και επειδή το ζητούσαν ήταν αυτομάτως κακοί για τους απέναντι.

Ακόμα και στις χαρές είμαστε χώρια. Οι ψωριάρηδες που έκραζαν την Ελλάδα από εκεί και εμείς που αγαπάμε τους διεθνείς και τον Σάντος από εδώ. Στηθείτε στον τοίχο και απολαύστε την κατακραυγή. Εμείς απολαμβάνουμε τη δικαίωσή μας.

Κάτι για επιμύθιο: προσωπικά σας ευχαριστώ που είδα ένα 90λεπτο της Εθνικής και -επιτέλους- απόλαυσα μπάλα. Επιτέλους δεν θα βγάλω από τη μύγα ξύγκι. Παίξατε μπάλα και σας δικαίωσε η ίδια η μπάλα. Σας έδωσε αυτό που αξίζατε έστω και στο τέλος έστω και με τρόπο που στην Ελλάδα θα ασχολούμασταν με ανακοινώσεις και "κύκλους" ΠΑΕ. Όταν το αξίζεις, παίρνεις αυτό που πρέπει. Σας ευχαριστώ μάγκες...