Το... κοροϊδάκι της μπάλας

Διαβάζοντας τον σχετικό πίνακα της EUROSTAT με το κατά κεφαλήν εισόδημα στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2004 είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι ο Έλληνας φίλαθλος είναι το μεγαλύτερο... κορόιδο της Ευρώπης των 25. Κατέχοντας την 14η θέση στη σχετική λίστα το εισόδημα του Έλληνα αγγίζει το 82% του κοινοτικού μέσου όρου, απέχοντας 16 ολόκληρες μονάδες από το 98% της Ισπανίας που βρίσκεται μια θέση πιο ψηλά! Καλά όλα αυτά, θα αναρωτηθεί κάποιος, αλλά τι σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο; Τεράστια, αφού εκτός όλων των άλλων ο έλληνας φίλαθλος καλείται να χρυσοπληρώσει ένα προϊόν του οποίου η αξία έχει τουλάχιστον υπερεκτιμηθεί...

Ο Έλληνας φίλαθλος ζει στη χώρα με τις περισσότερες αθλητικές εφημερίδες, τα χειρότερα και πιο άδεια γήπεδα, υπομένει ένα αναξιόπιστο πρωτάθλημα στο οποίο οι νόμοι εφαρμόζονται (όποτε) επιλεκτικά και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά καλείται να τα χρυσοπληρώσει όλα αυτά!

Η μοναδική αθλητική εφημερίδα της Γαλλίας, η L' Equipe κοστίζει 80 λεπτά, ενώ στην Αγγλία οι εφημερίδες στοιχίζουν από 50 λεπτά του ευρώ μέχρι και 80 λεπτά. Διαβάζοντας τις τιμές των συνδρομητικών δικτύων της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Ισπανίας είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τη διαφορά. Στην μεγαλύτερη ευρωπαϊκή χώρα, τη Γερμανία το δίκτυο Premiere προσφέρει μηνιαία τιμή 35 ευρώ για το αθλητικό πακέτο του, το οποίο περιλαμβάνει τους αγώνες της Μπουντεσλίγκα και της δεύτερης κατηγορίας, αγώνες από την Αγγλία, την Ιταλία και την Ισπανία, το γερμανικό πρωτάθλημα μπάσκετ, τους αγώνες της Φόρμουλα 1, τα αμερικάνικα σπορ, αλλά και 64 αγώνες από το ερχόμενο Μουντιάλ. Αμέσως πιο ακριβό είναι το ισπανικό πακέτο του Canal+ το οποίο στοιχίζει 45 ευρώ εγχώριους και διεθνείς αγώνες, καθώς και αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και του ερχόμενου Μουντιάλ. Τα συνονόματα Sky της Ιταλίας και της Αγγλίας στοιχίζουν 50 ευρώ τον μήνα στους τηλεθεατές, στους οποίους προσφέρουν τους αγώνες του Καμπιονάτο και της Πρέμιερ Λιγκ αντίστοιχα. Και για να επανέλθουμε στη Eurostat και την αγοραστική δύναμη των κατοίκων της κάθε χώρας: το κατά κεφαλήν εισόδημα των Γερμανών είναι στο 109% του κοινοτικού μέσου όρου, των Βρετανών στο 119%, των Ιταλών στο 105% και των Ισπανών στο 98%...

Ένα από τα «συνθήματα» του καπιταλισμού είναι ότι «κάθε δευτερόλεπτο γεννιέται και ένα κορόιδο». Ο Μαρξ το είχε διατυπώσει διαφορετικά: «Μπορεί να μοιάζει με ανόητο, να μιλάει σαν ανόητος, αλλά μη σε ξεγελάει! Είναι πράγματι ανόητος». Ανόητοι ή κορόιδα, δεν έχει σημασία, είναι ακριβώς το ίδιο όταν πρόκειται για τον Έλληνα φίλαθλο. Όταν η υπόθεση έρθει στο ποδόσφαιρο, ακόμη και οι πιο έξυπνοι άνθρωποι φέρονται ανόητα.

