Ο Γιασκεβίτσιους δεν είναι ρίσκο, αλλά η σίγουρη λύση

Ο Παναθηναϊκός δεν παίζει μπάσκετ και η συνάντηση με ομάδα του Ομπράντοβιτς σε ένα τόσο σημαντικό ραντεβού έκανε ξεκάθαρο το πρόβλημα. Έδειξε την γύμνια, σε νοοτροπία και σε λογική. Βλέποντας τον τρόπο που δημιουργούσε κάθε επίθεση η ομάδα του Ομπράντοβιτς και τον τρόπο που δημιουργούσε ο Παναθηναϊκός καταλαβαίνεις την διαφορά. Το 3-0 ήρθε εύκολα αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα.

Η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν ντροπή. Καταλαβαίνω βλέποντας τον Παναθηναϊκό σε αυτά τα παιχνίδια, τα λόγια του Στηβ Γιατζόγλου σε πρόσφατη συνέντευξη του στους Παντελή Βλαχόπουλο και Πάνο Βόγλη, "ποτέ δεν έχω δει ομάδα με τόσο καλό υλικό να παίζει τόσο άσχημα" είχε δηλώσει ο Στηβ.

Να πω την αλήθεια, δεν έχω τις εικόνες του Γιατζόγλου, αλλά ούτε την εποχή Παβλίσεβιτς δεν θυμάμαι τον Παναθηναϊκό να παίζει τόσο άναρχα, δεν συνέβαινε ούτε πέρυσι που στο τιμόνι του ήταν ένας προπονητής που δεν δούλευε σωστά.

Παρακολουθήσαμε αυτές τις ημέρες μία ομάδα εντελώς ακυβέρνητη με αθλητές που την έχουν καβαλήσει και κάνουν ότι θέλουν και κάποιους άλλους που έκαναν γερά μεγάλα συμβόλαια αλλά δεν μπορούν.

ΕΧΟΥΝ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ΒΑΡΙΔΙΑ

Αν κάτι έγινε φανερό βλέποντας αυτά τα παιχνίδια είναι ότι χρειάζονται αλλαγές. Το μπάσκετ στην χώρα ο κόσμος το καταλαβαίνει, δεν επιτρέπεται να παίζει ο Παναθηναϊκός τόσο άσχημα.

Η διοίκηση θα αποφασίσει αν η αλλαγή, θα είναι στην λογική να δοθεί η ευκαιρία στον Πασκουάλ να φτιάξει μία ομάδα που ο ίδιος θα την πιστεύει. Αν συμβεί αυτό όμως πρέπει να τον απαλλάξει και από διάφορα βαρίδια που του φορτώθηκαν το καλοκαίρι αλλά και τα προηγούμενα χρόνια.

Συμβόλαια που ήρθαν από λανθασμένη εκτίμηση και ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει τρόπο να απαλλαγεί από αυτά και να φτιάξει μία ομάδα με έναν προπονητή που να τον πιστεύει και να του δώσει τα κλειδιά.

ΠΑΙΖΕΙ ΑΘΛΙΑ

Δεν μπορώ να γνωρίζω ποια είναι η διάθεση του Δημήτρη Γιανακόπουλου με τον Ισπανό προπονητή. Ο Πασκουάλ έχει κάνει τριετές, η ομάδα δεν είναι δική του, όμως παίζει και υπερβολικά πιο άσχημα από ότι θα έπρεπε με βάση το ρόστερ που έχει. Το χειρότερο είναι πως επιθετικά είναι εντελώς απείθαρχη, στην σειρά με την Φενέρ δεν έπαιξε μπάσκετ αλλά γιούρια.

Η απόφαση για τον Πασκουάλ γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη, γιατί υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να δοθεί η ομάδα στον προπονητή που έρχεται στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και το πιο πιθανό είναι πως αυτό το καλοκαίρι θα είναι και το τελευταίο που θα μπορεί ο Παναθηναϊκός είναι να κλείσει τον Σάρας και αν δεν το κάνει είναι πιθανό να το μετανιώσει.

