Με σταθερή διοίκηση δεν έχανε το φετινό τίτλο!

Ο Τσάρλυ γράφει για τον Παναθηναϊκό που ήταν μια γροθιά με κόσμο, Ουζουνίδη και παίκτες ενωμένους να κυριαρχούν σε όλους τους χώρους και τονίζει πως η συγκεκριμένη ομάδα με τη στήριξη μίας σταθερής διοίκησης δεν θα έχανε το φετινό πρωτάθλημα. Ποιο το λάθος του Τάκη Λεμονή που την έπαθε αλλά δεν έμαθε στο πρώτο ημίχρονο.

Με σταθερή διοίκηση δεν έχανε το φετινό τίτλο!

Ο Παναθηναϊκός δείχνε πως διαθέτει απίστευτο μέταλλο! Μία ομάδα που αρνείται να... πεθάνει. Κόσμος, ποδοσφαιριστές, τεχνικό επιτελείο έχουν γίνει ένα. Παλεύουν σαν γροθιά και έχουν καταφέρει να αποδείξουν το μέγεθος αυτού του συλλόγου και πως αν αυτή η δουλειά που ξεκίνησε την 1η Δεκεμβρίου του 2016, σε πολύ δύσκολες συνθήκες, υποστηριζόταν από μία διοίκηση που απλά θα εξασφάλιζε τις συμφωνίες, βοηθώντας στην παραμονή κάποιων από τους πρωτοκλασάτους παίκτες που έφυγαν, ο φετινός τίτλος θα ήταν πολύ δύσκολο να χαθεί.

Ο ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ... ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ΤΟΝ ΟΦΟΕ

Στο ντέρμπι ο Παναθηναϊκός μπήκε να παίξει ένα παιχνίδι επιβίωσης. Είχε απίστευτη ένταση, κέρδιζε σε πολύ μεγάλο ποσοστό όλες τις μονομαχίες και οδήγησε τον Ολυμπιακό χωρίς τελική και δίχως να έχει στο γήπεδο ούτε έναν κερδισμένο χώρο.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης, γνώριζε πόσο σημαντικός για την ανάπτυξη του Ολυμπιακού είναι ο Οφόε, πολύ σημαντικό κομμάτι της απόλυτης κυριαρχίας των 70 λεπτών έπαιξε το γεγονός πως ο Κουρμπέλης πήγε εξαιρετικά στον ρόλο του. Είχε εντολή να αναλαμβάνει αυτός τις κινήσεις του Οτζίτζα με το που περνούσε τη μεσαία γραμμή και κατάφερε να περιορίσει τον Βέλγο που είχε ελάχιστες επαφές με τη μπάλα.

Δυστυχώς στο πρωτάθλημα της Super League Σουρωτή δεν καταγράφεται αυτό το σημαντικό στατιστικό στοιχείο, αλλά ο Οφόε με μεγάλη διαφορά από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι είχε τις λιγότερες επαφές με τη μπάλα.

ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Παρότι στο πρώτο ημίχρονο είχε την απόλυτη κυριαρχία, αυτή την υπεροχή δεν μπορούσε να την μετουσιώσει σε καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Το πρόβλημα ήταν πως δεν υπήρχαν οι επιθετικοί ποδοσφαιριστές με την ικανότητα να κινηθούν στην πλάτη της άμυνας και να εκμεταλλευτούν την καλή κυκλοφορία που υπήρχε.

Η μπάλα ήταν συχνά στα πόδια των Χίλιεμαρκ-Βιγιαφάνες, ακόμα και των δύο μπακ που έμπαιναν πιο μέσα, αλλά σωστή κίνηση στον χώρο για να βγει η κάθετη που θα άνοιγε την τελευταία γραμμή άμυνας του Ολυμπιακού δεν υπήρχε.

Είναι θέμα ποιότητας. Αν υπήρχε στα αριστερά ο Εμποκού και στην επίθεση ο Μάρκους Μπεργκ, το σκορ κανείς δεν μπορεί να το υπολογίσει σίγουρα όμως το νούμερο των καθαρών ευκαιριών θα ήταν τεράστιο. Το αναφέρω αυτό γιατί η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου θύμιζε πολύ το περσινό ματς στη Λεωφόρο.

