Της διαιτησίας το... κάγκελο!

Η διαιτησία που πάει να τινάξει στον αέρα ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα των τελευταίων ετών, τα συνεχόμενα ντέρμπι που έπονται και οι άναρθρες κραυγές των αδικημένων, η κουβέντα για το περιβόητο 50-50, ο ήρωας Ουζουνίδης και ο πολύ σκληρός για να πεθάνει Παναθηναϊκός που ζει κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία του. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.

ΑΟ ΤΡΙΚΑΛΑ - ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ (FOOTBALL LEAGUE)
(EUROKINISSI SPORTS/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ)
diaititis karta kitrini EUROKINISSI

"Στην κουβέντα, όμως, για το συγκλονιστικό του πράγματος στο εφετινό πρωτάθλημα και στο πόσο όμορφος και αγγελικά πλασμένος είναι ο εφετινός ποδοσφαιρικός κόσμος, δεν θα βάλω τη διαιτησία. Δεν θεωρώ πως η διαιτησία έχει βάλει το λιθαράκι της στην όποια βελτίωση του προϊόντος γιατί, απλούστατα, παραμένει το ίδιο κακή με προηγούμενες χρονιές.

Απλά, η ειδοποιός διαφορά είναι πως παρουσιάζεται κακή με όλους. (...) Ακριβώς, λοιπόν, επειδή το εφετινό πρωτάθλημα είναι, μέχρι στιγμής, από τα καλύτερα της τελευταίας εξαετίας (και βάλε) και φαντάζει ως η εξαίρεση σε κάθε τι μονότονο παρακολουθούσαμε τα προηγούμενα χρόνια, ελλοχεύει ο κίνδυνος η διαιτησία να τα τινάξει όλα στον αέρα και να αρχίσουν τα παρατράγουδα, ειδικά όταν… σφίξουν οι πωποί".

Αυτά γράφτηκαν στις 2 Οκτωβρίου, τότε που, ως φαίνεται, αρχίσαμε να... παίρνουμε πίσω τις Κυριακές μας. Δεκαπέντε μέρες αργότερα όχι μόνο δεν έχει αλλάξει κάτι, αλλά αγωνιστική με την αγωνιστική το πράγμα χειροτερεύει. Κι αν το γεγονός πως "φωνάζουν" όλοι για αδικία συνιστά βελτίωση του προϊόντος, τότε προφανώς έχουμε χάσει το μέτρο.

Η 7η αγωνιστική είχε μπόλικη κουβέντα για τη διαιτησία. Ισως περισσότερη απ' όσο θα έπρεπε. Εγιναν λάθη, κάποια κραυγαλέα, είχαμε αλλοιώσεις αποτελεσμάτων, αλλά εξακολουθούμε να θεωρούμε το εφετινό πρωτάθλημα από τα καλύτερα γιατί δεν έχουμε "χαλίφη".

Ναι, αυτό συνιστά πρόοδο. Το ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο φαίνεται να έχει απαλλαγεί από το "μεγάλο αφεντικό" και κάθε Κυριακή αναζητούμε τον νέο χαλίφη σημαίνει ότι κάτι έχει αλλάξει. Το γεγονός, όμως, ότι η διαιτησία αδικεί πολλούς δεν φέρνει καλύτερες μέρες. Αντίθετα, φέρνει τη φωτιά κοντά στο φιτίλι και η επικείμενη έκρηξη θα κάνει μεγάλο κρότο.

Εχουμε κακούς διαιτητές. Αυτό πρέπει να το πάρουμε ως δεδομένο. Ταυτόχρονα, η κατάσταση των προηγούμενων ετών έχει διαφοροποιήσει τη στάση όλων των ομάδων με αποτέλεσμα να επικρατεί μία γενικευμένη οχλαγωγία. Ολοι φωνάζουν, όλοι αδικούνται, ο κόσμος μπερδεύεται, η κατάσταση θυμίζει ηφαίστειο και η αγωνιώδης εξέλιξη του πρωταθλήματος χάνεται μέσα στη σκόνη που σηκώνουν οι "μεγάλοι".

Προφανώς αυτό που παρακολουθούμε φέτος είναι προτιμότερο από το πρωτάθλημα του ενός, προφανώς έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα, προφανώς είναι ενδιαφέρουσα μία διοργάνωση που δεν κρίνεται από τον Νοέμβριο. Αλλά αυτό μέχρι το περίφημο 50-50 έχει μεγάλη διαφορά. Η κάθαρση δεν συντελείται αν αδικούνται όλοι από ανίκανους διαιτητές, αλλά όταν καταφέρουμε να απομονώσουμε τους κακούς και να αφήσουμε τους πραγματικούς πρωταγωνιστές να ξεχωρίσουν.

Δεν θα ήταν καλύτερα, για παράδειγμα, να μιλούσαμε μόνο για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Λάρισας χωρίς τον αστερίσκο των διαιτητικών λαθών; Ή να γράφαμε για ένα σπουδαίο διπλό της ΑΕΛ στη Λεωφόρο χωρίς να χρειάζεται να αναφερθούμε σε φάσεις, μία προς μία, που οι διαιτητές τα έκαναν θάλασσα;

Ο Ουζουνίδης έκανε το αυτονόητο και προς τιμήν του. Δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του ούτε βρέθηκε πίσω από ένα μικρόφωνο για να κάνει διάγγελμα. Παραδέχθηκε το λάθος στη φάση της Λάρισας στο τέλος και πάπαλα.

Ούτε "μα" ούτε "ναι μεν, αλλά". Προσπάθησε ο άνθρωπος να περιγράψει αυτό το συναίσθημα που ξεχείλισε το βράδυ της Δευτέρας από τη Λεωφόρο και να εξηγήσει σε όλους πως ο εφετινός Παναθηναϊκός χρήζει... επιστημονικής έρευνας με όλα αυτά που συμβαίνουν, αλλά η φωνή του χάθηκε μέσα στις άναρθρες κραυγές του Αλέξη Κούγια. Σήμερα ήταν αυτός, χθες κάποιος άλλος, την επόμενη εβδομάδα όλο και κάποιος διαφορετικός θα βρεθεί.

Για να έχεις πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα χρειάζεται και η αντίστοιχη αντιμετώπισή του. Από όλους. Με λιγότερη γκρίνια και ακόμα λιγότερες φωνές. Συγγνώμη, αλλά εγώ προς το παρόν κάθομαι στη γωνία και περιμένω να κάτσει λίγο η σκόνη. Δύσκολο τη δεδομένη χρονική στιγμή, με τα συνεχόμενα ντέρμπι που έπονται, αλλά θα συνεχίσω να ελπίζω πως θα φτάσει η στιγμή που θα μιλάμε για μπάλα. Και μόνο μπάλα. Τότε, ναι, θα έχουμε το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών.

ΥΓ: Βράδια σαν αυτά της Δευτέρας θα ζήσει πολλά ο Παναθηναϊκός την τρέχουσα σεζόν. Με τις φλέβες να πετάγονται από το λαιμό, με ξεσπάσματα, με πανηγυρισμούς δίχως αύριο. Είναι οι στιγμές, τα συναισθήματα που συνθέτουν μία δύσκολη χρονιά. Είναι σαν να ζεις κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου. Ο Ουζουνίδης έχει καταφέρει πολλά, είναι ήρωας και μόνο που παραμένει στον πάγκο. Αν καταφέρει να απομονώσει την ομάδα από τα γύρω-γύρω θα είναι η μεγαλύτερη νίκη του. Μεγαλύτερη ακόμα και από κάποιον τίτλο.

News 24/7

24MEDIA NETWORK