Το ντέρμπι που… άφησα πίσω

Ναι, ο Παναθηναϊκός πήρε το
πρώτο ντέρμπι της χρονιάς και απέδειξε πως παραμένει για την ώρα το “αφεντικό” του ελληνικού μπάσκετ έχοντας μάλιστα τον πρώτο λόγο για ένα ακόμη εγχώριο νταμπλ. Ναι, ο Ολυμπιακός έμεινε
εκτός συνέχεια του Κυπέλλου χάνοντας ήδη τον πρώτο εκ των τριών στόχων που είχαν τεθεί πριν από την έναρξη της εφετινής περιόδου. Δίχως αμφιβολία μία νίκη σε ένα τέτοιο παιχνίδι έχει ξεχωριστή σημασία, ειδικά όταν επιτυγχάνεται στην έδρα του “αιώνιου” αντιπάλου.

Για μας ωστόσο περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα δείγματα γραφής που άφησαν οι δυο αντίπαλοι στο παρκέ του ΣΕΦ. Είναι δεδομένα νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα. Όποιος πει το αντίθετο θα είναι υπερβολικός. Μην ξεχνάμε πως επρόκειτο για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρόνιας. Μιας χρονιάς που ξεκίνησε ουσιαστικά μόλις πριν από ένα 10ήμερο, ενώ ορισμένοι παίκτες εντάχθηκαν στις δυο ομάδες πριν από λίγα 24ωρα. Μία όμως πρώτη, γενικήεικόνα για το τι αναμένεται να δούμε φέτος σε πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα είχαμε και με το παραπάνω. Εκτός κι αν οι… παμπόνηροι Πίνι Γκέρσον και Ζέλικο Ομπράντοβιτς μας επιφυλάσσουν εκπλήξεις κρατώντας μερικά από τα μυστικά τους στους δύο πάγκους.

Στους “ερυθρόλευκους” είναι σίγουρο εφέτος πως θα πρέπει να συνηθίσουμε με την ιδέα των περισσότερων σουτ από την από την περιφέρεια. Υπάρχουν τα κατάλληλα όπλα. Το επιτρέπουν, δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες που δημιουργεί η αντίπαλη άμυνα. Υπάρχουν, δεν υπάρχουν οι καταλληλότερες προϋποθέσεις. Σκούνι Πεν, Χένρι Ντόμερκαντ, Άλεξ Άκερ και Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, έχοντας το… ελεύθερο από τον πάγκο, δεν διστάζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους από μέση και μακρινή απόσταση. Έχουν εμπιστοσύνη στο χέρι τους και κατά την ταπεινή μας άποψη καλά κάνουν. Αν μάλιστα βρουν ρυθμό, τότε είναι επικίνδυνοι για κάθε αμυντικό σύστημα. Γι’ αυτό άλωστε κι αποκτήθηκαν. Σκεφτείτε να υπήρχε κι ο Ματσιγιάουσκας…

Μιας και αναφερθήκαμε στον Άκερ, έμοιαζε την Τετάρτη να θέλει να ικανοποιήσει τον τεχνικό του, ο οποίος τον προορίζει για τον… κλώνο του Άντονι Πάρκερ. Για πρώτο παιχνίδι πάντως ο Αμερικανός δεν τα κατάφερε (φορτώθηκε νωρίς με φάουλ). Όχι πως το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Ο πρώην γκαρντ-φόργουορντ των Πίστονς έχει εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας (ακόμα και για να παίξει ως πλέι μέικερ), έχει επιτάχυνση για να αποφεύγει το αντίπαλο μαρκάρισμα, πηδάει ψηλά, όμως του λείπει ακόμη ο απαραίτητος όγκος αλλά και η… προσωπικότητα. Ο Πάρκερ χαλυβδώθηκε μέσα από τα συνεχόμενα παιχνίδια καταλήγοντας να γίνει εκ των πληρέστερων παικτών που έπαιξαν μπάσκετ στην Ευρώπη.

