Στοίχημα για τον Άγγελο η ποιότητα

Η συναρπαστική δεύτερη αγωνιστική των ομίλων του Μουντιάλ ανέδειξε και άλλες ομάδες – πρότυπο, στο στιλ και στο πνεύμα της Χιλής. Την Κόστα Ρίκα, που ταπείνωσε τους Ιταλούς, το Ιράν, που κατατρόμαξε τους Αργεντινούς και την Γκάνα, που απείλησε τους Γερμανούς με μια από τις πιο προσβλητικές ήττες της ιστορίας τους.

Μιλάμε για εθνικές ομάδες που εμείς οι Ευρωπαίοι ποτέ δεν κατατάσσουμε ψηλά στις εκτιμήσεις μας, από τη στιγμή, μάλιστα, που δεν έχουμε τη δυνατότητα (και τη διάθεση) να τις βλέπουμε live. Μιλάμε για ομάδες που μας εντυπωσίασαν χωρίς να το περιμένουμε. Για ομάδες που όχι μόνο όρθωσαν ανάστημα μπροστά σε παραδοσιακά μεγαθήρια, αλλά αμφισβήτησαν τους εκτυφλωτικούς αστέρες των αντιπάλων τους, που αξίζουν στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο ο καθένας μόνος του όσο το όλο το δικό τους ρόστερ…

Τα στοιχεία που τους διέκριναν

Και οι τέσσερις παρέδωσαν μαθήματα σύγχρονου ποδοσφαίρου, όντες αουτσάιντερ στις αναμετρήσεις τους με θεωρητικά ανώτερους αντιπάλους. Κι αν δεν αντιληφθούμε πώς το πέτυχαν, δεν θα έχουμε κερδίσει τίποτε από αυτά τα μαθήματα. Αν δεν διακρίνουμε, πέρα από το πάθος, την αγάπη για το εθνόσημο και την ομαδικότητα, τα αυτά καθ’ εαυτά αμιγώς αγωνιστικά στοιχεία, δεν θα κατορθώσουμε ποτέ να τα "μεταφέρουμε" στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για να βελτιωθούμε τόσο σε συλλογικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο εθνικής ομάδας.

Επειδή αναφέρθηκα αναλυτικά στο προηγούμενο άρθρο στη Χιλή, πάμε στους υπόλοιπους. Η Γκάνα "έσκασε" με τα τρεξίματα των παικτών της τους Γερμανούς, αλλά, ταυτόχρονα, τους "χτύπησε" αλύπητα με την ταχύτητα των παικτών της, τη δεξιοτεχνία τους και τις επιθετικές αρετές τους. Το Ιράν ταλαιπώρησε τους Αργεντινούς με υποδειγματικό αμυντικό μηχανισμό, αλλά και με εξαιρετικές αντεπιθέσεις, χάνοντας δύο κλασικές ευκαιρίες απέναντι σε καμία των Αργεντινών, που πήραν τη νίκη χάρη σε ένα "θεϊκό" γκολ του ασυναγώνιστου Μέσι. Όσο για την Κόστα Ρίκα, επίσης τα είχε όλα. Ήξερε να αμυνθεί, ήξερε να επιτεθεί, ήξερε να παλέψει, ήξερε να νικήσει τους καθηγητές στη διαχείριση αγώνων, τους Ιταλούς...

Σημασία έχει η ποιότητα

Συμπέρασμα: Η αυταπάρνηση προκύπτει στο χορτάρι από μια παρέα παικτών που είναι αγαπημένοι και "δεμένοι" μεταξύ τους κι αυτό είναι συνήθως το προσόν που χαρακτηρίζει την εθνική ομάδα μας, αλλά και τους συλλόγους μας όταν μετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι η ίδια αρετή που διαθέτουν κάποιες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, οι οποίες όμως παίζουν, τελικά, τον ρόλο του κομπάρσου όσον αφορά στη διεκδίκηση του τίτλου. Διότι για να κατακτήσεις τίτλο, στην Ελλάδα και παντού, δεν αρκούν η ψυχή, το πάθος και τα "καλά αποδυτήρια".

Ακόμη πιο απαραίτητη είναι η ΠΟΙΟΤΗΤΑ των ποδοσφαιριστών που απαρτίζουν το ρόστερ. Ποιότητα που επιτρέπει σε μια ομάδα να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Να αμύνεται αποτελεσματικά, να επιτίθεται σωστά, να τρέχει πολύ, να κυκλοφορεί έξυπνα την μπάλα, να δημιουργεί εύκολα προϋποθέσεις για γκολ, να σκοράρει συχνά. Και εφ’ όσον τα κάνει όλα αυτά, να προσφέρει και καλό θέαμα.

