Τα μαθηματικά του Μπους: 2007= 3.000…

Η πολιτική είναι (και) ένα παιχνίδι εικόνας και διαχείρισης συμβόλων. Η εικόνα του απαγχονισμένου
Σαντάμ ενδεχομένως να έδωσε στον
Τζορτζ Μπους και στους
Ρεπουμπλικάνους μια ανάσα ικανοποίησης, καθώς “έδειχναν” στην αμερικανική κοινή γνώμη ότι ο εχθρός ήταν νεκρός και με ιδιαίτερα δυνατό συμβολισμό. Την ίδια ώρα ωστόσο ο συμβολισμός αντιστράφηκε.
Η έλευση του νέου έτους έφερε στις αποσκευές του και ένα κακό μήνυμα. Οτι οι νεκροί αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ έφτασαν τους 3.000. Στρογγυλός αριθμός, δηλαδή. Από αυτούς που καταγράφει η μνήμη του απλού πολίτη και με πείσμα επανέρχεται ως αναφορά κατά την οποιαδήποτε επίκληση του πολέμου στο Ιράκ. Το συλλογικό υποσυνείδητο των Αμερικανών είχε καταγράψει τον αριθμό-κλειδί.
Ο Μπους απέκτησε ένα μεγάλο πρόβλημα -το αγκάθι των αριθμών. Και στο χειρότερο χρονικό σημείο -λίγο πριν ανακοινώσει τις αποφάσεις του για τη νέα στρατηγική του στο Ιράκ. Οταν δηλαδή θα ανακοινώσει -κατά πάσα πιθανότητα- στους “αγαπημένους του Αμερικανούς” ότι “η ανάγκη μας οδηγεί να αποστείλουμε περισσότερα από τα θαρραλέα παιδιά της πατρίδας μας στο Ιράκ για να εγκαθιδρύσουν τη δημοκρατία”.
Η ιστορία ως γνωστόν ξέρει να κάνει πλάκα και να ειρωνεύεται τους πρωταγωνιστές της. Ο 3.000ος νεκρός ήταν ένας στρατιώτης από το Τέξας, όπως ανακοινώθηκε από το Πεντάγωνο. Την ώρα δηλαδή που σε κάποια οικογένεια της πολιτείας του αμερικανικού Νότου ο νέος χρόνος έμπαινε με (δικαιολογημένο) μοιρολόι και καημό, λίγα χιλιόμετρα παραπέρα, στο ράντσο του στο Κρόφορντ του Τέξας ο Μπους… έκανε τις διακοπές του. Ο συμβολισμός μάλλον δεν είναι με το μέρος του.
Η διαχείριση των συμβόλων και της καταιγιστικής επικαιρότητας είναι δύσκολο εγχείρημα. Η διακυβέρνηση Μπους απ’ ότι φαίνεται πάει από τη μια αποτυχία στην άλλη. Το Ιράκ θυμίζει Βεζούβιο έτοιμο ανά πάσα στιγμή να εκραγεί καθώς το μίσος ξεχειλίζει επικίνδυνα. Η χρονική επιλογή για τον απαγχονισμό του Σαντάμ αποδεικνύεται τελείως λαθεμένη.
Η αποστολή περισσότερων στρατιωτών πιθανότατα θα οδηγήσει τους Ιρακινούς να θεμελιώσουν την πίστη τους ότι η χώρα τους βρίσκεται υπό κατοχή και μια οδός απεμπλοκής από την κρίση δεν είναι ορατή.
Ο Σαντάμ εκτελέστηκε. Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν πήρε μαζί του την κρίση που ταλανίζει την πολύπαθη χώρα. Το πρόβλημα δεν λύθηκε, μάλλον πολλαπλασιάστηκε. Και ας μην κρυβόμαστε… Δεν είναι λίγοι αυτοί που και από τη Δύση θα επιθυμούσαν να δουν τον αμερικανό πρόεδρο να έχει την ίδια τύχη με τον πάλαι ποτέ ιρακινό δικτάτορα. Ναι, σε μια σύγχρονη παγκόσμια κοινωνία αυτό δεν είναι λύση. Αλλά ο Μπους και τα γεράκια του από μόνοι τους έστρωσαν αυτό το “κρεβάτι”. Καλόν ύπνο…