Και στο συγκεκριμένο παιχνίδι είχαν κερδηθεί όλοι οι χώροι, ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να απειλήσει και η διαφορά ήταν πως υπήρχαν οι ποδοσφαιριστές με την ικανότητα να χτυπήσουν και να κινηθούν σωστά ανάμεσα στην τελευταία γραμμή άμυνας των "ερυθρολεύκων".

ΤΟΝ ΕΒΑΛΕ ΣΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ ΚΑΙ... ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ

Μοιραία είδαμε ένα πρώτο ημίχρονο με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να αναλώνονται σε ένα παιχνίδι με πολύ μπάλα στα πλάγια και ψηλές μπαλιές. Το μοναδικό κομμάτι που λειτούργησε σωστά στον Ολυμπιακό ήταν η σιγουριά που αμύνθηκε παίζοντας με βάθος.

Ο Σισέ ήταν κυρίαρχος και καθάριζε τα πάντα! Η πίεση όμως ήταν έντονη, ο Παναθηναϊκός κέρδιζε συνέχεια κόρνερ και είχε βάλει τους φιλοξενούμενους στα σχοινιά.

Αν αναλογιστούμε τον τρόπο που έβγαζε επιθέσεις, την συχνότητα και την ευκολία που μπορούσε να αναπτυχθεί από τα πλάγια, την δυσκολία που είχε στο να χτυπήσει κάθετα με τη μπάλα κάτω και να πάρει καθαρό τελείωμα στον αέρα, το τέρμα που σημείωσε ο Παναθηναϊκός μοιάζει να προήλθε με τον πιο σωστό τρόπο.

Προέκυψε δηλαδή συνεργασία Λουντ-Μόλινς από αριστερά, κίνηση στον κενό χώρο από τον μοναδικό που θα μπορούσε να την κάνει τον Βιγιαφάνες και παράλληλη πάσα χωρίς να σηκωθεί η μπάλα. Οι ποδοσφαιριστές του Ουζουνίδη, μέσα από τη δυσκολία που είχαν να επιβεβαιώσουν με καθαρές τελικές με κάτω τη μπάλα την υπεροχή τους, κατάφεραν τελικά να δημιουργήσουν φάση που έφερε τον Βιγιαφάνες φάτσα σε άδειο τέρμα.

"ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΕΣ" ΧΟΥΛΤ - ΚΟΥΛΙΜΠΑΛΙ, ΑΛΛΑ...

Σημαντικό στο τακτικό σκέλος κομμάτι ήταν η... εξαφάνιση του Οφόε, επίσης, ο Παναθηναϊκός πέτυχε κάτι που τον εξυπηρέτησε επίσης. Πήγε το ντέρμπι στα πλάγια. Κατάφερε να είναι σε θέση επίθεσης από τα ανεβάσματα, το κουβάλημα μπάλας και τις συνεργασίες που δημιουργούσαν οι Κουλιμπαλί, Χούλτ.

Η νίκη που έκανε ο Παναθηναϊκός φαντάζει σαν μία νίκη γοήτρου και σίγουρα το διοικητικό πρόβλημα είναι τεράστιος ανασταλτικός παράγοντας, που δυσκολεύει την οποιαδήποτε αναφορά των "πράσινων" ως διεκδικητές του τίτλου, όμως με βάση την εικόνα του πρωταθλήματος και μιλώντας καθαρά αγωνιστικά αν καταφέρει να βελτιώσει την εικόνα του στα εκτός έδρας παιχνίδια, ποδοσφαιρικά βρίσκεται στο... κόλπο.

Δεν υπάρχει και κάποια φανερά καλύτερη ομάδα...