Παίκτες που να ξέρουν μπάλα

Πάμε τώρα στο… στοίχημα που καλείται να κερδίσει στον ΠΑΟΚ ο Αγγελος Αναστασιάδης. Εάν θέλει να επιτύχει κάτι περισσότερο από τους πρόσφατους προκατόχους του, είναι υποχρεωμένος να δημιουργήσει μια ομάδα που δεν θα… φαντάζεται μόνο, αλλά και θα μπορεί να αφήσει πίσω της, στον μαραθώνιο του πρωταθλήματος, τον Ολυμπιακό. Μια ομάδα που δεν θα απειληθεί από τις υπόλοιπες "καλές ομάδες" (Παναθηναικός, Ατρόμητος, Αστέρας Τρίπολης και όποιος άλλος), αλλά θα είναι και σε θέση να αποδείξει την ανωτερότητά της έναντι του μόνιμου πρωταθλητή.

Όπλα για τον ΠΑΟΚ θα αποτελούν φέτος η ικανότητα του Άγγελου στο κοουτσάρισμα και στη δυνατότητα που έχει να αντλεί από κάθε παίκτη το 100% των δυνατοτήτων του. Όπλο θα είναι και το καλό οικογενειακό κλίμα που πάντα καλλιεργεί στα αποδυτήρια, σε όποια ομάδα δουλεύει. Μ’ αυτά τα όπλα, ωστόσο, ο ΠΑΟΚ πάλι δεύτερος (στην καλύτερη περίπτωση) και καταϊδρωμένος θα τερματίσει, εάν το ρόστερ δεν συγκροτηθεί από πραγματικά ποιοτικούς παίκτες. Παίκτες που... να ξέρουν μπάλα. Που να ξέρουν, δηλαδή, να τα κάνουν όλα και να τα κάνουν καλά, ο καθένας στον τομέα του και τον ρόλο του και όλοι μαζί ως ομάδα.

Να υπερνικήσει τον Ολυμπιακό

Το στοίχημα για τον Άγγελο Αναστασιάδη δεν είναι οι 34 αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Είναι οι μεταγραφές. Με ποιοτικούς παίκτες θα γίνει ο ΠΑΟΚ… Χιλή. Θα γίνει Κόστα Ρίκα. Θα γίνει και Γκάνα και Ιράν, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει ανώτερες ομάδες στην Ευρώπη. Θα μπορεί, όμως, να είναι και… Γαλλία, για να υπερνικήσει τον Ολυμπιακό και να ανεβεί οριστικά και αμετάκλητα επίπεδο.

Εάν αποτύχει ο Άγγελος στις μεταγραφές, σε όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου θα είναι υποχρεωμένος να κάνει ο ίδιος τον ήρωα για να κατευθύνει ένα ρόστερ περιορισμένων δυνατοτήτων. Εάν επιτύχει στις μεταγραφές, θα γίνει ο μαέστρος μιας ορχήστρας που θα ξέρει να εκτελεί ακόμη και την πιο δύσκολη συμφωνία.

Όχι σε πολιτική λιτότητας

Με άλλα λόγια, οφείλει πιστεύω να ωθήσει τον Ιβάν Σαββίδη σε μια "γενναία" επένδυση. Να μη σπαταλήσει άσκοπα τη διάθεση και τα χρήματα του μεγαλομετόχου, όπως έκανε ο Τσιστιακόφ, αλλά και να μη συναινέσει σε μια μεταγραφική πολιτική λιτότητας που θα οδηγήσει στη μετριότητα του έμψυχου δυναμικού, επομένως και σε… μία από τα ίδια από τον υποτίθεται φιλόδοξο ΠΑΟΚ της νέας αγωνιστικής περιόδου.

Τα διδάγματα από το Μουντιάλ είναι ξεκάθαρα: Οι καλές ομάδες αποτελούνται από παθιασμένους, πειθαρχημένους, καλά προπονημένους, αγαπημένους μεταξύ τους, αλλά κυρίως ΠΟΙΟΤΙΚΟΥΣ παίκτες. Δεξιοτέχνες, ταχείς, με ηγετική προσωπικότητα, παίκτες γεννημένους νικητές…