Οδηγός για σίγουρα κέρδη στο Μουντιάλ

Νικητής διοργάνωσης, πρώτος σκόρερ, προκρίσεις, αποκλεισμοί. Χ ημίχρονο-1 τελικό, under/over, ακριβές σκορ, προϊστορία, σύνολο κόρνερ, πρώτος παίκτης που θα σκοράρει. Χιλιάδες συνδυασμοί, χιλιάδες ερωτήσεις, χιλιάδες επιλογές. Και τελικά, χιλιάδες τρόποι για να με κάνεις να μη θέλω ούτε να δω ούτε να συζητήσω το Μουντιάλ μαζί σου.

Σου ζητώ να με πιστέψεις όταν σου γράφω πως δεν παίζω στοίχημα πάνω από 2-3 φορές το χρόνο και τόσες θα παίξω και στο Μουντιάλ. Δεν στο παίζω υπεράνω. Πέρασα το διάστημα που έπαιζα συνέχεια, για χρόνια. Πέντε-έξι μέρες την εβδομάδα, αν όχι και τις επτά, με πολλαπλά δελτία το Σαββατοκύριακό. Το σταμάτησα πολλά χρόνια πριν. Δεν έγινε κάτι ιδιαίτερο. Απλώς σταμάτησα.

Αυτά που άλλαξαν

Τα χρόνια πέρασαν και όπως όλα τα πράγματα, άλλαξε και το στοίχημα. Έγινε ζωντανό, με αποδόσεις που ανεβαίνουν και πέφτουν σαν μετοχές, με ειδικά στοιχήματα που ζητάνε στοιχηματισμό για πράγματα που αν σου έλεγα να τα παίξεις πριν από δέκα χρόνια θα έβαζες τα γέλια και θα μου έλεγες “πας καλά;”

Και μαζί μ’αυτό άλλαξε ο τρόπος που βλέπουν το ποδόσφαιρο οι παίκτες του στοιχήματος. Με ανοικτό τον υπολογιστή, να δούμε τι λένε οι αποδόσεις τώρα που μπήκε γκολ, βγήκε κόκκινη κάρτα. Με τα κουπόνια στα χέρια, να τσεκάρεις σε ποιο δελτίο το είχες Χ ημίχρονο και το χάνεις και ποια κουπόνια συνεχίζουν με το under.

Άλλαξαν κι άλλα. Οι συζητήσεις πριν και μετά τους αγώνες. “Τι βλέπεις” ρε ρωτάει ο φίλος σου, λες κάτι ποδοσφαιρικό, “όλοι το βλέπουν under, εγώ θα πάω με το over” σου απαντάει. Τελειώνει ο αγώνας Champions League και η διάθεση στη μάζωξη μετά είναι επηρεασμένη απ’το πως πήγε ο καθένας. “Μαύροι” οι χαμένοι, χαρούμενοι οι νικητές, που πληρώθηκαν δύο δελτία και έχουν και ένα τρίτο που κλείνει με κάτι βραδινά μπάσκετ.

"Εχθροί" λόγω στοιχήματος

Κάποτε χωριζόμαστε στην καφετέρια οι Βραζιλανόφιλοι με τους εχθρούς της Σελεσάο. Στα Γερμανία-Ιταλία τα στρατόπεδα ήταν χωρισμένα με τον ίδιο τρόπο, όπως ήταν και παραδοσιακός ο πόλεμος αυτών που ήταν με τα φαβορί “για να δούμε μεγάλα ματς στη συνέχεια” μ’αυτούς που ήταν με τα αουτσάιντερ. Τώρα ο καθένας υποστηρίζει αυτό που έχει στην τσέπη του, αυτό που γράφει η οθόνη του κινητού του. “Εχθροί” αυτοί που έπαιξαν φαβορί μ’αυτούς που πόνταραν στην έκπληξη, αυτοί που έπαιξαν over μ’αυτούς που είδαν under.

Κι αν το under χαθεί νωρίς, κάποιοι είναι χαλασμένοι. Δεν τους ενδιαφέρει το ματς, ξενέρωσαν. Και δεν είναι το Πλατανιάς-Ξάνθη. Είναι το Τσέλσι-Ατλέτικο, το Βραζιλία-Ισπανία, το Αργεντινή-Γερμανία και το βλέπουν ξενερωμένοι και ξενερώνουν και εσένα, που δεν έχεις παίξει. Κι η πίκρα “γιατί έχασε η ομάδα που διάλεξα να υποστηρίζω” έχει δώσει τη θέση της στην “πίκρα γιατί έκλεινα με Χ ημίχρονο και έγινε το 1-0 στις καθυστερήσεις που κράτησε ο &*(*%$ ο διαιτητής”. Μπαίνει η γκολάρα του αιώνα και κάποιος είναι μαύρος γιατί ήθελε να τον παίξει σκόρερ, αλλά άλλαξε γνώμη ή γιατί είχε παίξει άλλον, που είχε δοκάρι ένα λεπτό νωρίτερα.