Αλήθεια αν έχει ενδιαφέρον το ελληνικό πρωτάθλημα, γιατί δεν γεμίζει σχεδόν κανένα γήπεδο; Γιατί δεν μπορεί η ΑΕΚ να γεμίσει το ΟΑΚΑ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό; Γιατί δεν μπορεί ούτε η πρωτοπόρος Ξάνθη να γεμίσει το γήπεδο της στο ματς με τη Λάρισα που την κρατάει στην κορυφή; Γιατί δεν μπορεί να γεμίσει ο Ολυμπιακός το «Καραϊσκάκη» στο μοναδικό ματς με αντίπαλο ελληνική ομάδα που έγινε μπροστά σε κόσμο (το φιλικό με τον Ιωνικό); Γιατί δεν μπορεί να γεμίσει ο Παναθηναϊκός το ΟΑΚΑ στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ; Ίσως γιατί ο κόσμος διαπιστώνει την επίθεση που δέχεται το πορτοφόλι του. Ένα φτηνό εισιτήριο σε αγώνα της Μπορούσια Ντόρτμουντ στη Γερμανία κοστίζει περίπου 15 ευρώ, ένα εισιτήριο της Ρόμα περίπου 17 και ένα εισιτήριο διαρκείας της Ρεάλ Μαδρίτης 300 ευρώ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο και αν πονάει. Τα πιο ακριβά διαρκείας μπορεί να τα βρει κανείς στην Αγγλία: τα πιο φτηνά της Αρσεναλ στοιχίζουν 1200 ευρώ, ενώ της Τσέλσι 770 και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 580. Στην Ισπανία η Μπαρτσελόνα χρεώνει τους φίλους της από 270 ευρώ, ενώ από 260 χρεώνει η Βαλένθια. Στη Γερμανία το πιο φτηνό διαρκείας της Μπάγερν κοστίζει 260 ευρώ, ενώ της Βέρντερ Βρέμης μόλις 190 ευρώ. Ακόμη πιο φτηνά εισιτήρια διαρκείας βρίσκει κανείς στην Ιταλία, όπου μια θέση στο «Σαν Σίρο» για τα ματς της Μίλαν στοιχίζει από 150 ευρώ, ενώ για τα ματς της Ρόμα στο «Ολίμπικο» μια θέση κοστίζει από 235 ευρώ. Διαρκείας στο υπερσύγχρονο «Αρένα» του Αμστερνταμ για τα ματς του Αγιαξ στοιχίζει 150 ευρώ, ενώ η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 Πόρτο χρεώνει τους φίλους της μόλις από 100 ευρώ! Στην Ελλάδα; Ας κάνουμε το κορόιδο…

Το ποδόσφαιρο είναι δίχως αμφιβολία το κορυφαίο άθλημα, αυτό που συγκινεί τις μεγαλύτερες μάζες. Ωστόσο η απληστία των εμπλεκόμενων και η κακή ποιότητα του τελικού προϊόντος το έχει φέρει σε ένα τέλμα και οι μόνοι που μπορούν να κάνουν κάτι είναι οι φίλαθλοι. Είναι ακριβά τα εισιτήρια; Μην τα αγοράσετε! Είναι ακριβές οι συνδρομές; Μην τις ανανεώσετε! Από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο έγινε εμπόριο, θα πρέπει να υποστεί τους κανόνες της αγοράς. Σίγουρα, ο φίλαθλος δεν μπορεί να αλλάξει «σούπερ μάρκετ» σαν τη νοικοκυρά που βρήκε αλλού πιο φτηνά μακαρόνια, ωστόσο μπορεί να δείξει τη δύναμή του. Ακόμη και αν κάποιοι τον θεωρούν «κοροϊδάκι» ή «ανόητο»...