Mε ενεργοποιημένο τον κόσμο του δεν μπορεί να πεθάνει!

Στον Παναθηναϊκό γνωρίζουμε πως τα πράγματα είναι οριακά. Το Σάββατο στη Λεωφόρο μίλησε το συναίσθημα του κόσμου. Τόσο οι οργανωμένοι όσο και απλοί οπαδοί πήγαν μέσα σε ένα συγκινησιακό, αλλά γεμάτο πάθος κλίμα, να υποστηρίξουν τον Παναθηναϊκό και να δώσουν στους ποδοσφαιριστές και σε όσους δουλεύουν στο σύλλογο να καταλάβουν πως δεν είναι μόνοι.

Στην πραγματικότητα και αυτοί που πήγαν στο γήπεδο, χρειάζονταν ο ένας να πάρει ελπίδα από τον άλλον. Στην Λεωφόρο υπήρξαν πολλά δακρυσμένα μάτια, βουρκωμένοι οπαδοί του Παναθηναϊκού μεγάλης ηλικίας που δεν μπορούσαν να αντέξουν ότι η ομάδα που από μικροί έχουν μάθει να αγαπούν, κινδυνεύει να πεθάνει.

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΠΑΔΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ

Ο κόσμος, τόσο με τη στάση του στη Λεωφόρο, όσο και με διάφορους τρόπους καθημερινά στα social media, δείχνει πως είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό. Αυτή τη στιγμή, πρέπει να γίνει σε όλους κατανοητό, πως για τον Παναθηναϊκό μπορεί για διάφορους λόγους που δεν έχει ευθύνη το μέγεθος του συλλόγου να μην ενδιαφέρεται ακόμα κανένας μεγάλος επενδυτής, αλλά υπάρχουν χιλιάδες οπαδοί που είναι διατεθειμένοι να δώσουν το δικό τους αγώνα. Αγώνα που μοιάζει όπως του Δον Κιχώτη, καθώς δεν μπορεί κανείς από τους απλούς φιλάθλους, όσο καλή πρόθεση και να έχει να λύσει το πρόβλημα. Τι μπορεί να κάνει όμως;

Μέσα από την συμμετοχή του στις προσπάθειες διάσωσης που θα γίνουν, να δημιουργηθεί ένα κοινωνικό ρεύμα που θα οδηγήσει στο να υπάρξουν θετικές εξελίξεις. Στη ζωή και γενικά στον κόσμο των επιχειρήσεων, δεν είναι τίποτα δεδομένο. Είναι άλλο πράγμα να διαλύεται για 35 εκατομμύρια χρέη σε ανθρώπους που δεν βρίσκονται πλέο στον σύλλογο μία ομάδα που στην Λεωφόρο μαζεύει 4-6 χιλιάδες οπαδούς και τελείως διαφορετικό όταν αυτόν το σύλλογο η Λεωφόρος δεν τον χωράει.

Ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να πιέσει για να πάρει μία καλή συμφωνία με το κράτος, ώστε να πάει στο ΟΑΚΑ και από εκεί και πέρα αυτό το ρίσκο είναι υποχρεωτικό να βγει. Γιατί εκτός από έσοδα θα δημιουργήσει και μία δυναμική που θα οδηγήσει πρώτον τους ποδοσφαιριστές που περιμένουν χρήματα, να είναι πιο διαλλακτικοί, καθώς θα βλέπουν πως μέσα από τη συμμετοχή του κόσμου, θα υπάρχει κάποια προσωρινή ρευστότητα, αλλά πάνω από όλα ο Παναθηναϊκός θα γίνει ξανά μαγαζί γωνία. Ένας σύλλογος που έχει τη δυνατότητα να μαζέψει μόνιμα πάνω από 25 χιλιάδες κόσμο στο γήπεδο δεν γίνεται εύκολα να σβήσει.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΟΙ 11.000

Να 'μαστέ ειλικρινείς. Στην Ελλάδα, για διάφορους λόγους πολύς κόσμος σταμάτησε να πηγαίνει στο γήπεδο. Έφυγε από την καθημερινότητα του. Το γήπεδο, όμως, είναι συνήθεια που αν επιστρέψει, είναι δύσκολο μετά να την βγάλεις από τη ζωή σου. Κι αυτή την εποχή, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κοντά τον κόσμο του. Όχι, δεν είναι επιτυχία που κατάφερε να μαζέψει 11 χιλιάδες στην Λεωφόρο, σε ένα παιχνίδι που, έτσι κι αλλιώς, είχε μετατραπεί σε ένα κάλεσμα υποστήριξης.