Το έχω αναφέρει πολλές φορές, υπάρχει μεγάλη συζήτηση για την διαφορά στην εικόνα που έχει ο Παναθηναϊκός στα εντός έδρας παιχνίδια με τα εκτός. Σίγουρα σε κανένα σημαντικό ερώτημα η απάντηση δεν μπορεί να κρύβεται μόνο σε έναν λόγο, όμως μακράν ο πιο σημαντικός είναι πως οι Κουλιμπαλί-Χουλτ έχουν μεγάλη διαφορά στη Λεωφόρο σε σύγκριση με τα εκτός έδρας. Για την ακρίβεια δεν πιστεύω να υπάρχει σε άλλο δίδυμο μπακ τόση μεγάλη απόκλιση σε αυτό το κομμάτι.

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΜΥΝΕΤΑΙ ΧΑΜΗΛΑ

Όταν ο Παναθηναϊκός υποχρεώνεται να παίξει άμυνα χαμηλά, δεν μπορεί να το κάνει με ασφάλεια. Αν το σκεφτούμε η ομάδα του Ουζουνίδη κυριάρχησε για περίπου 73 λεπτά, ο Ολυμπιακός μέτρα κέρδισε στο τελευταίο 20λεπτό μαζί με τις καθυστερήσεις, όταν ο Λεμονής αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει πιο επιθετικό σχήμα, περνώντας και τον Καρσελά που δημιούργησε αρκετά προβλήματα στον Χουλτ, ενώ ταυτόχρονα είχε Ανσαριφάρντ-Εμενίκε στο σχήμα.

Είκοσι λεπτά έμεινε στην περιοχή του ο Παναθηναϊκός και οι "ερυθρόλευκοι" είχαν τρεις μεγάλες φάσεις.

Δεν μπορεί το "τριφύλλι" όταν η συνθήκη ενός παιχνιδιού το επιβάλλει ότι πρέπει να μείνει για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα χαμηλά να τα καταφέρει με ασφάλεια.

ΜΑΡΙΝΟ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΟΥ

Ο Ουζουνίδης αξίζει πολλά συγχαρητήρια, προσωπικά νοιώθω την ανάγκη να τον συγχαρώ για τις δηλώσεις του. Άλλος στη θέση του θα έκανε τον ήρωα. Υπάρχει άλλωστε και χώρος και λόγος για να τον κάνει.

Ο ίδιος όμως φρόντισε να τονίσει τα ίδια του τα λάθη. Και προσέξτε δεν έκανε αυτές τις δηλώσεις για να δείξει υπεράνω, τις έκανε γιατί της πιστεύει και είναι και η πραγματικότητα. Ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος που έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του και γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο και έχει καταλάβει πως άργησε λίγο περισσότερο από ότι έπρεπε να μάθει το ρόστερ και στην ενσωμάτωση των νέων ποδοσφαιριστών έκανε κάποια λάθη στη διαχείριση.

Λάθη που τουλάχιστον στα εκτός έδρας παιχνίδια με Κέρκυρα και Παναιτωλικό έπαιξαν το ρόλο τους.

Όμως, ο Ουζουνίδης, αποδεικνύεται μία σπουδαία περίπτωση προπονητή και παρότι βρίσκεται σε ένα δύσκολο περιβάλλον, κατάφερε και βρήκε άκρη. Όσο περνάει ο καιρός βλέπουμε έναν Παναθηναϊκό που αρχίζει να μοιάζει πολύ με την ομάδα που δημιούργησε πέρυσι.

Φυσικά και λείπει η ποιότητα Μπεργκ-Εμποκού. Ακόμα όμως και έτσι παρουσιάζει ένα σύνολο που έχει σαν στόχο να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο, βγάζει ένταση και έχει συγκεκριμένα στοιχεία στην ανάπτυξη του.

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Ο επόμενος στόχος για τον Μαρίνο Ουζουνίδη πρέπει να αφορά τη βελτιώσει των "πράσινων" εκτός έδρας.

Να τον δουλέψει και σε ένα κομμάτι που δεν το δουλεύει συχνά. Σε συνθήκες δηλαδή που θα πρέπει να παίζει χαμηλά. Δεν έχει και τους επιθετικούς ο Παναθηναϊκός για να του δίνουν το δικαίωμα να μένει μόνιμα στην επίθεση και ειδικά στα εκτός έδρας.

