Τελείωσε η ανοχή στον Γιάννη Αλαφούζο

Υπό φυσιολογικές συνθήκες η χρονιά για τον Παναθηναϊκό θα έπρεπε να τελειώσει την Κυριακή. Να μπει ο επίλογος, να γίνει το ταμείο, να χτίσει πάνω στο δεύτερο μισό και να βάλει τις βάσεις για την επόμενη σεζόν με τα υλικά που θα βρουν Λυμπερόπουλος και Ουζουνίδης.

Κι όμως, το μαρτύριο έχει συνέχεια. Γιατί περί μαρτυρίου πρόκειται, για τον Παναθηναϊκό, να πρέπει να παίξει και στα πλέι οφ. Και δεν το λέμε εμείς, το είπε και ο Ουζουνίδης. Ή, τουλάχιστον, το άφησε να εννοηθεί. Δεν χάθηκε και ο κόσμος αν δεν πετύχει η ομάδα στο μίνι πρωτάθλημα. Αυτό είναι το γενικότερο νόημα, προσθέτοντας φυσικά το απαραίτητο "αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δώσουμε την απαιτούμενη προσοχή".

Στον εφετινό Παναθηναϊκό του μπάχαλου, του Στραματσόνι και του δεύτερου μισού που ήρθε να χαρακτηριστεί από τον αποκλεισμό από τον τελικό κυπέλλου, τα πλέι οφ μόνο καλό δεν κάνουν. Μία ενδεχόμενη αποτυχία ίσως να γιγαντώσει την εσωστρέφεια και το κλίμα καταστροφής που επέστρεψε στο σύλλογο μετά το βαρύ 4-0 από τον ΠΑΟΚ.

Ένα κλίμα που αντιμετωπίζεται διαφορετικά, αλλά δεν παύει να δείχνει στο βάθος την... καταστροφή. Φταίει ή δεν φταίει ο Κύζας, η ιστορία έγραψε ότι οι "πράσινοι" απέτυχαν στο δεύτερο στόχο τους, την κατάκτηση του κυπέλλου. Άρα η χρονιά ουσιαστικά τελείωσε το βράδυ της Πέμπτης στην Τούμπα.

Κι όμως, ο Παναθηναϊκός καλείται να μαζέψει τα κομμάτια του και να παίξει 6 ακόμα παιχνίδια που μπορεί να του προκαλέσουν μεγαλύτερο κακό ή μπορεί να τονώσουν κάπως το ηθικό. Να δείξουν, βρε αδερφέ, στον κόσμο ότι δεν πρέπει να γκρεμιστεί η προσπάθεια που ξεκίνησε με τον Ουζουνίδη στον πάγκο και τον Λυμπερόπουλο τεχνικό διευθυντή.

Η όλη φάση θυμίζει λίγο την ΑΕΚ του 2008. Τότε που έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει το πρωτάθλημα λόγω Βάλνερ και πήγε στα πλέι οφ καταρρακωμένη και ουσιαστικά παραδομένη στα όσα της προκάλεσε η ιστορία με τον Ολυμπιακό.

Ο Παναθηναϊκός δεν διαφέρει με την τότε ΑΕΚ. Στο γήπεδο της Λεωφόρου οι οργανωμένοι έδειξαν την αλλαγή πλεύσης και έκραξαν ανοιχτά τη διοίκηση. Για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά -όχι βροντερά γιατί δεν ήταν μεγάλη η παρουσία των οπαδών- ο Αλαφούζος βρέθηκε στο στόχαστρο και αυτή η περίφημη πενταετία που περιλάμβανε το υποτιθέμενο χτίσιμο από την αρχή και την υπομονή του κόσμου, έλαβε τέλος.

Πλέον, το αφεντικό του τριφυλλιού είναι απέναντι. Όχι μόνο για τη μία ακόμη χρονιά χωρίς πρωτάθλημα, όχι μόνο για τα αγωνιστικά λάθη στη διάρκεια της περιόδου, αλλά γιατί έχει απροστάτευτους τους "πράσινους" σε περιπτώσεις Κύζα.

Οι οργανωμένοι ίσως να κατάλαβαν πως η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο διαφοροποιείται, αλλά όχι ως προς τη δίκαιη μοιρασιά. Ίσως να βλέπουν πως τα κουκιά, πλέον, άλλαξαν χέρια και το αφεντικό είναι άλλο. Ίσως να διακρίνουν μία νέα εποχή στην οποία ο Παναθηναϊκός πάει με το σταυρό στο χέρι -και καλά κάνει- αλλά στην ουσία γίνεται ο σάκος του μποξ. Γίνεται το βατράχι στον καυγά των βουβαλιών.

Αν η σεζόν τελείωνε το βράδυ της Κυριακής μετά το παιχνίδι με την ΑΕΛ, θα υπήρχε ο χρόνος να ηρεμήσει η κατάσταση και οι υπεύθυνοι να κάνουν ό,τι πρέπει για να βελτιώσουν την εικόνα και να παρουσιάσουν μία ανταγωνιστική ομάδα την επόμενη χρονιά. Αλλά είπαμε. Η χρονιά έχει κι άλλο. Έξι ακόμα παιχνίδια που μπορεί να μεγαλώσουν το πρόβλημα, να γιγαντώσουν τις αντιδράσεις και να θολώσουν το μυαλό σε μία περίοδο που ο σύλλογος δεν θέλει να επαναλάβει λάθη του παρελθόντος. Πόσο μάλλον να πάρει εν θερμώ αποφάσεις, υπό την πίεση του αγανακτισμένου κόσμου.