Η ομάδα κινδυνεύει, όχι με αποτυχία σε κάποια διοργάνωση, αλλά με οριστική διάλυση. Αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα, οποιαδήποτε αναζήτηση ευθυνών, ούτε νόημα για συζητήσεις που δημιουργούν εσωστρέφεια. Όποιος το κάνει, αυτό που πετυχαίνει είναι να επισπεύσει το τέλος του Παναθηναϊκού. Υπάρχει κόσμος που νιώθει την ανάγκη να βοηθήσει, όχι για να "ξεπλύνει" κανέναν. Άλλωστε όταν βλέπεις κάποιον που αγαπάς να ζητά την βοήθεια σου, δεν κοιτάς ποιος δεν του την πρόσφερε όταν έπρεπε και τον ώθησε σε αυτό το σημείο. Είσαι υποχρεωμένος από τη στιγμή που έχεις συναίσθημα, να του δώσεις τη βοήθεια που μπορείς χωρίς να κοιτάς πίσω...

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΡΟΠΟ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Στην προκειμένη περίπτωση, στον Παναθηναϊκό νιώθω πως υπάρχουν χιλιάδες φίλοι του που θέλουν να προσφέρουν, με τον τρόπο που μπορούν να προσφέρουν, για να νιώσουν μέσα τους και οι ίδιοι πως έκαναν από την πλευρά τους αυτό που μπορούσαν κι ας περιορίζεται η προσφορά τους στο να πάρουν ένα εισιτήριο ή να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε εκδήλωση της ομάδας. Νιώθω, όμως, πως αυτό το κοινωνικό ρεύμα, δεν έχει βρει τρόπο έκφρασης.

Πρέπει να βγουν μπροστά άνθρωποι οργανωτικοί, που δεν είναι φθαρμένοι. Να συνδυάζουν γνώση και συναίσθημα, αλλά και να παρουσιάσουν προτάσεις. Δεν έχει το ηθικό δικαίωμα το ΔΣ που έχει συστήσει ο Γιάννης Αλαφούζος που παρατάει την ομάδα και την αφήνει στο έλεός της, να ζητάει ούτε συνδρομή από τον κόσμο ούτε από ανθρώπους που νιώθουν αδικημένοι να βάλουν πλάτη για να σωθεί ο Παναθηναϊκός.

Την ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει με 2-0 τον ΠΑΣ και ο κόσμος δημιουργούσε ελπίδα, ο -κατά συνθήκην- πρόεδρος δημιουργούσε πρόβλημα δηλώνοντας "πως οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι πληρωμένοι μέχρι τέλος Νοεμβρίου" κάτι που γνωρίζω πως ενόχλησε αρκετά, καθώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ήρθε σε περίοδο που το προπονητικό επιτελείο προσπαθεί -μέσα στην ομάδα- να κρατήσει τις ισορροπίες.

Ο Βασίλης Κωνσταντίνου παρουσιάστηκε... αδιάβαστος, σε μία εποχή που αυτό που χρειάζεται ο φίλος του Παναθηναϊκού σοβαρή ενημέρωση. Καλείται να προσφέρει, σε πολύ δύσκολες εποχές, λεφτά που θα στερηθεί από άλλες δραστηριότητες για να βοηθήσει την ομάδα της καρδιάς του, και είναι λογικό για να το κάνει να έχει πλήρη και έγκυρη ενημέρωση.