Είναι βέβαιο πως θα υπάρχουν διαστήματα που θα πιεστεί κι εκεί πρέπει να εστιάσει τη δουλειά του. Στο να καταφέρει η ομάδα να κερδίζει και μακριά από τη Λεωφόρο. Η νίκη επί του Ολυμπιακού έχει αξία γοήτρου αν όμως πάει το επόμενο Σάββατο και περάσει από την Τρίπολη, τότε θα η ενδεχόμενη νίκη θα μετατραπεί σε αποτέλεσμα που τον βάζει στο... κόλπο του τίτλου.

Η καλύτερη λειτουργία όταν αμύνεται βαθιά, το να καταφέρουν οι Χουλτ-Κουλιμπαλί να μην έχουν τόσο μεγάλη απόκλιση στα εκτός έδρας και η ενσωμάτωση του Μουνιέ που διαθέτει ταχύτητα και τεχνική κατάρτιση είναι τα στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό να λύσει το μεγάλο του θέμα, δηλαδή τα εκτός έδρας.

ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Για να επανέλθουμε στο ντέρμπι, ο Παναθηναϊκός ήταν δίκαιος νικητής. Είχε νεύρο, έβγαλε ένταση, κυριάρχησε σε όλους τους χώρους και είχε πολλούς πρωταγωνιστές. Ο Βλαχοδήμος έκανε τρεις αποκρούσεις και κράτησε τη νίκη.

Ο Μολέδο έκανε ηγετική εμφάνιση σε όλους τους χώρους, κερδίζοντας σημαντικές μάχες παντού. Οι Κουλιμπαλί, Χούλτ έμοιαζαν με... οδοστρωτήρες. Εκαναν δικές τους τις πλευρές και έπιασαν ο καθένας από δύο παίκτες. Ο Κουρμπέλης οδήγησε τον Οφόε στη χειρότερη φετινή του εμφάνιση και στο αμυντικό σχέδιο ήταν το "κλειδί" της επιτυχίας.

Ο Βιγιαφάνες πρόσθεσε την απαιτούμενη ποιότητα, κράτησε μπάλα πήγε στις ατομικές ενέργειες και την κίνηση στο χώρο που έπρεπε για να σκοράρει. Όσον αφορά τον Χίλεμαρκ, ο Σουηδός είχε ένα απίστευτα γεμάτο παιχνίδι μ κατοχή, ποιοτικές εμπνεύσεις, καλά στημένα και τρεξίματα. Μαζί και ο Λουντ που έδωσε καίριες βοήθειες.

Ο ΑΠΡΟΣΩΠΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Αντίθετα ο Ολυμπιακός ήταν απρόσωπος. Έχασε χωρίς να παλέψει για 72 λεπτά. Το σχέδιο του Λεμονή απέτυχε!

Πήγε με την ίδια λογική που είχε στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, όμως σε αντίθεση με εκείνο το ντέρμπι η απόφαση να του θυσιάσει την επιθετικότητα στα άκρα δεν βγήκε. Οι Χουλτ, Κουρμπέλης... οργίασαν, η "μάχη" του κέντρου είχε χαθεί από νωρίς και το παιχνίδι είχε μεταφερθεί σε όλο το πρώτο ημίχρονο στο χώρο που αμυνόταν ο Ολυμπιακός.

Καταλαβαίνω, είναι λογικό και δεν κρίνω πως πήγε με την ίδια λογική που κέρδισε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

Όμως, ήταν μεγάλο λάθος που δεν έκανε καμία κίνηση στο ημίχρονο.

Στο πρώτο 45λεπτό είχαν χαθεί όλοι οι χώροι, όλες οι μάχες και ο Ολυμπιακός δεν έκανε ούτε μία τελική και τα κόρνερ ήταν 0-8. Δεν έχει λογική εξήγηση που δεν παρενέβη στο ημίχρονο και άφησε την ομάδα του να συνεχίσει με ένα πλάνο που είχε γκρεμιστεί.

News 24/7

24MEDIA NETWORK