Το ζητούμενο είναι για τον Παναθηναϊκό να ξαναβρεί το μπάσκετ του, την χαμένη νοοτροπία που είχε δημιουργήσει ο Ομπράντοβιτς μέσα και έξω από το γήπεδο. Ο Σάρας δείχνει πως έχει ταλέντο σαν προπονητής, κατάφερε να παρουσιάσει μία πολύ πειθαρχημένη ομάδα που έπαιξε σωστό σετ μπάσκετ και ξεπέρασε το ταβάνι της.

Αυτή την εποχή φαντάζει με διαφορά ως η καλύτερη ρεαλιστική επιλογή. Για τον Παναθηναϊκό παίζει μεγάλο ρόλο πως ήταν μέλος της ομάδας του Ομπράντοβιτς. Έχει επιρροές και ξέρει τι χρειάζεται για να πετύχει αυτή η ομάδα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΙΣΚΟ Ο ΣΑΡΑΣ

Επίσης είναι και θέμα χημείας. Ο Παναθηναϊκός έχει μία ιστορία κι ο Γιασκεβίτσιους είναι από τους ανθρώπους που έχουν συνδεθεί μαζί της. Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού του έχει αδυναμία, το ίδιο και ο κόσμος. Πολλές φορές διαβάζω όταν ακούγεται το όνομα του Γιασκεβίτσιους πως είναι ρίσκο η επιλογή του.

Στην πραγματικότητα είναι η ασφαλή μετάβαση. Ρίσκο είναι να δουλεύεις με έναν άνθρωπο που δεν τον ξέρεις καλά. Τον Σάρας τον γνωρίζεις, ήταν μέλος σε μεγάλες επιτυχίες και το ξεκίνημα της καριέρας του δείχνει πως ακολουθεί τις αρχές του μεγάλου Παναθηναϊκού.

Δεν γίνεται άλλωστε ο δεύτερος προπονητής της μεγάλης σου ομάδας, να δουλεύει στο πιο υψηλό επίπεδο και να είναι πρωταθλητής Ευρώπης και ο Παναθηναϊκός να παίζει τόσο άθλιο μπάσκετ.

ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ

Δεν αδικώ τον πολύ αξιόλογο προπονητή Δημήτρη Ιτούδη, απλά θέλω να πω πως στην περσινή Ευρωλίγκα ο τελικός ήταν Ομπραντοβιτς - Ιτούδης και δεν αποκλείεται το ίδιο να συμβεί και φέτος.

Αποδεικνύεται λοιπόν πως στο υψηλό επίπεδο κυριαρχούν ακόμα οι κανόνες και η λογική που είχε ο μεγάλος Παναθηναϊκός. Τον δρόμο λοιπόν ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να τον ψάχνει αλλού, αλλά στο παρελθόν του. Στον ίδιο του τον εαυτό και τώρα που έχει φύγει ο μεγάλος Διαμαντίδης έχει μεγαλύτερη ανάγκη να επιστρέψει στην βάση του, στις αρχές του.

Μακάρι το καλοκαίρι να γινόταν να επέστρεφε ο Ομπράντοβιτς, δεν γίνεται όμως. Μακάρι να μπορούσε να δοθεί η ομάδα στον Ιτούδη, δεν γίνεται όμως. Γίνεται όμως να δοθεί στον προπονητή που βγήκε από αυτή την ομάδα, στον προπονητή που φωνάζει πως έρχεται, που διαθέτει τεράστια προσωπικότητα και ξέρει καλά πως πέτυχε ο Παναθηναϊκός.

Δεν επιτρέπεται να συνεχίσει να πνίγεται στην αναρχία και στα κέφια κάθε Αμερικάνου και κάθε πρώην μπασκετμπολίστα ο Παναθηναϊκός. Το καλοκαίρι πρέπει να επιστρέψει στις αρχές του. Ντροπή δεν είναι να αποκλείεσαι, ούτε να "σκουπίζεσαι" Ντροπή είναι να παίζεις στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα και αντί για μπάσκετ να κάνεις γιούργια.