Το ελληνικό ποδόσφαιρο στα χρόνια της χολέρας

Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για το ελληνικό ποδόσφαιρο της αποσύνθεσης που επαναφέρει φαντάσματα του παρελθόντος.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο στα χρόνια της χολέρας

Έχει περάσει καιρός από τότε που ανατριχιάζαμε με τις εκφράσεις πεζοδρομίου που ακούμε κατά καιρούς στα "στρατηγεία" του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα "σοκ", "απίστευτα", "τρομερά" και κάθε λογής επίθετα που χρησιμοποιούμε εμείς οι δημοσιογράφοι για να δώσουμε τη διάσταση που τους αρμόζει σε τέτοια περιστατικά όπως αυτό που έγινε το πρωί της Πέμπτης στην ΕΠΟ, δεν μπορούν να μεταφέρουν προς το αναγνωστικό κοινό τη σαπίλα του προϊόντος.

Γιατί περί σαπίλας πρόκειται. Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα σάπιο σύστημα που όταν χρειάζεται επαναφέρει φαντάσματα του παρελθόντος. Κι επειδή ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, είναι οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ και ξέρουν που τους πάνε τα τέσσερα, η πλειοψηφία ουδέποτε πήρε στα σοβαρά τα εξωαγωνιστικά του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αυτοί οι λίγοι που ασχολούνται με το ρεπορτάζ είναι δαχτυλοδειχτούμενοι. Είναι οι "τρελοί του χώρου". Γιατί η αλήθεια είναι πως πρέπει να έχει γρατζουνιστεί λίγο ο εγκέφαλός σου για να παρακολουθείς καθημερινά και από κοντά όλα τα επιθεωρησιακού χαρακτήρα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα με τους επικεφαλής ενός αθλήματος που στην Ελλάδα βρίσκεται σε σήψη.

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Αρχές δεκαετίας του 2000 πήγα για πρώτη φορά σε Δ.Σ, της τότε ΕΠΑΕ, παρέα με φίλο και συνάδελφο που μετρούσε κάμποσα χιλιόμετρα στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Με είχε προετοιμάσει πως πρόκειται να ζήσω καλτ καταστάσεις. Τiς έζησα. Μπέος, Μητρόπουλος και λοιπές προσωπικότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου που μία 15ετία μετά συνεχίζουν να απασχολούν την κοινή ποδοσφαιρική γνώμη.

Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Εν έτει 2016 βγήκαν στην επιφάνεια ονόματα που νομίζαμε πως είχαμε ξεχάσει ή τα είχαμε κατατάξει στην κατηγορία της ελληνικής βιντεοκασέτας. Μας φαίνονταν τόσο μακρινά και γραφικά που στις περιγραφές έμπαιναν στοιχεία υπερβολής. Όπως το περιστατικό από την Κατοχή που σου περιέγραφε κάθε χρόνο ο παππούς σου και κάθε χρόνο έβαζε σάλτσες και υπερβολές, χωρίς όμως να αλλάζει την πλοκή.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ο Τριβέλλας, ο Γκαγκάτσης, οι Μητρόπουλοι, ο Γκιρτζίκης, ο Σπανέας και ο Καρκοβύρης. Είναι όλοι αυτοί που κατά καιρούς έχουν περάσει από επιτελικές θέσεις με σκοπό να διαμορφώσουν μία συγκεκριμένη πορεία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι οι άνθρωποι ειδικών αποστολών που γράφουν την ιστορία του αθλήματος.

Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ποτέ δεν πρόκειται να αποκτήσει αθλητική διάσταση. Τα "διδάξαμε ήθος", "γκρανκάσες", "το Αιγάλεω και ο Ολυμπιακός" και προσφάτως "έχω γραφείο τελετών και σε περιμένει μία κάσα" είναι τα κεφάλαια που χωρίζουν τις διάφορες εποχές. Τα τελευταία 20 χρόνια αυτό που αγαπήσαμε έχει γίνει σάκος του μποξ οποιουδήποτε θέλει να βγάλει κέρδος. Η περίφημη χρυσή βίβλος του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι τα κομμάτια της πίτας. Το θέμα είναι ποιος κρατά το μαχαίρι.

Ένας Κοντονής, ένας Κουτσοκούμνης και λίγοι ρομαντικοί που ακόμα πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι απέναντι από αυτούς που βρέθηκαν από το πεζοδρόμιο σε καρέκλες γραφείου να διοικούν την καύλα μας. Βρείτε ποιος θα κερδίσει...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Μαριχουάνα ΣΤΟΠ, κύριε Πάντζα
Κύριε Κοντονή, πήξαμε με το αθλητικό ιδεώδες

News 24/7

24MEDIA NETWORK