Η μαγκιά είναι να μη γίνεις σαν τους άλλους
Το ελληνικό ποδόσφαιρο πάντα ζούσε (και θα ζει) με κάποιον πάνω από το κεφάλι του, να κινεί τα νήματα. Είτε πολύ είτε λίγο. Είτε ξεδιάντροπα είτε με το βαμβάκι. Δεν αντέχει το 50-50. Θέλει τη "νέα εποχή". Θέλει και τους υπόλοιπους να περιμένουν καρτερικά τη σειρά τους. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Για να μη μπερδεύεστε, το ελληνικό ποδόσφαιρο μια ζωή ήταν γεμάτο από τις περίφημες "νέες εποχές". Απλά ο καθένας περίμενε καρτερικά τη σειρά του.
Σαν τώρα θυμάμαι κάποιους οπαδούς, το μακρινό 1996, τότε που πολλοί είχαν καταλάβει πως αλλάζουν τα κόζα, να θέλουν επιτακτικά πέναλτι από τη σέντρα. Για εκδίκηση Είκοσι χρόνια μετά, οι απέναντι τα ίδια ζητούν. Πολύ περισσότερο αυτοί που γεύτηκαν ακόμα μεγαλύτερη αδικία.
Άρα, μη μιλάτε για "νέες εποχές" όταν το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο το ζητά. Θέλει το αφεντικό του. Έτσι έμαθε, έτσι "μεγάλωσε", έτσι πορεύεται όλα τα χρόνια.
Με κάποιον πάνω από το κεφάλι του, να κινεί τα νήματα. Είτε πολύ είτε λίγο. Είτε ξεδιάντροπα είτε με το βαμβάκι. Και όλοι οι υπόλοιποι, της απέναντι όχθης, να δηλώνουν την οργίλη αντίδραση για την αδικία, ελπίζοντας από μέσα τους πως κάποτε θα γίνουν κι αυτοί χαλίφηδες.
Αν ρωτήσετε 10 φίλους του ΠΑΟΚ για το περιβόητο λάθος του επόπτη στο δεύτερο γκολ του Δικεφάλου στον τελικό, θα σου πουν και οι 10 πως δεν πειράζει, δεν είναι και λίγα αυτά που έχει τραβήξει η ομάδα από το ΠΟΚ τόσα και τόσα χρόνια. Ναι, αναγνωρίζουν το λάθος, δεν γουστάρουν που πήραν τίτλο έτσι, αλλά στην τελική δεν γ@μιέται. Μια ζωή αυτοί, γιατί όχι και εμείς;
Φυσικά και δεν φταίνε αυτοί. Φυσικά και δεν φταίνε οι προηγούμενοι. Φυσικά και δεν θα φταίνε οι επόμενοι όταν έρθει πάλι η "νέα εποχή". Το σύστημα φταίει. Θυμάστε μια παλιά διαφήμιση; "Φταίει το σύστημα". Ε, κάπως έτσι.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο θέλει το αφεντικό του. Το σηκώνει ο... οργανισμός του. Δεν αντέχει το 50-50, θέλει τη γκρίνια, τον ξεσηκωμό, τα επεισόδια, τους χαλίφηδες. Δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο γι' αυτό και συντηρείται από τη μαυρίλα.
Έλα μωρέ, τώρα, ποιος ασχολείται με τη μπάλα; Γραφικοί και πολυξερόπουλοι αυτοί που βγάζουν τα μάτια τους μπροστά από μια οθόνη για να αναλύσουν τα συστήματα και τις τακτικές των προπονητών. Μια ζωή η εξαίρεση ήταν (και θα είναι). Το προϊόν θέλει καφενειακή συζήτηση, γουστάρει τον οπαδισμό και το παραγοντιλίκι. Δεν μπορεί να ζει αν δεν έχει έναν καμπόσο πάνω από το κεφάλι του.
Άρα, αυτοί που πήραν τη θέση των άλλων θα γίνουν ό,τι οι άλλοι που κάποτε ήταν στη θέση αυτών. Γιατί; Γιατί έτσι τους (μας) αρέσει.
Πολύ νόημα, Αρτέμη...
ΥΓ1: Θα περιμένω κι εγώ καρτερικά τη στιγμή που κάποιος μεγαλοπαράγοντας θα καταδικάσει τους κάφρους οπαδούς που πηγαίνουν γήπεδο για να σκοτώσουν.
ΥΓ2: Κι όσο δεν το κάνει, όπως δεν το έκανε ο Σαββίδης το βράδυ του Σαββάτου, όπως δεν το έχουν κάνει και ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι, τόσο θα πιστεύω ότι έχει ανάγκη τους "στρατούς".
ΥΓ3: Εννοείται πως ο ΠΑΟΚ είναι μία αδικημένη -ιστορικά- ομάδα και έχει κάθε λόγο να φωνάζει. Το θέμα, όμως, είναι να μη γίνει σαν και αυτούς που κατηγορούσε. Εχουμε ανάγκη από καθαρότητα μπας και βρούμε το σωστό δρόμο. Και η μαγκιά του θα είναι ακριβώς αυτή. Για να μας τρίψει στη μούρη ό,τι έχει γραφτεί τις τελευταίες μέρες.
ΥΓ4: Και κάτι δικά μας: ωραία να "ξετινάζουμε" αυτόν που ευνοείται, ωραία να ανακαλύπτουμε αίφνης την ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Εύχομαι, μόνο, μην έχει ημερομηνία λήξης...