Modern football

Δεν ήταν έτσι το ποδόσφαιρο. Δεν ήταν έτσι η παρακολούθηση των αγώνων του Euro ή του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ειδικά το Μουντιάλ είναι κάτι πολύ μεγάλο, ιδιαίτερο, μοναδικό. Το καταλαβαίνεις με μια βόλτα στα site, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Φωτογραφίες, αφιερώματα, διηγήσεις, ρετρό, ήρωες, στιγμές. Τα ζήσαμε τα ρημάδια χωρίς στοίχημα. Δεν μας έλειπε, αντιθέτως είχαμε ο,τι χρειαζόμασταν. Τηλεόραση και παρέα. Δεν μπορώ να δεχθώ πως πλέον δεν βρίσκεις ενδιαφέρον σ’ένα ματς Μουντιάλ αν δεν έχεις παίξει κάτι. Και αν όντως δεν σου λέει κάτι χωρίς ποντάρισμα, τότε δεν σε αφορά το κείμενο.

Όχι, δεν είμαι ο τύπος που δεν θέλει την εξέλιξη και την αλλαγή. Και ΟΚ, μπορεί να είμαι κάποιες φορές, αλλά δεν είναι αυτό που με προβληματίζει τώρα. Γουστάρω τις αλλαγές στο ποδόσφαιρο, αυτό που κάποιοι ονόμασαν “modern football” και το εχθρεύονται. Το Champions League, την τηλεοπτική κάλυψη, τα στάδια και τις συνθήκες, το Internet που τα έφερε όλα κοντά, το twitter που μου δίνει τη δυνατότητα να σχολιάζω και να παρακολουθώ τα σχόλια για αγώνες λες και είμαστε όλοι σε μια καφετέρια, τις πληροφορίες που είναι στην άκρη των δαχτύλων μου. Τα γουστάρω όλα.

Γιατί, στα μάτια μου, βοηθούν την αγάπη μου για τον αθλητισμό. Την τρέφουν και την αναδεικνύουν. Με κάνουν καλύτερο, όχι μόνο ως επαγγελματία, αλλά πρώτα ως φίλαθλο, οπαδό. Τις θέλω αυτές τις αλλαγές. Δεν θέλω το στοίχημα να είναι πάνω απ’όλες, γιατί τελικώς φτάνει να τις ακυρώνει, ακόμα και να χαλάει αυτά που είχαμε πάντα. Την κοινή παρακολούθηση, την κουβέντα πριν και μετά, ακόμα και τον τσακωμό. Τις αναμνήσεις που μοιραζόμαστε, σχεδόν εθιμοτυπικά, κάθε τέσσερα χρόνια.

Η μπάλα πάνω απ'όλα

Δεν σου λέω να μην παίξεις. Δεν γράφω καν κατά του τζόγου γενικώς. Το έκανε πολύ καλύτερα από’μένα κάποιος που κάθεται δύο μέτρα μακριά απ’το γραφείο μου. Παίξε, τζόγαρε, κάνε ο,τι γουστάρεις. Την μπάλα μη μου/μας χαλάς. Αυτή μας έχει φέρει εδώ να τα λέμε, αυτή θα μας κρατήσει. Και το εδώ είναι η καφετέρια, η πλατεία, το σαλόνι, η βεράντα, η παραλία, το ταξί, το site, το ράδιο, η εκπομπή.

Η μπάλα μας έφερε εδώ, αυτή πρέπει να είναι πάνω απ’όλα. Κι αν την κρατήσεις στο ύψος που πρέπει, σου εγγυώμαι προσωπικά πως θα βγεις κερδισμένος απ’το φετινό Μουντιάλ. Δεν ξέρω πόσα δελτία θα περάσεις απ’τη μηχανή (γιατί σίγουρα θα παίξεις). Ξέρω πως όσο περισσότερο σε νοιάζει η μπάλα όταν βλέπεις τον αγώνα, τόσο καλύτερα θα περάσεις. Τόσο θα κερδίσεις απ’το Μουντιάλ, ένα γεγονός που είναι πάντα καλύτερο όσο περισσότερο το ζεις και το μοιράζεσαι.

Έτσι συνέβαινε πάντα, έτσι πρέπει να συμβαίνει. Ακόμα κι αν δεν περάσει η Εθνική στους 16, ακόμα κι αν δεν το σηκώσει η χώρα που υποστηρίζεις από μικρός. Θα βγεις κερδισμένος. Ψήσου.