Τρομοκρατικός στόχος

Το μειονέκτημα που έχουν οι Αρχές έναντι των τρομοκρατών είναι το στοιχείο του αιφνιδιασμού που διαθέτουν οι δεύτεροι. Στην επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους κανείς δεν περίμενε ότι υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να δεχθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες τέτοιο χτύπημα. Από τότε τα μέτρα που λήφθηκαν στα αεροδρόμια ήταν από δρακόντεια μέχρι και εκνευριστικά, αφού μην ξεχνάμε ότι ακυρώθηκαν πτήσεις προς τις ΗΠΑ γιατί επιβάτης διέθετε… περίεργο επίθετο.

Η επίθεση στη Μαδρίτη δείχνει ότι – κακά τα ψέματα – οι τρομοκράτες έχουν το πάνω χέρι. Ολοι περίμεναν κάποια στιγμή επίθεση από αέρα και αυτή ήρθε, κατά τον τραγικότερο τρόπο, από το έδαφος. Αρα το συμπέρασμα είναι ότι εάν θέλουν να στην κάνουν, δυστυχώς θα το πετύχουν. Ανθρωποι που δεν νοιάζονται εάν θα πεθάνουν - το αντίθετο μάλιστα, αφού το επιδιώκουν – δεν τους σταματάς. Οι θεωρίες «ότι οι τρομοκράτες επιλέγουν τους στόχους τους ανάμεσα σε αυτούς που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της εισβολής στο Ιράκ και δίπλα στους Αμερικάνους, άρα η Ελλάδα δεν κινδυνεύει» , είναι αβάσιμες.

Πρώτον, η Αλ Κάιντα – και κάθε Αλ Κάιντα – επιθυμεί το χτύπημα της να είναι σε θέση να εκπληρωθεί (και εάν θυμηθούμε όλες τις επιθέσεις, είναι σε θέση να πραγματοποιήσει και το ποιο δύσκολο εγχείρημα) με επιτυχία. Δεύτερον, να έχει όσον το δυνατόν περισσότερα θύματα, άρα και μεγαλύτερη απήχηση στην παγκόσμια κοινωνία. Αυτόματα τα παραπάνω συμπεράσματα, απόλυτα φυσιολογικά, παραπέμπουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας και βέβαια αποτελούν ΣΤΟΧΟ τους.

Ολα τα βλέμματα της γης θα είναι στραμμένα εδώ, άρα ο Θεός να βάλει το χέρι του. Οσο για τη βοήθεια που ζητήσαμε από το ΝΑΤΟ έχει να κάνει με τον καθησυχασμό των πολιτών και των τουριστών που θα επισκεφτούν τη χώρα μας τον Αύγουστο. Δε νομίζω να πιστεύει κανείς ότι τα υπερσύγχρονα συστήματα ασφαλείας θα μπορούν να σταματήσουν κάποιον, ο οποίος θα είναι αποφασισμένος να μετατραπεί σε βόμβα. Καταρχήν αποκλείεται να μπορούν να τον εντοπίσουν ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους που θα βρίσκονται στους δρόμους της Αθήνας το καλοκαίρι. Και μη θεωρείτε ότι ο κάθε καμικάζι θα επιχειρήσει να μπει σε στάδιο για να ολοκληρώσει το έργο του, το αντίθετο. Και μια πλατεία με εκατοντάδες ανθρώπους ή ένα γεμάτο βαγόνι του μετρό ή ένα λεωφορείο του φτάνει. Θυμηθείτε την Ατλάντα…

Δυστυχώς η αθωότητα έχει χαθεί προ πολλού και μόνο σε ευχές μπορούμε να σταθούμε. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, όλα να κυλήσουν ομαλά…