Η ουσία μετράει. Και δεν την είχαμε!
Η Ελλάδα που στάθηκε άψογα κόντρα στους Βέλγους, ο Σκίμπε που πέτυχε διάνα με τις επιλογές του, η αναμενόμενη εικόνα, οι τρομεροί Δώνης, Φορτούνης και Ζέκα, η ατυχία, η ψυχολογία και η δύσκολη συνέχεια για ανατροπή της κατάστασης στον όμιλο. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Δεν συμφωνώ πως παίξαμε περίπου το ίδιο με το ματς του Βελγίου. Σε αυτό του Φαλήρου ήμασταν πιο παραγωγικοί παρά το γεγονός πως παίζαμε με λιγότερο επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές. Για παράδειγμα, στο πρώτο μέρος Φορτούνης και Δώνης ήταν συγκλονιστικοί. Κι αυτό γιατί τα έβαζαν με 4 και 5 ποδοσφαιριστές χωρίς να χάνουν τις μάχες. Φοβερή προσπάθεια εξ ου η εντύπωση πως η Ελλάδα παίζει στα ίσια τους Βέλγους και είναι το ίδιο -ίσως και παραπάνω- επιθετική με αυτούς.
Δεν χωράει κρίμα στο γιατί έληξε 0-0 το πρώτο μέρος. Μόνο το σουτ του Σταφυλίδη θα μπορούσαμε να μας δώσει γκολ, άρα παραγωγικά δεν αδικηθήκαμε από την τύχη. Ούτε, όμως, οι Βέλγοι άξιζαν να πάρουν κάτι περισσότερο. Χωρίς σουτ εντός περιοχής, έδειχναν μπλοκαρισμένοι και πολλές φορές εκνευρισμένοι.
Στο δεύτερο μέρος ο Ζέκα βγήκε μπροστά για να βοηθήσει τον Δώνη και αυτός ήταν που μας έφερε το γκολ ερχόμενος σαν τρέιλερ (για να χρησιμοποιήσουμε κι έναν μπασκετικό όρο που είναι και της μόδας). Αλλά αυτό το τρελό πεντάλεπτο με τα τρία γκολ έμελλαν να γράψουν την ιστορία του αγώνα. Από το πουθενά προηγήθηκαν οι Βέλγοι, ήμασταν τυχεροί που ισοφαρίσαμε άμεσα, αλλά ο Λουκάκου δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.
Αδικο το 1-2; Σίγουρα. Θα μπορούσε, βέβαια, να γίνει 1-3 και 1-4 όταν οι φιλοξενούμενοι πήγαν να χτυπήσουν στην αναμπουμπούλα της Εθνικής μετά το δεύτερο τέρμα. Αλλά στη γενικότερη γεύση το σκορ σου αφήνει πίκρα. Δεν άξιζε η Ελλάδα την ήττα, αλλά δυστυχώς σε μία προκριματική φάση που πρωτίστως παίζει ρόλο η ουσία, ποιος θα θυμάται το πολύ καλό παιχνίδι της ελληνικής ομάδας;
ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Δεν πέσαμε από τα σύννεφα γιατί είναι πασιφανές, πλέον, πως παίζουμε καλύτερα όταν δεν καλούμαστε να έχουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο χορτάρι. Η ενδεκάδα που επέλεξε ο Σκίμπε ήταν λίγο "τι έκανε τώρα ο Γερμανός;", αλλά ως προς τον τρόπο παιχνιδιού και τη γενικότερη νοοτροπία πέτυχε διάνα.
Δώνης, Φορτούνης εξαιρετικοί. Κουράστηκαν στο τέλος όταν χρειαζόμασταν λίγη ακόμη μπαταρία μήπως αντιδράσουμε και πάρουμε το 2-2. Φοβερός και ο Ζέκα, με υψηλό βαθμό Μανιάτης, Τζιόλης. Γενικά τα πήγαμε πολύ καλά, αλλά η κατάσταση στον όμιλο δεν σε αφήνει να χαρείς για την εμφάνιση.
Η τρίτη θέση και η συνέχεια καθιστά δύσκολη την αποστολή του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Και το δύσκολο είναι ότι μάλλον πρέπει να βγάλουμε και "επιθετικό" χαρακτήρα όταν χρειαστεί. Και δεν το έχουμε. Στο τελικό ταμείο, όμως, ας έχουμε στην άκρη του μυαλού πως τούτη η ομάδα βρίσκεται σε περίοδο ανάκαμψης από την καταστροφική, σε όλα τα επίπεδα, πορεία στα προκριματικά του Euro. Σε ενδεχόμενη αποτυχία, λοιπόν, ας μη τους ρίξουμε στην πυρά.
