Χαμένοι στη μετάφραση της κάλπης
Την ιστορία είθισται να την γράφουν οι νικητές. Κατά το δοκούν και βάσει του συμφέροντος που τους επιτάσσει η (και ματαιόδοξη) υστεροφημία τους. Αυτά ως πρόλογος. Πάμε τώρα και στο λεγόμενο «ψητό».
Την περασμένη Κυριακή είχαμε εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Πέραν από την αυτονόητη (εν πολλοίς) ατέρμονη τηλεοπτική συζήτηση (ή κοκορομαχία αν προτιμάτε) το ερώτημα που πλανήθηκε πάνω από την επικράτεια ήταν το ποιος ήταν ο νικητής και τελικά ποιο το μήνυμα της κάλπης.
Αν υπήρχε η δυνατότητα να ταξιδέψουμε στο χώρο-χρόνο και να συναντήσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος, πολύ πιθανόν να βρισκόμασταν αντιμέτωποι με έναν εξαιρετικά προβληματισμένο άνθρωπο. Η καταγραφή της ιστορίας θα τον υποχρέωνε στην απάντηση του καυτού ερωτήματος περί νικητή κι αυτός θα ένιωθε χαμένος στη μετάφραση.
Ποιος νίκησε; Η κυβέρνηση διατήρησε τις δυνάμεις της, κατά πάσα πιθανότητα αυξάνει τον αριθμό των κερδισμένων νομαρχιών (κάτι πιο εφικτό βέβαια με το όριο του 42%), δίνει τα δικά της ποσοστά και ο Κώστας Καραμανλής αισθάνεται πως το μήνυμα της κάλπης είναι η εντολή για τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση μάλλον αισθάνεται βαθύτατα ικανοποιημένη, καθώς προηγήθηκε ένας ιδιαιτέρως δύσκολος μήνας, κάτι σαν επικοινωνιακό τσουνάμι, που για κύματα είχε «κουμπάρους», πλημμύρες και λουκέτα στα σχολεία. Προ των εκλογών πολλοί αναλυτές είχαν σπεύσει να προδικάσουν απώλειες και φθορά για την κυβέρνηση, κάτι που από τα αποτελέσματα της κάλπης δεν επιβεβαίωσαν. Συμπέρασμα: η κυβέρνηση δηλώνει νίκη στις εκλογές.
Λίγο πριν τις 10 το βράδυ της Κυριακής (15/10) ο Γιώργος Παπανδρέου περίμενε στο βήμα της Χαριλάου Τρικούπη για να κάνει δηλώσεις. Την ίδια ώρα έκανε δηλώσεις η Φώφη Γεννηματά από την πλατεία Κοραή, σίγουρη για άνετη επικράτηση (βάσει των exit polls), αλλά μετά ήρθε το θρίλερ από τα πραγματικά αποτελέσματα που την έδειχνα να σχοινοβατεί στο όριο του 42%.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αρχής γενομένης της δήλωσης του, ανακοίνωσε ότι αλλάζει το πολιτικό σκηνικό και προκάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει σε εκλογές. Πρόκριμα για αυτή την αισιοδοξία αποτέλεσε το γεγονός ότι υποψήφιοι υποστηριζόμενοι από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κέρδιζαν τον επί πολλά χρόνια γαλάζιο Πειραιά, επανακτούσαν την αχανή υπερνομαρχία Αθηνών- Πειραιώς και απέτρεπαν την εκλογή από τον πρώτο γύρο του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου στη βαθιά γαλάζια Θεσσαλονίκη, η οποία έδωσε σχεδόν 50% στον Παναγιώτη Ψωμιάδη.
Ως εδώ όλα καλά, όμως το ΠΑΣΟΚ δεν κατόρθωσε σε ένα εξαιρετικά βεβαρυμμένο για την κυβέρνηση πολιτικό κλίμα να απορροφήσει τις όποιες απώλειες της.
Την επόμενη ημέρα των εκλογών στα πολιτικά γραφεία των δυο μεγάλων κομμάτων βγήκαν τα κομπιουτεράκια. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη νίκη της, το ίδιο παράλληλα έπραξε και το ΠΑΣΟΚ, το οποία σύμφωνα με τη δική του μέτρηση είχε ισοφαρίσει τις δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά στα πολιτικά γραφεία και κατ΄ επέκταση στα τηλεοπτικά δελτία (ποια είπατε;) τα οποία ξεκίνησαν ένα μαραθώνιο αναλύσεων μπας και ανακαλύψουν ποιος πήρε το « μετάλλιο» του νικητή.
Τι έβγαλαν ως πόρισμα; Αντιπαράθεση που θυμίζει φοιτητικές εκλογές και διαλόγους του τύπου «εμείς κερδίσαμε», «όχι εμείς κερδίσαμε, εσείς χάσατε». Τι μένει; Ένας ζαλισμένος ιστορικός του μέλλοντος.
Ο οποίος βεβαίως θα συμπεριλάβει στην ανάλυση του ότι σε πολλές εκλογικές περιφέρειες η αποχή ξεπέρασε ακόμα και το 40%, (στο δήμο Αθηναίων…έβγαλε δήμαρχο καθώς έφτασε στο 42%), ότι τα λευκά και άκυρα κινήθηκαν κοντά σε διψήφιο νούμερο, ότι οι επονομαζόμενοι « αντάρτες», υποψήφιοι χωρίς επίσημη κομματική στήριξη, τα πήγαν αρκετά καλά (έβγαλαν και δημάρχους σε κάποιες περιπτώσεις) και ότι έκπληξη των εκλογών θεωρήθηκαν τα πολύ καλά ποσοστά του νεαρού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ήταν από τους ελάχιστους που έφερε μια καινοτομία στην πολιτική επικοινωνία και του Γιάννη Μπουτάρη, πολίτη της Θεσσαλονίκης, ακομμάτιστου και πολυσυλλεκτικού.
Και μάλλον η προτελευταία παράγραφος περικλείει το μήνυμα της κάλπης. Όλα τα άλλα είναι πολιτική φλυαρία που αποστρέφει τους πολίτες από την πολιτική και στέλνει τον ιστορικό του μέλλοντος στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή.