Επίσης, άκουσα προσεχτικά τον Στάθη Ταυλαρίδη, στην συνέντευξη που έδωσε στον SPORT24 RADIO 103,3. Μίλησε με θυμό και ο καθένας καταλαβαίνει πως η διοίκηση Αλαφούζου τον έχει ταλαιπωρήσει αρκετά. Δεν μπορεί να σκεφτεί ο κάθε Ταυλαρίδης συγκαταβατικά, όταν καλείται να διαπραγματευτεί με μέλη της διοίκησης του Αλαφούζου που όπως ο ίδιος δήλωσε τον είχαν αγνοήσει.

Χρειάζεται στην επιτροπή διάσωσης να μην υπάρχει κανένας συνδετικός δεσμός με τη διοίκηση του Αλαφούζου. Θυμίζω πως μεταξύ άλλων ο Στάθης Ταυλαρίδης δήλωσε, πως "ήθελε να μου μιλήσει ο κύριος Κωνσταντίνου. Τι να πω με τον κύριο Κωνσταντίνου; Εκείνος μου είχε γυρίσει την πλάτη". Όπως και στην προσπάθεια που έκανε ο Αγησίλαος Τουμαζάτος για να τον πείσει να μην φθάσει την κατάσταση στα άκρα, θυμήθηκε πως έχει αδιαφορήσει για τα λεφτά που οφείλει ο Παναθηναϊκός στη δική του εφορία.

Δεν υποστηρίζω πως ευθύνεται ο Τουμαζάτος ή ο Κωνσταντίνου για την κατάντια του Παναθηναϊκού. Ο Αλαφούζος ήταν ασυνεπής κι απλά αυτοί χρειάστηκε, σε κάποιες περιπτώσεις, να μεσολαβήσουν. Όμως δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν συναίσθημα άνθρωποι οι οποίοι είναι συνυφασμένοι με τη διοίκηση Αλαφούζου και δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα να ζητάνε είτε χρήματα και συμμετοχή από τον κόσμο, είτε την επιείκεια από αυτούς στους οποίους οφείλονται χρήματα.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΠΟΛΛΑ...

Αυτή τη στιγμή, ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι η μοναδική ελπίδα για να συντηρηθεί ο σύλλογος και να βοηθήσει με την ενεργοποίηση του, να υπάρξουν πιέσεις για να βρεθούν λύσεις. Υπάρχει κόσμος του Παναθηναϊκού που θέλει να προσφέρει, πρέπει όμως να βγουν μπροστά Παναθηναϊκοί που θα του δώσουν αυτή τη δυνατότητα και να παρουσιάσουν κάτι χειροπιαστό που θα συνδυάζει συναίσθημα, με οργάνωση και θα προσφέρει ενημέρωση για τα πάντα. Δεν πιστεύω πως μπορούν ποδοσφαιριστές, που ο Παναθηναϊκός τους οφείλει λεφτά να βγουν μπροστά και να ζητήσουν από τον κόσμο χρήματα. Θα θεωρηθεί ότι είναι σα να ζητάνε λεφτά για τον ίδιος τους τον εαυτό.

Επαναλαμβάνω κλείνοντας, ότι η ομάδα που δημιούργησε ο Αλαφούζος μπορεί να πεθάνει. Ένας σύλλογος διαμαρτυρίας, παρατημένος που δεν έχει λόγω ο κόσμος του να γεμίσει την Λεωφόρο ναι αν έχει χρέη που βάση ισολογισμού δεν βγαίνουν, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να συντηρείται. Ο Παναθηναϊκός, όμως, με την ιστορία που κουβαλάει, είναι σε θέση τώρα που κινδυνεύει, να ενεργοποιήσει την πραγματική του δύναμη που είναι ο κόσμος του.

Ενας Παναθηναϊκός με ενεργοποιημένους τους οπαδούς του, που όταν θα παίζει στη Λεωφόρο θα την γεμίζει ασφυχτικά και επειδή δεν θα τον χωράει θα πρέπει να πηγαίνει στο ΟΑΚΑ και θα μαζεύει μίνιμουμ 25χιλιάδες κόσμο, δεν γίνεται να πεθάνει. Αν ο κόσμος βγει μπροστά και η Πολιτεία θα αναγκαστεί να βοηθήσει και επενδυτής θα βρεθεί...