Δεν θέλουμε Νισιμούρα στη γιορτή μας

Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για τα διαιτητικά λάθη που "κλέβουν" την παράσταση σε κάθε Μουντιάλ.

Δεν θέλουμε Νισιμούρα στη γιορτή μας

Σε μία πρόσφατη συζήτηση -με αφορμή το θέμα για το τι σημαίνει για εμάς το Μουντιάλ- υποστήριξα πως είμαι περισσότερο λάτρης του Euro παρά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Περίμενα ότι θα δω μία παύση λίγων δευτερολέπτων και θα στραφούν όλα τα βλέμματα των συναδέλφων πάνω μου. "Τι λέει ο τρελός".

Κι όμως, σχεδόν αμέσως βρήκα σύμμαχο τον Θέμη Καίσαρη για να ακολουθήσουν κι άλλοι σε σημείο που αισθάνθηκα ανακουφισμένος, σαν τον πελάτη στην καρέκλα του ψυχολόγου που λέει τα εσώψυχά του και ηρεμεί.

Ναι, το Euro το τοποθετώ πάνω από το Μουντιάλ για τον απλούστατο λόγο πως στο Ευρωπαϊκό μπορείς να δεις μια Δανία να σηκώνει την κούπα, μία Ελλάδα να κάνει τη μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών. Στο Μουντιάλ τι; Ντε και καλά θα δεις τους μεγάλους στον τελικό. Είτε γιατί το αξίζουν είτε γιατί τους σπρώχνουν. Κι αν δεις στα ημιτελικά κάποια από τις λεγόμενες μικρές ομάδες είναι γιατί το θέλουν κάποιοι άλλοι (βλέπε Μουντιάλ 2002...).

Αφορμή για αυτό δεν ήθελα να είναι η διαιτησία των πρώτων αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά -δυστυχώς- είναι. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε σε τόσο μεγάλο βαθμό και μάλιστα από την αρχή της διοργάνωσης.

Καλώς ή κακώς στο Μουντιάλ θα λάβουν μέρος και διαιτητές από χώρες που η ποδοσφαιρική κουλτούρα και γνώση δεν είναι στο υψηλότερο επίπεδο. Πόσο μάλλον των διαιτητών. Οκ, τους εκπαιδεύει η FIFA, μήπως όμως αντί να τους εκπαιδεύει τους μαθαίνει να... εκπαιδεύονται σε αυτά που θέλει σε κάθε μεγάλη διοργάνωση;

Στο Euro έχετε δει σφαγιαστικές διαιτησίες; Εχουμε κάποια κόκκινη ή πέναλτι που μνημονεύουμε; Κι αν ναι, είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εκεί οι διαιτητές είναι περισσότερο μέσα σε αυτό που ξέρουν να κάνουν. Είναι διαιτητές με Champions League, με εκατοντάδες ευρωπαϊκά παιχνίδια στην πλάτη. Προέρχονται από σπουδαία πρωταθλήματα με άλλες παραστάσεις και εμπειρίες. Εννοείται πως κάνουν κι αυτοί λάθη και μάλιστα χοντρά. Τα βλέπουμε κάθε χρόνο (εξάλλου στο Ισπανία-Ολλανδία ο Νικόλα Ριτσόλι είναι Ευρωπαίος). Του Μουντιάλ, όμως, είναι απροκάλυπτα. Και το λέμε εμείς με αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο που έχουμε. Αυτό της Βραζιλίας στην πρεμιέρα, είναι κάτι συνηθισμένο για την Ελλάδα. Της Ισπανίας το ίδιο. Μιλάμε, όμως, για την Ελλάδα. Την Ψωροκώσταινα. Οχι για το Μουντιάλ με εκατομμύρια τηλεθεατές. Νισιμούρα έχουμε και εμείς και πολλοί είναι χειρότεροι. Δεν επιβραβεύονται, όμως, με συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Περιορίζονται στα... εσωτερικά.

Ένας λόγος που παρακολουθούμε το Μουντιάλ δεν είναι (μόνο) γιατί είμαστε τρελαμένοι με το ποδόσφαιρο. Είναι γιατί θέλουμε να δούμε κάτι καινούργιο. Κάτι που θα αποτελεί θέμα συζήτησης μέχρι να έρθει το επόμενο. Γουστάρουμε να δούμε να ξεπετάγεται μία ομάδα, ένας προπονητής, ένα σύστημα. Γουστάρουμε να δούμε κάτι διαφορετικό (ακόμα και η κουτουλιά του Ζιντάν στο Ματεράτσι ήταν τέτοιο). Αν, όμως, αυτό μας το στερεί ο κάθε Νισιμούρα και να δίνει άλλοθι στα δικά μας αίσχη, τότε θα φτάσουμε στο σημείο να προτιμάμε τρεις γύρους πλέι οφ σε Super League και Football League για να γεμίζουν τα καλοκαίρια μας.

News 24/7

24MEDIA NETWORK