Ξυπνήστε..!

Μια χώρα που θα είναι παρούσα στο EURO 2004 το καλοκαίρι και έχει την τιμή να διοργανώνει Ολυμπιακούς Αγώνες βασανίζεται με προέδρους Sopranos και με ομάδες που τα χρέη τους θα έκαναν ακόμα και το σκάνδαλο της Parmalat να μοιάζει με κλέψιμο τσίχλας από μικρό παιδί.

Εν έτη 2004, υπομένουμε το μαρτύριο να βλέπουμε τις αιτήσεις προσφυγής να είναι περισσότερες και από τις φορολογικές δηλώσεις και τους παίκτες πολλών ομάδων να στριμώχνονται στην πόρτα της εξόδου.

Ο τελευταίος κλείνει τη πόρτα και δίνει τα κλειδιά στους φιλάθλους οι οποίοι είναι οι τελευταίοι των Μοίκανων που πιστεύουν στην ιδέα της ομάδας, όπως τα μικρά παιδιά στον Αη Βασίλη…

Παράλληλα βιώνουμε τη γελοιότητα των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων των οπαδών του Αρη σε μία ανέλπιδα προσπάθεια να βοηθήσουν το μικρό τους Τιτανικό τη στιγμή που στην ΑΕΚ καταφέρνουν να διαλύσουν τις όποιες ελπίδες ανασυγκρότησης και ανόρθωσης του ταλαιπωρημένου κορμιού της.

Προφανώς ο καθένας έχει τους λόγους του και τη δική του αντίληψη και πράττει αναλόγως. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το τι πιστεύουν ότι θα κερδίσουν από αυτά και με ποιο δικαίωμα χρίζονται σωτηρες μίας εταιρίας παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους. Καταλαβαίνω ότι η σχέση οπαδού-ομάδας είναι ιδιαίτερη καθώς δύσκολα μπορεί κάποιος να αλλάξει ομάδα.

Παρόλα αυτά δεν παύει να είναι μία σχέση όπου ο Α δίνει χρήματα στο Β για να αγοράσει εισιτήριο και να παρακολουθήσει ένα γεγονός. Όπως κάνει τόσος κόσμος για να δει μια συναυλία, ένα έργο στο κινηματογράφο ή κάποιο τραγουδιστή στο μαγαζί που τραγουδά. Η σχέση είναι αυστηρά πελατειακή. Αν το θέαμα δεν είναι καλό τα εισιτήρια που θα δοθούν θα είναι ελάχιστα, το μαγαζί άδειο και στο τέλος θα κλείσει. Το ίδιο ισχύει και με όλες τις ομάδες.

Δεν έχω όμως δει κάποιον να διαδηλώνει έξω από το Ρομέο επειδή δεν του άρεσε το πρόγραμμα της Κοκκίνου ή πορεία στο κέντρο της πόλης για να μη κλείσει το Διογένης! Γιατί δηλαδή οι «πελάτες» της Original να κάνουν τα προαναφερθέντα επειδή δεν συμφωνούν με τη πρόσληψη ενός υπαλλήλου ή οι φίλοι του Αρη να διαδηλώνουν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για τη μιζέρια της ομάδας τους, όπου κύριος υπεύθυνος δεν είναι άλλος από τη κακοδιαχείριση των προέδρων της.

Δεν νομίζω ότι οι διαδήλωσεις των Αρειανών, Παναθηναϊκών είχαν κάποια θετική εξέλιξη στα προβλήματα των ομάδων πλην της προσωπικής ικανοποίησης αυτών που πήραν μέρος. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι βλέπουμε ποδόσφαιρο ή όποιο άλλο άθλημα για διασκέδαση, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που πάμε κινηματογράφο ή σε κάποιο μαγαζί.

Η ιδιαίτερη σχέση του καθενός μας με κάποια ομάδα μπορεί να μην επιτρέπει να αλλάξουμε παράταξη, δίνει όμως την επιλογή να απέχουμε από αυτό το άθλιο θέμα από το οποίο παρακολουθούμε και μας προσφέρουν ως διασκέδαση και να καταλάβουμε ότι υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να βγάλουν χρήματα πατώντας στην «αγνή» και «αφελή» μας πίστη.