Νέος Παναθηναϊκός, ίδια μυαλά
Ο νέος Παναθηναϊκός που εμφανίστηκε στο Περιστέρι, η εικόνα των "πράσινων" από το προσεχές μέλλον, η συνηθισμένη νοοτροπία στα εκτός, ο διαιτητής Μάνταλος που πήγε να καταστρέψει το ματς και η χαμένη ευκαιρία του Ατρόμητου να "καθαρίσει" το τρίποντο της νίκης. Του Σταύρου Καραΐνδρου.
Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι ήταν από το μέλλον. Οι πολλές αλλαγές που έκανε στην ενδεκάδα ο Ουζουνίδης, σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι, προκάλεσαν πολλές απορίες (υπήρχαν βέβαια και κάποιες αναγκαστικές), αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτοί οι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν το βράδυ του Σαββάτου να αποτελούν τον κορμό της ομάδας από Γενάρη και μετά;
Ο Ελληνας προπονητής είναι αναγκασμένος να ζει με τα προβλήματα και είναι αναγκασμένος να έχει στο μυαλό του όλες τις πιθανές λύσεις. Ο Χουλτ μπορεί να φύγει. Το ίδιο και ο Λουντ. Ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι δεν μπορεί να προκύψει κάτι με Μολέντο; Μιλάμε για μία ομάδα που -βάσει των όσων προκύψουν- θα παρουσιαστεί εντελώς διαφορετική στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Άρα, ο Ουζουνίδης πρέπει να σκέφτεται και αυτό. Να αρχίσει από τώρα μία... μίνι προετοιμασία του νέου Παναθηναϊκού. Του Παναθηναϊκού... του Ιανουαρίου.
Αποτελούν άλλοθι όλα αυτά για την εικόνα κόντρα στον Ατρόμητο; Προφανώς. Αλλά η γενικότερη νοοτροπία του τριφυλλιού στα εκτός έδρας παιχνίδια συνεχίζεται ανεξάρτητα με τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ενδεκάδα.
Δύσκολο ματς, δύσκολος αντίπαλος, νέα ενδεκάδα, ξεκινάς με μειονεκτήματα πριν από τη σέντρα. Οι "πράσινοι" βρέθηκαν να χάνουν από το 3ο λεπτό, άρα είχαν κι άλλους μπελάδες στο κεφάλι τους. Οι περισσότεροι παίκτες αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν, ο διαιτητής Μάνταλος έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να χαλάσει το παιχνίδι (είναι που έχουμε, φέτος, καλές διαιτησίες) και ο Ατρόμητος θα μπορούσε να καθαρίσει το τρίποντο από το πρώτο εικοσάλεπτο.
Ο Παναθηναϊκός συνήλθε με την πάροδο του χρόνου κι αφού γλίτωσε από το τσουνάμι στην αρχή, βρήκε το σθένος να απαντήσει. Ισοφάρισε με πέναλτι, θα μπορούσε να προηγηθεί αν ο Μάνταλος έδινε άλλο ένα, έβγαλε αντίδραση, δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, αλλά βγήκε από τη... σπηλιά που τον έβαλε ο Ατρόμητος.
ΖΟΦΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ
Στο δεύτερο μέρος, βέβαια, μία από τα ίδια. Ριπλέϊ του πρώτου μισού του πρώτου ημιχρόνου. Ένας Παναθηναϊκός εξαφανισμένος από το χορτάρι, ο Ουζουνίδης να τραβά τα μαλλιά του και ο Ατρόμητος να έχει μπροστά του απλωμένη την ευκαιρία να καθαρίσει το παιχνίδι.
Από το 68' οι αριθμητικές ισορροπίες άλλαξαν, οι φιλοξενούμενοι βρέθηκαν με παίκτη παραπάνω μετά την αποβολή του Κιβρακίδη και ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να αποκτά, ξάφνου, ένα πλεονέκτημα που έπρεπε να διαχειριστεί.
Η είσοδος του Τσάβες έφερε την πρώτη αντίδραση με τη φάση του 77'. Οι φιλοξενούμενοι έγιναν πιο επιθετικοί, οι Περιστεριώτες έπρεπε αναγκαστικά να αλλάξουν προσανατολισμό (λογική η είσοδος Λαζαρίδη) και έμενε να δούμε αν ο αγώνας θα είχε και δεύτερο γκολ (με τον Παναθηναϊκό να έχει, θεωρητικά, τις περισσότερες πιθανότητες).
Το 1-1 δεν άλλαξε, ο Παναθηναϊκός πήρε το βαθμό της ισοπαλίας σε μία δύσκολη έδρα απέναντι σε μία φανταστική -εφέτος- ομάδα, οι απώλειες είναι λιγότερες με βάση την εικόνα που είχε και την ενδεκάδα που παρέταξε ο Ουζουνίδης, άρα τέλος καλό όλα καλά; Προφανώς όχι. Η ενδεκάδα και η σκέψη ότι αυτή είναι μία εικόνα από το μέλλον έφερε ένα γενικότερο προβληματισμό. Σε αυτούς που κατέβηκαν απότομα από το συννεφάκι. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί που περιμένουν ένα ζοφερό μέλλον.
ΥΓ: Επικίνδυνη η διαιτησία του Μάνταλου. Αρνήθηκε πέναλτι και στις δύο ομάδες, σφύριξε... ότι δεν έβλεπε, έκανε ό,τι μπορούσε να γίνει αυτός ο "πρωταγωνιστής" της αναμέτρησης. Είναι μία ωραία ευκαιρία να αρχίσει ξανά η κουβέντα για το πόσο σούπερ ντούπερ είναι η διαιτησία στο εφετινό πρωτάθλημα...