Τέλος, σε σχέση πάντα με πέρσι, ο Ολυμπιακός δεν ακουμπά τη μπάλα στο καλάθι. Πλην του πεντάλεπτου στην τέταρτη περίοδο, οπότε ο Σχορτσιανίτης ήταν… Κέρβερος κερδίζοντας τις μάχες από τουςΤομάσεβιτς και Μπατίστ, οι Άντριγια Ζίζιτς, Ράιαν Στακ κατά κύριο λόγο και ο Γιάννης Μπουρούσης, που έπαιξε ελάχιστα, κατά δεύτερο δεν τροφοδοτήθηκαν όσο θα έπρεπε από τους περιφερειακούς. Οι όποιες μάλιστα προσπάθειές τους προήλθαν από επιθετικά ριμπάουντ. Ίσως ο Γκέρσον πρέπει να το ξανασκεφτεί…

Στον Παναθηναϊκό, τα πράγματα είναι σαφώς πιο ξεκάθαρα. Μολονότι ακόμη λείπει η απαραίτητη ομοιογένεια στην περιφέρεια (ο ένας δεν έχει μάθει το παιχνίδι του άλλου), το pick ‘n roll θα αποτελέσει εκ νέου οδηγό. Στην κορυφή ο Διαμαντίδης, σκριν από τον ψηλό και πάσα είτε έξω για σουτ τριών πόντων είτε ασίστ κάτω από το καλάθι για δύο εύκολους πόντους. Μονότονος, αλλά ιδιαίτερα αποδοτικός τρόπος επίθεσης, ειδικά όταν στην πεντάδα βρίσκεται ο… βιονικός Καστοριανός γκαρντ (δεν ξεκουράζεται ποτέ αυτός;), ο οποίος παραμένει ο γενικός κουμανταδόρος τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα.

Στο ρόλο που φάνηκε να τους έχει ανατεθεί δείχνουν να ανταποκρίνονται οι… νέοι Μπετσίροβιτς και Σισκάουσκας. Ο Σλοβένος γκαρντ μοιάζει πολύ στο στυλ παιχνιδιού του προκατόχου του, Γιάκα Λάκοβιτς, παίρνοντας αρκετές πρωτοβουλίες στην επίθεση,την ώρα που ο Λιθουανός είναι αυτό που έλειπε από τον Παναθηναϊκό. Ένα “καθαρό” τριάρι, χωρίς καλή ντρίμπλα βέβαια, το οποίο εκτός των πόντων που θα προσφέρει στην επίθεση δύναται να παίξει καλή άμυνα ακόμη και στον αντίπαλο οργανωτή. Ο “Σίσκα” είναι πολύ γρήγορος και προσαρμόζεται σε κάθε αντίπαλο.

Εκείνος που θέλει… δουλειά ακόμη είναι ο Τόνι Ντελκ. Όχι σε θέμα φυσικής κατάστασης, αφούπαρότι προερχόταν από τραυματισμό δεν έδειξε επηρεασμένος (πατούσε καλά). Αλλά στα συστήματα, στην κίνηση χωρίς τη μπάλα και στη συνεννόηση με τους συμπαίκτες του. Τα λίγα λεπτά που χρησιμοποιήθηκε από τον Ομπράντοβιτς έδειξε εκτός κλίματος. Δύο κακές προσπάθειες στην επίθεση κι αυτό ήταν όλο. Καλώς και παρακολούθησε το μεγαλύτερο μέρος από τον πάγκο. Σαφώς η πίστωση χρόνου και η υπομονή είναι μέσα στο παιχνίδι.

Ως επιμύθιο κρατήσαμε ένα σχόλιο του Πίνι Γκέρσον κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου. ” Αν στην Ελλάδα υπάρχει ενδιαφέρον για το θεσμό του Κυπέλλου, τότε το σύστημα πρέπει να αλλάξει. Δεν είναι δυνατόν ομάδες σαν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να συναντιούνται τόσο νωρίς στη χρονιά. Ας αντιγραφεί το ισπανικό μοντέλο“. Και δεν είμαστε μόνο εμείς που συμφωνούμε…